Από το ευρωναζιστικό στρατόπεδο θα φύγουμε είτε όρθιοι, είτε σηκωτοί.

Μετά την «προσομοίωση ρήξης» που προκάλεσαν οι κύκλοι του Μαξίμου, σε συνεργασία με τους εκφραστές της Ευρωελίτ, ώστε να τρομοκρατήσουν (ανεπιτυχώς) τον ελληνικό λαό μια εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα, έγινε σαφές σε όλους τους πολίτες πως χωρίς την εθνική κυριαρχία επί του νομίσματος και επί του τραπεζικού συστήματος, είναι αδύνατη η απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά των μνημονίων.
Και ενώ αυτή η συζήτηση έχει πλέον ανοίξει και επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στο πώς θα μπορέσει να μπει στην κυκλοφορία το εθνικό νόμισμα, στο πώς αυτό θα στηριχτεί τόσο στην εσωτερική όσο και στις διεθνείς αγορές, ένα πράγμα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο:

Εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, στη Δραχμή ή θα πάμε ή θα μας πάνε! Ενδιάμεση περίπτωση δεν υπάρχει…

Για όσους όμως δεν το έχουν ακόμα καταλάβει, αφού ισχύουν -αυτήν εδώ τη στιγμή- capital-controls, ουσιαστικά ήδη δεν είμαστε στο ευρώ, καθότι «ευρώ» πρώτα απ’ όλα σημαίνει «ελευθερία κίνησης κεφαλαίων»!
Το ίδιο ισχύει και για τα τραπεζικά επιτόκια, όπου υπάρχει μια άβυσσος μεταξύ των επιτοκίων με τα όποια δανείζεται κάποιος από μια γερμανική και από μια ελληνική τράπεζα.

Για να γίνει ακόμα πιο σαφές αυτό, το ότι δηλαδή το ευρώ θα το αποχαιρετήσουμε ούτως ή άλλως, παραθέτω τους παρακάτω συλλογισμούς:

1) Το ζήτημα του δημόσιου χρέους της χώρας έχει ξεφύγει από κάθε αρχική πρόβλεψη τόσο των προηγούμενων μνημονίων όσο και του σκεπτικού με βάση το οποίο τεκμηριώθηκε το PSI το 2012. Υπήρχε τότε μια (τραβηγμένη από τα μαλλιά…) πρόβλεψη πως το χρέος θα μπορούσε να είναι το 2022 κάτω του 120% του ΑΕΠ. Σήμερα όμως το μετριοπαθές(!) σενάριο προβλέπει πως το χρέος κατά το 2022 θα είναι γύρω στο 175%.

2) Το πρόγραμμα χρηματοδότησης του χρέους, ύψους 61δις (τα άλλα 25δις είναι για τις τράπεζες), όπως συμφωνήθηκε με το Μνημόνιο-3 λήγει τον Αύγουστο του 2018. Ας υποθέσουμε -λόγου χάριν- πως έστω αυτό ολοκληρωθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα (που δεν υπάρχει περίπτωση…), τότε θα πρέπει τον Σεπτέμβρη του 2018 να συνάψουμε μια νέα δανειακή σύμβαση (και ένα …Μνημόνιο-4…) για τα έτη 2018-2022. Αυτή θα πρέπει να έχει ένα ανάλογο ύψος (γύρω στα 60δις) μόνο που θα υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: Θα πρέπει να παραδοθούν στο Ταμείο προς εκποίηση άλλα 50δις Δημόσιας περιουσίας! Κάτι που θα είναι πρακτικά αδύνατον, καθότι θα πρέπει σύμφωνα με το Μνημόνιο-3 να έχουμε ξεπουλήσει μέχρι τότε σχεδόν τα πάντα. Άρα θα υπάρξει σοβαρή αντίσταση εκ μέρους των «εταίρων» και των κοινοβουλίων τους να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την αποπληρωμή του χρέους μας χωρίς επαρκείς εγγυήσεις.

3) Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα με το Ταμείο εκποίησης της Δημόσιας περιουσίας, θα εμφανιστεί πολύ νωρίτερα. Ήδη από πριν το τέλος του 2016 θα φανεί πως πάνω από 6-7 δις ευρώ δεν μπορούν να συγκεντρωθούν. Οπότε το όλο πρόγραμμα θα βρεθεί εντελώς στον αέρα. Θα γίνει προσπάθεια από την μεριά των δανειστών να μπουν στο ταμείο τα κατασχεμένα (από Δημόσιο ή τράπεζες) σπίτια και χωράφια των πολιτών, κάτι που θα δημιουργήσει τρομερές κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές. Θα αρχίσει πάλι το μαρτύριο των αξιολογήσεων και των δόσεων από τους δανειστές, η οικονομία θα καταποντιστεί και οι τράπεζες μέχρι τα μέσα του 2017 θα έχουν και πάλι ανάγκη από ανακεφαλαιοποίηση, μόνο που αυτή τη φορά, η διάσωση θα πρέπει να γίνει εκ των έσω, δηλαδή με κούρεμα καταθέσεων. Η προοπτική αυτή θα επιταχύνει την απόσυρση και των τελευταίων καταθέσεων με αποτέλεσμα την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και την επιβολή αυστηρότερων capital-controls.

Αυτή θα είναι η κατάσταση το πρώτο εξάμηνο του 2017. Και σε αυτήν την κατάσταση θα πρέπει να διαπραγματευτεί η μνημονιακή κυβέρνηση το Μνημόνιο-4!

Σε αυτή τη φάση, δηλαδή με κατεστραμμένο -και ουσιαστικά κλειστό- το τραπεζικό σύστημα και με την αδυναμία σύναψης μιας νέας δανειακής σύμβασης για την εξυπηρέτηση του χρέους, η λύση που θα προταθεί, τόσο από τα μνημονιακά κόμματα, όσο και από την Ευρωελίτ, θα είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη!

Αν όμως η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα γίνει τότε, από μία κυβέρνηση υποτελών ανδρείκελων, όπως αυτή που ετοιμάζει τώρα η Μέρκελ με την συγκυβέρνηση όλων των μνημονιακών κομμάτων, τότε το νέο νόμισμα θα προκαλέσει ακόμα περισσότερα δεινά στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Κάθε ψήφος σε μνημονιακό κόμμα (ψευτο-ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ, Λεβέντη) είναι ψήφος υπέρ του αποικιοκρατικού σχεδίου εξαθλίωσης του λαού και ξεπουλήματος της χώρας -που υποκοριστικά το λένε Μνημόνιο-3.

Επιλέγουμε εκείνες τις δυνάμεις που δεν βάζουν το ευρώ πάνω από τα συμφέρονται του λαού και που προτείνουν πολιτικές για την απεμπλοκή της χώρας από την ευρωναζιστική φυλακή.

Γι’ αυτό την Κυριακή στην κάλπη επιλέγουμε να ρίξουμε μόνο ψηφοδέλτια των δημοκρατικών αντιμνημονιακών κομμάτων που στήριξαν το ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ στο δημοψήφισμα του Ιούλη.

ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.

Advertisement