Αρχείο
Έτσι έσπρωξαν τον λαό στη πτώχευση
Μελετώντας τα στοιχεία που κατατέθηκαν στον κινηματικό διάλογο μέσα από το περιοδικό «Κόντρα», προκύπτουν τα παρακάτω:
1) Από το 1994 έως το 2001 το κράτος πλήρωνε για τοκοχρεολύσια περίπου 20δις το χρόνο. Από το 2002 έως το 2006 το ποσό αυτό έγινε περίπου 30δις το χρόνο. Ξαφνικά, από το 2007 και μετά, το ποσό αυτό εκτοξεύτηκε στα 60 δις το χρόνο, με μέγιστη τιμή τα 78δις το 2009!
2) Συνολικά τα χρόνια από το 1994 έως και το 2010 ο ελληνικός λαός πλήρωσε στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους 571δις ευρώ!
3) Στο ίδιο διάστημα, το χρέος εκτοξεύτηκε από τα 90δις στα 340δις. Συνέβη δηλαδή το εξής αξιοθαύμαστο: Χρωστούσαμε 90δις, πληρώσαμε 570 και χρωστάμε άλλα 340! Αυτό που παραμένει άγνωστο είναι το πόσα δανειστήκαμε, από ποιους, με τι όρους και για ποιο σκοπό…
4) Την ώρα που διπλασιαζόντουσαν τα ετήσια ποσά για τοκοχρεολύσια (το διάστημα 2007-2010) το ετήσιο κόστος για μισθούς και συντάξεις παρέμεινε σταθερά γύρω στα 20δις.
Όπως φαίνεται από τα στοιχεία, το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν οφείλεται στο ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» (και ιδιαίτερα οι «κοπρίτες» οι δημόσιοι υπάλληλοι) όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά στο ότι από το 2007 και μετά, οι τοκογλύφοι κυριολεκτικά γονάτισαν τη χώρα με τις απαιτήσεις τους, δημιουργώντας –όπως ήταν προβλεπόμενο- μια κρίση χρέους, με συνέπεια να βρει πάτημα το ΔΝΤ για να μπουκάρει στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης και να υποθηκεύσει την περιουσία του ελληνικού λαού.
Είναι προφανές πως πρόκειται για ένα σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη και μάλιστα στο τελευταίο στάδιο υλοποίησής του.
Είναι επίσης αυτονόητο, πως στο σχέδιο αυτό συνέργησαν με το αζημίωτο -σαν ντόπιοι ρουφιάνοι των τοκογλύφων- τόσο οι πράσινες όσο και οι γαλάζιες κυβερνήσεις.
Ευθύνες φυσικά έχουν και οι βουλευτές που στήριξαν αυτές τις πολιτικές, ενώ είχαν ορκιστεί να προστατεύουν τα συμφέροντα του λαού.
Και επειδή δεν θέλουμε να χαϊδεύουμε αυτιά, δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και έπεσε στη φάκα.
Ο μόνος όμως που μπορεί τώρα να ανατρέψει τα σχέδια των τοκογλύφων, είναι ο ίδιος ο ελληνικός λαός, που -αυτή τη φορά- ενωμένος θα αξιοποιήσει την εμπειρία και το πνεύμα εκείνων που άντεξαν να αγωνίζονται, όταν οι περισσότεροι δεν έβλεπαν τον γκρεμό που μας έσπρωχναν. Διαφορετικά, είναι δεδομένος ο κίνδυνος να καταφέρει το σύστημα να μεταλλαχθεί, προσφέροντας ένα διαφορετικό περιτύλιγμα της ίδιας καταστροφικής προοπτικής.
Μεσοπρόθεσμο: Έχετε γεια βρυσούλες, ρεύμα, οδοί, ραχούλες.
Μετά από την ανάγνωση του αντισυνταγματικού κυβερνητικού νομοσχεδίου (ενός άρθρου, χωρισμένο σε 3 κεφάλαια!) με τον τίτλο «Μεσοπρόθεσμο σχέδιο δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015«, έχουμε να πούμε τα παρακάτω:
1) Δεν τηρεί ούτε τον τίτλο του, αφού αρκετές από τις προβλεπόμενες παρεμβάσεις αφορούν το 2011. Ουσιαστικά δηλαδή, όχι μόνο είναι ψευδεπίγραφο, αλλά καταστρατηγεί (αυτό πλέον έχει γίνει συνήθεια!) τον υποτιθέμενο βασικό νόμο του κράτους, τον Προϋπολογισμό του 2011.
2) Τα στοιχεία που αναφέρονται είναι αρκετά ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα ομολογεί πως ενώ τα έξοδα για μισθούς και συντάξεις είναι γύρω στα 20δις το χρόνο, οι πληρωμές των τόκων για τα δάνεια θα είναι στο ευνοϊκότερο σενάριο 21δις το χρόνο! Άρα όταν λένε πως «αν δεν πάρουμε τη δόση μας, δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις» λένε ψέματα! Στην πραγματικότητα, αν δεν πάρουμε τη δόση μας, θα μας περισσέψει και ένα 1δις αφού θα περάσουμε αναγκαστικά σε παύση πληρωμών προς τους δανειστές μας.
3) Για να γίνει πιο πειστικό το παραμύθι τους, παρουσιάζεται στην αρχή του νομοσχεδίου (σα «μπαμπούλας» δηλαδή), ένα υποθετικό σενάριο «χωρίς τις κυβερνητικές παρεμβάσεις»… Αλλά δεν μας λέει αυτό το «χωρίς παρεμβάσεις» πώς το βγάζουν; Η εμπειρία αποδεικνύει πως δεν είναι σε θέση να πετύχουν ούτε τους στόχους που οι ίδιοι βάζουν, πόσο μάλλον να μαντέψουν τι… θα γινόταν αν δεν μας «έσωζαν».
4) Προφανώς υπάρχει η σιγουριά πως θα γίνει κάποιο θαύμα! Θα τους έρθει η επιφοίτηση και θα πετύχουν πενταετείς στόχους, ενώ μέχρι τώρα δεν τα καταφέρνουν ούτε με τα τρίμηνα! Ή μας κοροϊδεύουν ή μάλλον δεν έχουν καταλάβει το πόσο ανεπαρκείς, ανυπόληπτους, απαξιωμένους και επικίνδυνους τους θεωρεί πλέον ο ελληνικός λαός.
5) Λέει όμως και για το «πάπλωμα». Να λοιπόν τι θα δώσουμε στα κοράκια για 50δις – και με τη σύμφωνη γνώμη του Σαμαρά:
– Το 100% όλων των αυτοκινητόδρομων (όχι ως εκμετάλλευση για κάποιο χρονικό διάστημα όπως τώρα, αλλά ως ιδιοκτησία!).
– Το 100% της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ (νερό)
– Το 66% της ΔΕΗ
– Το 100% των ΕΛΠΕ (καύσιμα)
– Το 90% της ΔΕΠΑ (φυσικό αέριο)
– Το 66% του ΔΕΣΦΑ (δίκτυο φ. αερίου)
– Το 94% του ΟΤΕ
– Το 60% των ΕΛΤΑ
– Το 100% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ
– Το 100% των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων
– Το 100% της ΕΛΒΟ
– Το 100% του ΟΠΑΠ
– Το 100% των Κρατικών Λαχείων
– Το 100% του Ιπποδρόμου
– Το 100% του Καζίνου της Πάρνηθας
– Το 100% του Ταχ. Ταμιευτηρίου
– Το 100% του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων
– Ότι απέμενε από τις τράπεζες Εθνική, Άλφα και Πειραιώς.
– Το 49% της Αγροτικής Τράπεζας
– Το 70% του Αεροδρομίου της Αθήνας
– Το 49% των λιμανιών Πειραιά και Θεσσαλονίκης
– Το 100% σχεδόν όλων των περιφερειακών αεροδρομίων και λιμανιών
– Το 100% αδιευκρίνιστου τμήματος του Ελληνικού
– Το 100% αδιευκρίνιστου αριθμού ακινήτων.
– Το 100% των μεταλλείων της ΛΑΡΚΟ
– Το 100% των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Καβάλα
– Το 100% άλλων (αδιευκρίνιστων) μεταλλευτικών δικαιωμάτων.
– Διάφορα άλλα, άδειες για τζόγο και τηλεφωνία, κάτι αεροπλάνα, κάτι μερίσματα κλπ .
6) Όταν υποτίθεται πως πτωχεύαμε τον Μάρτη του 2010, το χρέος ήταν 298δις. Μετά το 2015, στο καλύτερο σενάριο, μετά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τις αιματηρές θυσίες του λαού, το χρέος θα είναι 351δις! ΣΩΘΗΚΑΜΕ!
Μπροστά σε αυτή την προοπτική, είναι πιστεύουμε κατανοητό πως δεν υπάρχει άλλη λύση για τον ελληνικό λαό από τον γενικό ξεσηκωμό. Ο κάθε ένας και η κάθε μια από εμάς, πρέπει να αντιληφθούμε πως πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ!
Όλοι μαζί ενωμένοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, φοιτητές, καλλιτέχνες και επαγγελματίες.
Όλοι μαζί στους δρόμους! Να υπερασπιστούμε την Κοινωνία από την επίθεση των τοκογλύφων. Μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε!
NO PASARAN! ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!
ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤE ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ!
Ευρώ ή Δραχμή; Ένα ετεροχρονισμένο πλαστό δίλημμα!
Με περισσότερο οίκτο παρά συμπόνια, παρακολουθούμε την απέλπιδα προσπάθεια της -καταστροφικής για τον τόπο- κυβέρνησης των υπαλλήλων της Τρόικα, να καλύψουν την ολική τους αποτυχία, με τον μανδύα της λαϊκής συναίνεσης μέσα από ένα δημοψήφισμα σε σχέση με το νόμισμα της χώρας.
Έτσι λοιπόν, ο Παπανδρέου, ενώ η κυβέρνησή «του» δεν είναι σε θέση να αλλάξει ούτε μια τελεία στο μνημόνιο, θεωρεί πως θα βρεθεί έστω και ένας αφελής να πιστέψει πως μπορεί δήθεν να επιβάλει το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος στα αφεντικά του!
Σημειώνουμε τα παρακάτω:
1) Τον ελληνικό λαό δεν τον αφορά η συζήτηση για το νόμισμα, από τη στιγμή που η οικονομία θα συνεχίσει να παραμένει κοινωνικά ανεξέλεγκτη, στα χέρια δηλαδή των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Το Ευρώ επιβλήθηκε με επικοινωνιακά τρικ στον ελληνικό λαό (ας θυμηθούμε τα «με το Ευρώ καλύτερα!», την «ισχυρή Ελλάδα» και τον «ευρωπαϊκό αυτόματο πιλότο»). Και επιβλήθηκε -όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος- για να κερδοσκοπήσουν με την άνεσή τους τόσο οι ντόπιοι τραπεζίτες, όσο και οι διεθνείς τοκογλύφοι. Με την επιστροφή στη Δραχμή, πάλι οι ίδιοι –που εν τω μεταξύ έχουν ήδη βγάλει τα λεφτά τους έξω- θα συνεχίσουν να πλουτίζουν. Για την ακρίβεια, θα μας πάρουν και τα σώβρακα!
2) Από τη στιγμή που δεν γίνεται η ουσιαστική κουβέντα (δηλαδή για την υπέρβαση του συστήματος) δεν έχει κανένα νόημα να μπουν οι εργαζόμενοι στο δίλημμα για το αν θα ήταν καλύτερο, να έχουν το νόμισμα του καπιταλιστικού μορφώματος που λέγεται «Ευρώπη» ή του καπιταλιστικού μορφώματος που λέγεται «Ελλάδα»… Είναι ένα ψευτοδίλημμα που σκοπό έχει:
α) Αν η μπίλια κάτσει στο «Ευρώ», τότε με πλήρη νομιμοποίηση θα μας πιούν το αίμα με το μπουρί της σόμπας… -Α! θα μας πουν. Ευρώ θέλετε πουλάκια μου; Καθήστε να σας …
β) Αν αντίθετα η μπίλια κάτσει στη «Δραχμή», τότε θα πάρουν τη στυμμένη λεμονόκουπα με το όνομα Ελλάδα και θα την πετάξουν στη χωματερή της Ευρώπης. Ξεπουλημένη και ξεπουπουλιασμένη! Έτσι ο Γιωργάκης θα κρυφτεί πίσω από τη «βούληση» του ελληνικού λαού (όσων τσιμπήσουν δηλαδή και πάνε να ψηφίσουν…) και θα καλύψει την ολική αποτυχία του σχεδίου «σωτηρία της Πατρίδας». Ίσως μάλιστα να βγάλει μετά και ένα άλλο περισπούδαστο σχέδιο σωτηρίας, που θα προβλέπει πχ την ευθανασία των γερόντων και –γιατί όχι- την ανασφάλιστη εθελοντική εργασία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Θα έχουμε όμως… «πρωτογενές πλεόνασμα»!
3) Πραγματικά απορούμε, που μπροστά σε τέτοιου είδους προοπτικές, υπάρχουν και διανοούμενοι της Αριστεράς που ανοίγουν αυτή την ώρα με θέρμη μια τέτοια κουβέντα, βάζοντας την όποια ορθότητα, της όποιας γενικής οικονομικής τους ανάλυσης, πάνω από μια πραγματικότητα που κατά βάση απαιτεί ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. Παραβλέποντας μάλιστα το γεγονός πως αυτή η κουβέντα, αυτή την ώρα, στην ουσία ρίχνει νερό στο μύλο της κυβέρνησης.
Η συζήτηση αυτή θα πρέπει να γίνει ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ όταν -και αφού με το καλό- ο ελληνικός λαός αποφασίσει να αποκτήσει επιτέλους η κοινωνία της εργασίας τον έλεγχο της οικονομίας.
Υπάρχει διέξοδος υπέρ των εργαζομένων.
Οι αποδοχή των απαιτήσεων των διεθνών τοκογλύφων δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση λύση προς το συμφέρον του λαού.
Αφού η χώρα πτώχευε τον Μάη του 2010 (τότε που το ΑΕΠ ήταν 230δις και το χρέος 320δις) είναι προφανές πως θα βρεθούμε εντελώς διαλυμένοι και ξεπουλημένοι όταν μετά την εφαρμογή του μνημονίου το ΑΕΠ θα έχει πέσει κάτω από τα 200δις, το χρέος θα έχει φτάσει τουλάχιστον στα 500δις και στο μεταξύ θα έχουμε χαρίσει όλες την περιουσία του Δημοσίου στους τοκογλύφους.
Τα χρήματα που μας δανείζουν με δόσεις οι τοκογλύφοι, δεν φτάνουν ποτέ στην Ελλάδα. Πάνε απευθείας στην αποπληρωμή παλαιότερων τόκων στο εξωτερικό. Τους μισθούς και τις συντάξεις τα πληρώνουμε με τα δικά μας λεφτά, με τους φόρους μας, το ΦΠΑ και τις εισφορές μας.
Αν δεν πάρουμε τη δόση μας, οι μόνοι που δεν θα πληρωθούν είναι οι τοκογλύφοι. Αν μάλιστα παύσουμε τις πληρωμές στους τοκογλύφους θα μπορούσαμε να αυξήσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις για να ξεκινήσει η ανάπτυξη.
Η έξοδος από την καταστροφή μπορεί με συντονισμένο αγώνα να επιβληθεί από τον ελληνικό λαό στα ξένα και τα ντόπια συμφέροντα.
Η σωτηρία πιστεύω πως βρίσκεται προς τις παρακάτω κατευθύνσεις:
1) Εξαγορά από το Δημόσιο όλων των ιδιωτικών τραπεζών, ώστε να είναι εγγυημένες όλες οι αποταμιεύσεις των πολιτών, όπως και ο μηχανισμός στήριξης των επιχειρήσεων. Με την εξαγορά των τραπεζών, περνάει άμεσα υπό τον έλεγχο του κράτους και το 1/3 του χρέους του. Με περίπου 6δις μπορεί να ελέγξει το κράτος 120δις χρέους.
2) Καταγγελία ως παράνομου και αντισυνταγματικού του μνημονίου, διαγράφοντας ως μη γενόμενους όλους τους νόμους που βασίστηκαν στις επιταγές του.
3) Δήμευση της περιουσίας όσων συμμετείχαν με τις πράξεις τους στην κατάρρευση της χώρας. Η προδοσία δεν παραγράφεται!
4) Λογιστικός έλεγχος του χρέους για να διαγραφεί ως ύποπτο και παράνομο μεγάλο μέρος του. Κάτι που έκανε τόσο ο Ισημερινός όσο και η Αργεντινή πρόσφατα και μπήκαν σε διαδικασία ανάπτυξης και αξιοπρεπούς παρουσίας στην διεθνή εμπορική σκηνή. Μετά από αυτά τα δύο βήματα το χρέος θα έχει πέσει περίπου στο 80% του ΑΕΠ και θα είμαστε –από αυτή την άποψη- καλύτεροι και από τη Γερμανία.
5) Συμμαχία με τις άλλες χώρες τις νότιας Ευρώπης για αλλαγή της Συνθήκης, ώστε να εξισορροπούνται οι τελωνιακοί δασμοί που χάνονται από την εισαγωγή των προϊόντων που παράγονται στον Βορρά, μέσα από ειδικό λογαριασμό αλληλεγγύης. Η Ελλάδα έτσι μπορεί να διεκδικήσει περίπου 5δις ευρώ το χρόνο για την ανάπτυξη του παραγωγικού ιστού της.
6) Εξοντωτική φορολογία της βραχυπρόθεσμης χρηματιστηριακής και χρηματοπιστωτικής αγοράς.
7) Αύξηση των επιτοκίων καταθέσεων σε ειδική επενδυτική δημόσια τράπεζα ώστε να αυξηθεί η εισροή επενδυτικών κεφαλαίων που θα χρησιμοποιηθούν για δημόσια αναπτυξιακά έργα. Γιατί να δανειζόμαστε με 6% από τη Τρόϊκα; Ας βάλει αυτή η τράπεζα 6% επιτόκιο για διετείς κλειστές καταθέσεις από το εξωτερικό.
8 ) Παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας, μέσα από ένα πρόγραμμα στοχευμένων σε ειδικούς τομείς, δημοσίων επενδύσεων.
9) Επανακρατικοποίηση όλων των υποδομών, των ΔΕΚΟ και των κρίσιμων παραγωγικών επιχειρήσεων (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΟΣΕ, ΟΠΑΠ, ΤΤ, Εθνικών Οδών).
10) Σύγκληση Εθνοσυνέλευσης για την επανίδρυση της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Δεν διεκδικώ ούτε το αλάθητο, ούτε την αποκλειστικότητα. Αλλά πιστεύω πως έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος. Πρέπει να αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν οι προτάσεις, γιατί επείγει να αρχίσει ο αγώνας με σαφείς στόχους, ξεπερνώντας το επίπεδο της γενικής διαμαρτυρίας.
Για να επιβληθεί όμως η διέξοδος από την παγίδα που μας έχει στήσει η πλουτοκρατία, θα χρειαστούν μεγάλοι μαζικοί λαϊκοί αγώνες και συσπείρωση όλων των δυνάμεων του λαού, χωρίς φασίζοντες αποκλεισμούς.
– Οι πολιτικές οργανώσεις πρέπει να επεξεργαστούν προτάσεις και θέσεις.
– Τα συνδικάτα πρέπει να υπερασπίσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, την ύπαρξη και τον χαρακτήρα του εργασιακού τους χώρου.
– Όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι πρέπει να κάνουμε τις πολιτικές επιλογές μας και να αγωνιστούμε με αποφασιστικότητα και αλληλεγγύη για να βγούμε από τη μάχη νικητές.
Διάβασε δωρεάν το βιβλίο:
ΟΧΙ είπαμε και ΟΧΙ θα λέμε. 