Η αβάσταχτη ελαφρότητα της μνημονιακής υποταγής.

Πέντε χρόνια μετά το καλοκαίρι του 2010, οι αριβιστεροί του Τσίπρα ανακάλυψαν την «σταδιακή απαγκίστρωση» που τότε προσπάθησε να πουλήσει, ο «άντε και γ@#!$% σ.Κουβέλης».
Ο οποίος έφαγε τα μούτρα του κανονικά, καθότι οι μιζο-δανειστές μας (αφού λαδώνανε το πολιτικό προσωπικό της χώρας για να υπερχρεωθούμε) -αντίθετα με τα ανθρωπάκια που «κυβερνούν» αυτή τη χώρα- έχουν μακροχρόνιο σχέδιο ολικής εκποίησης της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Μέχρι το 2020 δεν θα υπάρχει οικογένεια που δεν θα χρωστάει στο Δημόσιο. Χρέη που εννοείται πως θα πουλήσει το Δημόσιο στα distress funds για να κατάσχουν τα σπίτια μας.
Σε γενικές γραμμές το σχέδιο μπορεί να σκιαγραφηθεί με την φράση: Θα μας πάνε κωλοφεράτζα μέχρι να ξεκοκαλίσουν ότι ξεκοκαλίζεται και αφού βεβαιωθούν τα ξένα και ντόπια αρπακτικά ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πάρουν, τότε και μόνο τότε θα ρυθμίσουν το «χρέος» (που οι ίδιοι δημιούργησαν), με αντάλλαγμα φυσικά, την άδεια να… βγούμε από το ευρώ –χωρίς δραχμή στη τσέπη.
Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά το «αναγκαστικό δάνειο» οι Γερμανοί ολοκληρώνουν τον κύκλο της υποταγής, με τον «αναγκαστικό δανεισμό».

Στην πορεία αυτή ο Τσίπρας και το λαθραριστερό ασκέρι του, αποτέλεσαν κρίσιμο κρίκο για την επίτευξη των στόχων τους. Γι’ αυτό και στηρίχτηκε από τους «αναγκαστικούς δανειστές» ήδη από το καλοκαίρι του 2014.
Τα πήγαν βέβαια «πολύ καλά» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στην διαδικασία της «έντεχνης υπερχρέωσης», αλλά χωρίς αυτούς τους αχριστερούς απατεώνες, ούτε λιμάνια, ούτε αεροδρόμια, ούτε οι Δημόσιες Υπηρεσίες θα μπορούσαν να ξεπουληθούν. ( Ο Τζίφρας υπέγραψε το ξεπούλημα του δικτύου διανομής και την αναγκαστική(!) συρρίκνωση της ΔΕΗ στο 50% των σημερινών πελατών της μέχρι το 2020!)
Η μεγαλύτερη ζημιά όμως που έκανε η γελοία αριστερο-δεξιά «κυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι η -σε μεγάλο βαθμό- διάλυση των μηχανισμών αντίστασης του λαού, μετατρέποντας κάποιους μέχρι πρότινος αντιμνημονιακούς αγωνιστές, σε «κουβέληδες» και σε υποταγμένα σκουλήκια που σέρνονται, προσβλέποντας πλέον μόνον στο να μπορέσουν να γευτούν λίγο από το «κυβερνητικό μέλι».
Ότι φάνε, ότι πιούνε κι ότι αρπάξει ο κώλος τους, δηλαδή.
Στην πράξη, ο χώρος των «ότι-να-ναι, αρκεί να ελπίζουμε πως θα τσεπώσουμε» διευρύνθηκε σε σχέση με 10 χρόνια πριν και τώρα συμπεριλαμβάνει –πέρα από ΠΑΣΟΚους και δεξιούς- και όλους τους «αντιμνημονιακούς αγωνιστές» που σήμερα συνεχίζουν να στηρίζουν την δωσίλογη αυτή «κυβέρνηση».
Το επόμενο βήμα είναι φυσικά, να «κυβερνήσουν» όλοι μαζί αγκαλίτσα. Ντάξει, τα «αριστερά τσουτσέκια» θα μας πλασάρουν και λίγα κροκοδείλια αγωνιστικά κουβελο-δάκρυα.

Το καταθλιπτικό σε αυτήν την υπόθεση είναι ότι μένουμε πολύ λίγοι ώστε να μπορέσουμε να ανατρέψουμε τα σχέδια των αρπακτικών. Αντί να δυναμώσει η Αριστερά μέσα από αυτόν τον αγώνα, έχασε έδαφος και γελοιοποιήθηκε. Τόσο ηθικά όσο και σε επίπεδο προσωπικού.
Είναι προφανές πως οι «αριστεροί κλόουν» που στηρίζουν την υπερμνημονιακή αυτή κυβέρνηση, έχουν χαθεί για πάντα από τους αγώνες κι από τους δρόμους.
Είναι πια κουβελοπασόκοι…

Advertisement

Ο χαρακτήρας και ο ρόλος του επικείμενου Αντιμνημονιακού Μετώπου.

Από τη στιγμή που έχουν πλέον αποφασιστεί ετούτες οι εκλογές-εξπρές, είναι αυτονόητο πως η επιδίωξη των λαϊκών δυνάμεων πρέπει να είναι μία και μοναδική:

Να δοθεί μια συντριπτική απάντηση σε εκείνους που νομίζουν ότι ο ελληνικός λαός φοβήθηκε και υποτάχτηκε στη θέληση των Ευρωναζί και των ντόπιων ρουφιάνων τους.

Και η απάντηση αυτή μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από ένα ελπιδοφόρο, συσπειρωτικό και νικηφόρο, πλειοψηφικό μέτωπο αντιμνημονιακών και δημοκρατικών δυνάμεων. Ένα μέτωπο που θα διεκδικήσει, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιτυχία, την εντολή του ελληνικού λαού να κυβερνήσει και να οδηγήσει τη χώρα στο δρόμο της απελευθέρωσης από τα δεσμά του χρέους και των αποικιοκρατικών μνημονίων.

Για να έχει το μέτωπο αυτά τα νικηφόρα χαρακτηριστικά, πρέπει πρώτα απ’ όλα να καταφέρει να εξυψώσει το φρόνημα των πολιτών, ώστε να δώσουμε όλοι μαζί τον απελευθερωτικό αγώνα που είναι απαραίτητος να διεξαχθεί, για να μπορέσει η Ελλάδα να ελπίζει σε προκοπή, ευημερία και αξιοπρέπεια του λαού της, μέσα σε συνθήκες δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας.

Για να γίνει κάτι τέτοιο:

Πρώτο βήμα είναι η διαγραφή όλων των μνημονιακών νόμων που εφαρμόστηκαν κατά παραγγελία των δανειστών από το καλοκαίρι του 2010 μέχρι σήμερα.

Δεύτερο, να προωθηθεί η ανάπτυξη ενός παράλληλου νομισματικού συστήματος πληρωμών, βασισμένο σε χρεωστικές κάρτες, ώστε να μπορούν να εξυπηρετηθούν οι συναλλαγές κατά την φάση της ρήξης με τους τοκογλύφους. Όλες οι οικογένειες και οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν από μια τέτοια κάρτα και όλες οι συναλλαγές θα πρέπει να γίνονται μέσω (και αποκλειστικά) αυτών.

Τρίτο, πρέπει να κοινωνικοποιηθούν όλες οι τράπεζες και να χρησιμοποιηθεί η Δημόσια Περιουσία σαν εγγύηση για να στηριχτεί στις διεθνείς αγορές το νέο εθνικό νόμισμα της χώρας.

Τέταρτο, να καταγγελθεί το χρέος ως παράνομο, επαχθές και απεχθές, όπως έχει κρίνει η Επιτροπή της Βουλής και να αποφασιστεί η παύση εξυπηρέτησής του, μέχρις ότου μια διεθνής επιτροπή να αποφανθεί πιο μέρος του θα πρέπει να διαγραφεί, ώστε να είναι νόμιμο και βιώσιμο.

Πέμπτο, πρέπει να προκηρυχτεί δημοψήφισμα με ερώτημα την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη ή την διατήρηση και των δύο νομισμάτων. Αυτό είναι σημαντικό για να νομιμοποιηθεί μέσα από την λαϊκή εντολή, η καταγγελία μιας συνθήκης δεσμευτικής για τη χώρα.

Έκτο, πρέπει να εγγυηθεί η Πολιτεία ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα προς όλους τους πολίτες, αλλά και να προσληφθούν όλοι οι άνεργοι ως συμβασιούχοι, για την παροχή κοινωνικού έργου και υπηρεσιών. Είναι βασικός στόχος η ανεργία να πέσει άμεσα στο μηδέν.

Έβδομο, αλλά επίσης σημαντικό βήμα, πρέπει να είναι η άρση των συνεπειών που προκάλεσε στην κοινωνία η εφαρμογή των μνημονίων και συγκεκριμένα η διαγραφή όλων των χρεών που δημιουργήθηκαν από το 2010 μέχρι σήμερα προς τράπεζες, εφορία, ταμεία, καθώς και όλων των προστίμων που έχουν καταλογιστεί σε φυσικά πρόσωπα με εισόδημα τις 20.000 ευρώ και κάτω. Πρέπει επίσης να δοθεί γενική σεισάχθεια/διαγραφή χρεών μέχρι του ύψους των 100.000 ευρώ, ώστε η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα να μπορέσει να λειτουργήσει σε ένα νέο περιβάλλον, απαλλαγμένο από τα βάρη που έχουν συσσωρευτεί και έχουν οδηγήσει μεγάλο μέρος των μικροεπαγγελματιών στο περιθώριο της οικονομίας.

Με αυτές τις προϋποθέσεις το 90% του ελληνικού λαού θα αγωνιστεί ολόψυχα στο πλευρό της Κυβέρνησης Εθνικής Απελευθέρωσης. Έτσι θα είναι έτοιμος ο ελληνικός λαός για κάθε θυσία ώστε να προστατέψει το μέλλον της χώρας και των παιδιών του από την σκλαβιά που του ετοίμαζαν τα ντόπια τσιράκια των Ευρωναζί.

Τη μάχη αυτή θα την δώσουμε μαζί με τους άλλους λαούς της Ευρώπης, τους οποίους κάθε μέρα τους σφίγγει όλο και περισσότερο η μέγγενη του χρέους και της λιτότητας στην οποία τους έχουν βάλει οι Ευρωναζί. Η αλληλεγγύη τους προς τον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό, πρέπει να θεωρείται δεδομένη και θα εκφραστεί με όλους τους τρόπους. Ο αγώνας του ελληνικού λαού θα είναι και ο κοινός αγώνας των λαών της Ευρώπης.

Αν το Αντιμνημονιακό Μέτωπο υποσχεθεί και πραγματοποιήσει τα παραπάνω μέτρα με σύνεση, υπευθυνότητα και γνώση, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην καταφέρει να επιτύχει τους βασικούς του στόχους.

Χωρίς τον βραχνά του χρέους, με μια κοινωνία απελευθερωμένη, γεμάτη ελπίδα και όρεξη για δημιουργία, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας θα είναι τόσο γρήγορη, που μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ο ελληνικός λαός θα ευημερεί σε συνθήκες αξιοπρέπειας και δημοκρατίας, όπως αξίζει σε όλους τους λαούς που ξέρουν να μάχονται και να κατακτούν την ελευθερία τους.

Πως η κυβέρνηση του Μετώπου του ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, θα νικήσει τους εκβιασμούς.

Όταν οι Ευρωναζί ισχυρίζονται πως «δεν υπάρχει άλλη λύση» πέρα από την υποταγή και την κατάλυση της Δημοκρατίας, περιγράφουν και την «κόλαση» που θα επέφερε η άρνηση μιας χώρας να αποδεχτεί την μετατροπή της από κράτος σε αποικία χρέους:

– Αδυναμία εκτέλεσης της οποιαδήποτε συναλλαγής.
– Ανθρωπιστική και επισιτιστική κρίση.
– Κοινωνική εξέγερση, αναρχία, λεηλασίες, εμφύλιος πόλεμος.
– Ακυβερνησία, πολιτική ανωμαλία.

Στην ουσία δηλαδή, αν και η απειλή έχει οικονομική βάση (νομισματική ασφυξία), ο εκβιασμός εδράζεται σε μια κοινωνική και πολιτική απειλή!

Άρα ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί ο εκβιασμός είναι να παρθούν τα ανάλογα κοινωνικά και πολιτικά μέτρα, που σε συνδυασμό με κάποια τεχνικής φύσεως οικονομικά μέτρα, να ακυρώνουν στη πράξη τα απειλούμενα από τους Ευρωναζί αποτελέσματα, δηλαδή το χάος και την διάλυση της κοινωνίας.

Σε αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει να προταθούν μέτρα που θα μετατρέψουν δέκα εκατομμύρια πολίτες σε ανυποχώρητους αγωνιστές, που θα βγάλουν όλους και όλες στους δρόμους για να προστατέψουν την προσπάθεια του λαού μας ενάντια στις επιδιώξεις των Ευρωναζί.

1) ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ: Δηλαδή διαγραφή όλων των χρεών μέχρι 100.000 ευρώ προς τράπεζες, ταμεία, εφορία.

2) ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ: Όλοι οι άνεργοι να προσληφθούν άμεσα ως συμβασιούχοι στο Δημόσιο και να εργαστούν όπου κρίνεται ότι υπάρχει ανάγκη. Στην αγροτική παραγωγή, στον Τουρισμό, σε κοινωνικές υπηρεσίες, σε δημόσια έργα, στην περιφρούρηση της τάξης, την καθαριότητα κλπ. Η ανεργία πρέπει να πέσει την επόμενη ημέρα στο 0%!

3) ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΟΧΕΣ: Μετακινήσεις, ηλεκτρική ενέργεια (μέχρι 800KWh), ύδρευση, βασικά είδη διατροφής, θα παρέχονται δωρεάν σε όποιον τα χρειάζεται.

4) ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ: Όλες οι συναλλαγές θα γίνονται με κάρτες με την τροφοδοσία όλων των επιχειρήσεων και δημόσιων χώρων με τα σχετικά μηχανήματα. Οι κάρτες θα παραδίδονται στους πολίτες φορτωμένες με ένα δωρεάν αρχικό ποσό (πχ 300 ευρώ).

5) ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: Όλες οι προοδευτικές κοινωνίες θα πρέπει να ενισχύσουν τον ελληνικό λαό στον αγώνα αυτό, ο οποίος θα δοθεί και για το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών. Χρήματα, μέσα, αγαθά από το υστέρημα απλών ανθρώπων αλλά και ριζοσπαστικών κυβερνήσεων, θα προσφερθούν σε μεγάλες ποσότητες. Η παγκόσμια αλληλεγγύη θα είναι ένα τσουνάμι που θα πνίξει τα σχέδια των Ευρωναζί.

Με αυτά τα πέντε μέτρα και την απαραίτητη οργάνωση του μηχανισμού διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων, σύσσωμος ο ελληνικός λαός θα στηρίξει με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα αυτήν την εθνική προσπάθεια της κυβέρνηση του Μετώπου του ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ και η νίκη θα είναι σίγουρα του ελληνικού και των ευρωπαϊκών λαών.

Εμείς είμαστε λαός, αυτοί είναι νούμερα.

Δεν τους φοβόμαστε, δεν υποχωρούμε.

Τους διαγράφουμε!

Τα Μνημόνια αποτελούν μονόδρομο και λύση μόνο για τους Ευρωναζί. Μόνη λύση για τον λαό, η ΡΗΞΗ!

Με θλίψη παρακολουθώ εκείνους που πριν μόλις 6 μήνες τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημα τους ενάντια στην συντριβή του λαού μας κάτω από τον οδοστρωτήρα του χρέους, να ψηφίζουν την συνέχιση της καταστροφής μας με το ίδιο ακριβώς επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν –όπως οι ίδιοι, με κάθε δίκιο, τους χαρακτήριζαν- οι «Γερμανοτσολιάδες». Και ψηφίζουν τώρα, χωρίς ντροπή, μαζί με τους Γερμανοτσολιάδες!
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ!»
Θα προσπαθήσω από εδώ να αντιστρέψω αυτό το εκβιαστικό δίλημμα, γιατί διάφορα παπαγαλάκια περιφέρονται απ’ εδώ κι από ΄κει λέγοντας «όποιος έχει εναλλακτική λύση, να μας την πει».

Ας κάνουμε για αρχή μερικές αυτονόητες παραδοχές:

ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΠΡΩΤΗ: Το «σκίσιμο των Μνημονίων» δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο μέσα από ΡΗΞΗ!

Είναι προφανές, πως είναι γελοίο να πιστεύει κάποιος ότι μέσα από διαδικασίες διαπραγμάτευσης και χωρίς ρήξη με τους Ευρωναζί, θα μπορέσει κάποιος να πετύχει την απελευθέρωση της χώρας.
Η μέχρι σήμερα στήριξη του λαού (και η προσωπική μου) στον ΣΥΡΙΖΑ βασιζόταν στην πεποίθηση πως τόσο μέσα από μονομερείς νομοθετικές παρεμβάσεις (100 δόσεις, ανθρωπιστική κρίση, εργασιακά, ΕΡΤ κ.α.)  από τη μια θα έδιναν το χρόνο προετοιμασίας της ρήξης (κάνοντας διαπραγματεύσεις για μια «έντιμη συμφωνία») και από την άλλη, όταν ο κόμπος θα έφτανε στο χτένι, θα δίναμε την δίκαια μάχη μας, θα ολοκληρώναμε τον απελευθερωτικό μας αγώνα.
Το 62% του ελληνικού λαού, περήφανα αγνόησε τόσο τα κωλοκάναλα, τα αφεντικά που απειλούσαν με απολύσεις όσο και σύσσωμη την ντόπια ξένη και πολιτική κάστα. Είπε ένα τεράστιο ΟΧΙ που ακούστηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Το ΟΧΙ αυτό (λόγω μεγέθους και συνθηκών) ήταν προφανώς μια εντολή ρήξης με όλες τις ολιγαρχίες, με όλες τις δυνάμεις που μας οδήγησαν -με σχέδιο- σε αυτά τα χάλια, μέσα και έξω από τη χώρα.

ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Τα Μνημόνια, μία στόχευση είχαν εξ αρχής: Την με κάθε λαϊκό κόστος αποφυγή της ΤΥΠΙΚΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ της χώρας.

Αν ρίξει κάποιος μια ψύχραιμη ματιά από την αρχή αυτής της μνημονιακής περιπέτειας, θα διαπιστώσει ότι:
– Το 2010 (η κατά τα άλλα δυσκίνητη ΕΕ) έφτιαξε μέσα σε λίγες ημέρες μηχανισμούς αποφυγής της άμεσης χρεοκοπίας της χώρας, για να σωθούν οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες που κατείχαν τότε ελληνικά ομόλογα/σκουπίδια.
– Το 2012 για να θωρακίσουν περεταίρω τις ευρωπαϊκές τράπεζες, μετέτρεψαν,  μέσω του PSI, το χρέος προς ιδιωτικές τράπεζες, σε χρέος προς ευρωπαϊκά κράτη.
– Το 2015, παρότι δηλώνουν «θωρακισμένοι» απέναντι στην ελληνική χρεοκοπία, εγκρίνουν ένα πακέτο χρηματοδότησης του χρέους μας, ύψους 86 δις € για τρία χρόνια.
– Πάλι το 2015, ενώ το ΔΝΤ (και η απλή λογική…) παρουσιάζει τεκμηριωμένα το ελληνικό χρέος ως μη-βιώσιμο, οι Ευρωναζί επιμένουν στην συνέχιση της χρηματοδότησης του! (Για όσους δεν αντιλαμβάνονται το όρο «μη-βιώσιμο χρέος», σημαίνει πως η πτώχευση απλά μετατίθεται χρονικά –με μεγαλύτερο κόστος, όταν δηλαδή θα έχουμε ξεπουλήσει όλη την δημόσια περιουσία!)
Το σχέδιο δηλαδή που εφαρμόζεται από το 2010, ενώ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ έχει ήδη προκαλέσει την χρεοκοπία της χώρας και του ελληνικού λαού, μας κρατάει ΤΕΧΝΙΤΑ διασωληνωμένους στο κρεβάτι της εντατικής, μέχρι να μας στύψουν σαν λεμονόκουπες και να αρπάξουν την δημόσια και την ιδιωτική περιουσία.
Το ταμείο των 50 δις που προτείνουν, θα συλλέξει και ΚΑΤΑΣΧΕΜΕΝΑ σπίτια, τόσο από τις τράπεζες (εγγυήσεις για την ανακεφαλαιοποίησή τους) όσο και από το Δημόσιο (για χρέη στην εφορία ή στα Ταμεία). Γι αυτό και επιμένουν να καταργηθεί κάθε προστασία πρώτης κατοικίας!
Η ασφυκτική υπερφορολόγηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των αγροτών που επιβάλλεται, εξυπηρετεί τόσο τον προηγούμενο στόχο (την αδυναμία δηλαδή εξυπηρέτησης δανείων και φόρων) ώστε να πάνε τα σπίτια και τα χωράφια του λαού στο «Ταμείο», όσο και την μονοπωλιακή ανάπτυξη των πολυεθνικών.

ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΡΙΤΗ: Οι Ευρωναζί έχουν με σχέδιο οδηγήσει τη χώρα τόσο στην υπερχρέωση, όσο και στην χρεοκοπία.

Η υπερχρέωση της χώρας δεν έπεσε από τον ουρανό, ως λαίλαπα. Συστηματικά δημιουργήθηκε από πέντε παράγοντες:
– Εκείνους που (για κάποιο λόγο…) δάνειζαν μια ήδη υπερχρεωμένη χώρα,
– Εκείνους που διέφθειραν και στήριζαν μια σάπια πολιτική κάστα στην Ελλάδα
– Τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες που απορροφούσαν τα δάνεια με θαλασσοδάνεια και με αντάλλαγμα να στηρίζουν τις κυβερνήσεις με τα κωλοκάναλά τους.
– Την Δικαιοσύνη που κουκούλωσε με τρομερή αποτελεσματικότητα όλα τα σκάνδαλα.
– και φυσικά, τα διεφθαρμένα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα, εκμαυλίζοντας τον λαό – ιδιαίτερα από την υπογραφή του Μάαστριχτ και μετά.
Ακόμα και σήμερα η διαδικασία υπερχρέωσης συνεχίζεται ακάθεκτη. Για ένα αρχικό χρέος 250δις €, έχουν ήδη προσφέρει –με διάφορους τρόπους- πάνω από 450δις €!!! Αυτό παραμένει μη-βιώσιμο, αλλά αυτοί για έναν «παράξενο» λόγο συνεχίζουν τον ίδιο δρόμο!

ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Το ευρώ δεν είναι νόμισμα, αλλά μηχανισμός μεταφοράς πλούτου από την περιφέρεια προς την Γερμανία.

Ο μηχανισμός αυτός έχει δύο βραχίονες:
Α) Αποβιομηχανοποίηση/φτωχοποίηση/υπερχρέωση της περιφέρειας της Ευρώπης
Β) Συγκέντρωση όλων των κεφαλαίων στην Γερμανία λόγω της δημιουργίας τραπεζικής ανασφάλειας στις περιφερειακές χώρες. Να σημειωθεί πως θύματα αυτού του μηχανισμού είναι πλέον και ισχυρές βιομηχανικά χώρες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία.

ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΠΕΜΠΤΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ: Ο εκβιασμός, στην ουσία εδράζεται σε μια κοινωνική και πολιτική απειλή.

Όταν οι Ευρωναζί ισχυρίζονται πως «δεν υπάρχει άλλη λύση» πέρα από την υποταγή και την κατάλυση της Δημοκρατίας –μέσω του ξεφτιλίσματος Κοινοβουλίων και Δημοψηφισμάτων-  στην ουσία περιγράφουν και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της άρνησης μιας χώρας να αποδεχτεί την Χρεοκρατία:
– Αδυναμία εκτέλεσης της οποιαδήποτε συναλλαγής.
– Ανθρωπιστική και επισιτιστική κρίση.
– Κοινωνική εξέγερση, αναρχία, λεηλασίες, εμφύλιος πόλεμος.
– Ακυβερνησία, πολιτική ανωμαλία.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Αντίθετα απ’ ότι θέλουν να μας παρουσιάζουν, δηλαδή πως …τα Μνημόνια αποτελούν την μόνη λύση για την χώρα, γίνεται προφανές από τα παραπάνω, πως:
Η εφαρμογή των Μνημονίων αποτελεί τη μόνη λύση για την επίτευξη των στόχων των Ευρωναζί σε βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού!
Όποιος υπηρετεί τέτοια σχέδια, συνδράμει τους Ευρωναζί στην καταστροφή της χώρας του και μάλιστα χωρίς πλέον τον μανδύα της άγνοιας.
Πόσο μάλλον όταν όλα αυτά που αναφέρονται, κατά καιρούς, τα έχουν διακηρύξει οι ίδιοι, άρα τα γνωρίζουν πάρα πολύ καλά!

Η ΜΟΝΗ ΕΘΝΙΚΗ/ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΡΗΞΗ!

 ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΦΑΣΗΣ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ:
Δεδομένων λοιπόν των καταστροφικών επιπτώσεων των Μνημονίων και της εμπειρίας που έχουμε από την εφαρμογή τους, είναι αβίαστες οι βασικές ενέργειες που πρέπει να γίνουν, μετά την ρήξη:
1) Παύση εξυπηρέτησης του χρέους. Σύγκλιση διεθνούς συνδιάσκεψης τύπου Paris-club για το κούρεμα του μεγαλύτερου μέρους του (πχ του 80%) ώστε να πέσει κάτω από το 50% του ΑΕΠ της χώρας.
2) Απόκρουση των απειλών, πάνω στις οποίες βασίζεται ο εκβιασμός των Ευρωναζί.

Όσον αφορά το δεύτερο, το οποίο είναι και το πιο κρίσιμο σημείο, καθότι αφορά τον φόβο που επιτρέπει στους Ευρωναζί να κυριαρχούν, θα πρέπει να ξοδευτούν δύο κουβέντες παραπάνω.
Πρέπει να παρθούν οι απαραίτητες πολιτικές αποφάσεις ώστε να εξασφαλιστεί η ενότητα του λαού και η ευθυγράμμισή του με την ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ της χώρας

1) ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ: Δηλαδή διαγραφή όλων των χρεών μέχρι 100.000 ευρώ προς τράπεζες, ταμεία, εφορία.
2) ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ: Όλοι οι άνεργοι να προσληφθούν άμεσα ως συμβασιούχοι στο Δημόσιο και να εργαστούν όπου κρίνεται ότι υπάρχει ανάγκη. Στην αγροτική παραγωγή, στον Τουρισμό, σε κοινωνικές υπηρεσίες, σε δημόσια έργα, στην περιφρούρηση της τάξης, την καθαριότητα κλπ. Η ανεργία πρέπει να πέσει την επόμενη ημέρα στο 0%!
3) ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΟΧΕΣ: Μετακινήσεις, ηλεκτρική ενέργεια (μέχρι 800KWh), ύδρευση, βασικά είδη διατροφής, θα παρέχονται δωρεάν σε όποιον τα χρειάζεται.
4) ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ: Όλες οι συναλλαγές θα γίνονται με κάρτες με την τροφοδοσία όλων των επιχειρήσεων και δημόσιων χώρων με τα σχετικά μηχανήματα. Οι κάρτες θα παραδίδονται στους πολίτες φορτωμένες με ένα δωρεάν αρχικό ποσό (πχ 300 ευρώ).
5) ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: Όλες οι προοδευτικές κοινωνίες θα πρέπει να ενισχύσουν τον ελληνικό λαό στον αγώνα αυτό, ο οποίος θα δοθεί και για το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών. Χρήματα, μέσα, αγαθά από το υστέρημα απλών ανθρώπων αλλά και ριζοσπαστικών κυβερνήσεων, θα προσφερθούν σε μεγάλες ποσότητες. Η παγκόσμια αλληλεγγύη θα είναι ένα τσουνάμι που θα πνίξει τα σχέδια των Ευρωναζί.

Με αυτά τα πέντε μέτρα και την απαραίτητη οργάνωση του μηχανισμού διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων, σύσσωμος ο ελληνικός λαός θα στηρίξει με ψυχραιμία αυτήν την εθνική προσπάθεια και δεν θα ανοίξει ρουθούνι.
Ο φόβος θα νικηθεί. Ο εκβιασμός θα καταπέσει. Ο ελληνικός λαός θα θριαμβεύσει. Οι λαοί θα νικήσουν.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΝΑΖΙ.

Σε αντίθεση με τα όσα βαυκαλίζεται η ευρωελίτ, ότι τάχαμου είναι «εύρωστη» και «ανθεκτική», στην πράξη είναι στη φάση «χάσκει ο κώλος της, να βγει η ψυχή της» όπως λέει ο λαός. Τόσο σε πολιτικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο.

ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ:
Το σχέδιο των Ευρωναζί είναι πλέον φανερό σε όλο και ευρύτερες λαϊκές μάζες. Αν κάποτε η εικόνα αυτή ήταν αποκρυσταλλωμένη μόνο στη σκέψη κάποιων πολιτικά περιθωριακών σχημάτων ή λίγων διανοητών, σήμερα αποτελεί μια παραδοχή ακόμα και μικροαστικών συντηρητικών στρωμάτων. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι «μια γενική παραδοχή» η άποψη πως μέσα από την υπερχρέωση υποδουλώνονται οι λαοί όπως ακριβώς πριν από 75 χρόνια τους υποδούλωναν τα τανκς.
Η ΕΕ έχει χάσει τον δημοκρατικό χαρακτήρα της και έχει μετατραπεί σε έναν αιμοσταγή αδιαφανή μηχανισμό υποστήριξης των συμφερόντων των τραπεζιτών. Πάνω από τους λαούς είναι οι Αγορές και τις αποφάσεις τις παίρνουν μη-εκλεγμένοι παράγοντες πίσω από κλειστές πόρτες!
Η καταστροφή που έχει προκληθεί στην ελληνική κοινωνία από την εφαρμογή του νέο-φιλελεύθερου δόγματος, έχει προκαλέσει αντίστοιχες καταστροφές σε όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και τους εργαζόμενους, ακόμα και της Γερμανίας.
Η ΕΕ αυτή, με αυτή την δομή, με αυτή την κατεύθυνση, έχει ημερομηνία λήξης.

ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ:
Το νεοφιλελεύθερο σχέδιο των Ευρωναζί, όπως και τα αντίστοιχα σχέδια του παρελθόντος, έχει ένα όριο: Την κανιβαλιστική αδηφαγία του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου και την ακόρεστη όρεξη των ρουφιάνων τεχνοκρατών που στελεχώνουν τους μηχανισμούς του.
Οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες σε δεκάδες (53?) τρισεκατομμύρια τοξικά ομόλογα γι’ αυτό ο οίκος αξιολόγησης Standard’s and Poor’s πριν λίγες ημέρες τις αξιολόγησε σε επίπεδο BBB+, δηλαδή τρία σκαλάκια πάνω από τα «σκουπίδια».
Η τραπεζική ανασφάλεια που έχει δημιουργηθεί μετά τα γεγονότα της Κύπρου και της Ελλάδας, έχει ανησυχήσει τους καταθέτες των άλλων χωρών που έχουν πρόβλημα υπερχρέωσης, όπως της Ιταλίας, της Ισπανία, Της Γαλλίας, του Βελγίου κ.α.
Αυτό προκαλεί μια συνεχή, ασταμάτητη και αυξανόμενη ροή καταθέσεων από την περιφέρεια προς τις τράπεζες της Γερμανίας, του Λουξεμβούργου και της Ελβετίας. Πέρα από την αποσταθεροποίηση των αντίστοιχων τραπεζικών συστημάτων, προκαλεί και μείωση της βιομηχανικής παραγωγής λόγω ελλείψεως κεφαλαίων ή την απώλεια ανταγωνιστικότητας λόγω μεγαλύτερου κόστους δανεισμού.
Το φάσμα της ανεργίας, των περικοπών του κοινωνικού κράτους, της φτωχοποίησης, της περιθωριοποίησης, απλώνεται στις χώρες αυτές με εκρηκτική ταχύτητα.
Δεν πρέπει να υποβαθμίζεται το γεγονός πως ενώ το ελληνικό χρέος είναι σε απόλυτες τιμές σχετικά μικρό, το χρέος της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας αθροιστικά ξεπερνά τα 5 τρισεκατομμύρια ευρώ! Η κατάρρευση αυτών των χωρών, θα σημάνει και την κατάρρευση όλου του τερατουργήματος των Ευρωναζί.
Το ευρώ, με αυτή την δομή, έχει ημερομηνία λήξης.

Η τυπική πλέον πτώχευση της Ελλάδας (εντός του ευρώ) θα αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι του ασταθούς πολιτικού και οικονομικού περιβάλλοντος της Ευρώπης.
Εμείς με τα μέτρα που θα πάρει η αντιμνημονιακή κυβέρνηση και με την συμπαράσταση των λαών, θα αντέξουμε για αρκετούς μήνες.
Οι Ευρωναζί είναι ζήτημα αν θα αντέξουν έστω και για έναν μήνα. Ο χρόνος θα μετράει υπέρ των λαών και ενάντια στους κεφαλαιοκράτες.

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΑΝΑΠΟΔΑ!

Ευρώ ή Δραχμή; Ένα ετεροχρονισμένο πλαστό δίλημμα!

Με περισσότερο οίκτο παρά συμπόνια, παρακολουθούμε την απέλπιδα προσπάθεια της -καταστροφικής για τον τόπο- κυβέρνησης των υπαλλήλων της Τρόικα, να καλύψουν την ολική τους αποτυχία, με τον μανδύα της λαϊκής συναίνεσης μέσα από ένα δημοψήφισμα σε σχέση με το νόμισμα της χώρας.

Έτσι λοιπόν, ο Παπανδρέου, ενώ η κυβέρνησή «του» δεν είναι σε θέση να αλλάξει ούτε μια τελεία στο μνημόνιο, θεωρεί πως θα βρεθεί έστω και ένας αφελής να πιστέψει πως μπορεί δήθεν να επιβάλει το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος στα αφεντικά του!

Σημειώνουμε τα παρακάτω:
1) Τον ελληνικό λαό δεν τον αφορά η συζήτηση για το νόμισμα, από τη στιγμή που η οικονομία θα συνεχίσει να παραμένει κοινωνικά ανεξέλεγκτη, στα χέρια δηλαδή των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Το Ευρώ επιβλήθηκε με επικοινωνιακά τρικ στον ελληνικό λαό (ας θυμηθούμε τα «με το Ευρώ καλύτερα!», την «ισχυρή Ελλάδα» και τον «ευρωπαϊκό αυτόματο πιλότο»). Και επιβλήθηκε -όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος- για να κερδοσκοπήσουν με την άνεσή τους τόσο οι ντόπιοι τραπεζίτες, όσο και οι διεθνείς τοκογλύφοι. Με την επιστροφή στη Δραχμή, πάλι οι ίδιοι –που εν τω μεταξύ έχουν ήδη βγάλει τα λεφτά τους έξω- θα συνεχίσουν να πλουτίζουν. Για την ακρίβεια, θα μας πάρουν και τα σώβρακα!

2) Από τη στιγμή που δεν γίνεται η ουσιαστική κουβέντα (δηλαδή για την υπέρβαση του συστήματος) δεν έχει κανένα νόημα να μπουν οι εργαζόμενοι στο δίλημμα για το αν θα ήταν καλύτερο, να έχουν το νόμισμα του καπιταλιστικού μορφώματος που λέγεται «Ευρώπη» ή του καπιταλιστικού μορφώματος που λέγεται «Ελλάδα»… Είναι ένα ψευτοδίλημμα που σκοπό έχει:
α) Αν η μπίλια κάτσει στο «Ευρώ», τότε με πλήρη νομιμοποίηση θα μας πιούν το αίμα με το μπουρί της σόμπας… -Α! θα μας πουν. Ευρώ θέλετε πουλάκια μου; Καθήστε να σας …
β) Αν αντίθετα η μπίλια κάτσει στη «Δραχμή», τότε θα πάρουν τη στυμμένη λεμονόκουπα με το όνομα Ελλάδα και θα την πετάξουν στη χωματερή της Ευρώπης. Ξεπουλημένη και ξεπουπουλιασμένη! Έτσι ο Γιωργάκης θα κρυφτεί πίσω από τη «βούληση» του ελληνικού λαού (όσων τσιμπήσουν δηλαδή και πάνε να ψηφίσουν…) και θα καλύψει την ολική αποτυχία του σχεδίου «σωτηρία της Πατρίδας». Ίσως μάλιστα να βγάλει μετά και ένα άλλο περισπούδαστο σχέδιο σωτηρίας, που θα προβλέπει πχ την ευθανασία των γερόντων και –γιατί όχι- την ανασφάλιστη εθελοντική εργασία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Θα έχουμε όμως… «πρωτογενές πλεόνασμα»!

3) Πραγματικά απορούμε, που μπροστά σε τέτοιου είδους προοπτικές, υπάρχουν και διανοούμενοι της Αριστεράς που ανοίγουν αυτή την ώρα με θέρμη μια τέτοια κουβέντα, βάζοντας την όποια ορθότητα, της όποιας γενικής οικονομικής τους ανάλυσης, πάνω από μια πραγματικότητα που κατά βάση απαιτεί ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. Παραβλέποντας μάλιστα το γεγονός πως αυτή η κουβέντα, αυτή την ώρα, στην ουσία ρίχνει νερό στο μύλο της κυβέρνησης.

Η συζήτηση αυτή θα πρέπει να γίνει ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ όταν -και αφού με το καλό- ο ελληνικός λαός αποφασίσει να αποκτήσει επιτέλους η κοινωνία της εργασίας τον έλεγχο της οικονομίας.

Παρέμβαση σε Πλατεία

Εδώ και μερικές ημέρες, αρκετές δεκάδες πολιτών της πόλης μας συγκεντρώνονται για να δηλώσουν την αντίθεσή τους στο σχέδιο πτώχευσης που πάνε να επιβάλλουν τα ντόπια και τα διεθνή κοράκια στο λαό μας.

Δηλώνουν την αντίθεσή τους στο ξεπούλημα της περιουσίας που ο ελληνικός λαός έχτιζε για δεκαετίες, πέτρα τη πέτρα.

Τη ΔΕΗ τη χτίσαμε όλοι εμείς με τα δικά μας λεφτά, κολώνα-κολώνα.

Το ίδιο και τον ΟΤΕ.

Είναι δικιά μας περιουσία και δεν εξουσιοδοτούμε κανέναν να την ξεπουλήσει σαν φτηνές μετοχές σε ένα διαλυμένο χρηματιστήριο.

Το δικό μας χρηματιστήριο, το χρηματιστήριο του λαού, έχει μόνο μετοχές με ονομαστική αξία τις ανάγκες, τις ελπίδες και το μέλλον όλων μας.

Και αυτές οι μετοχές έχουν αξία που δεν αποτιμάται σε χρήμα.

Όπως δεν αποτιμάται σε χρήμα η αξιοπρέπεια και η Ιστορία αυτού του τόπου.

Αυτά τα χώματα είναι ποτισμένα με το αίμα εκείνων που αγωνίστηκαν ενάντια στους κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους. Τους γερμανοτσολιάδες και τους ταγματασφαλίτες.

Εμείς σήμερα έχουμε Χρέος.  Είμαστε όλοι χρεωμένοι.

Όχι αυτό που διεκδικούν οι τοκογλύφοι.

Έχουμε ένα άλλο μεγαλύτερο χρέος.

Έτσι μας έλαχε σήμερα.

Το ύψιστο χρέος να υπερασπίσουμε τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία από την επιδρομή της οικονομικής Βαρβαρότητας.

Δεν φτάνει όμως μόνο η επίγνωση του Χρέους μας.

Χρειάζεται ο Τρόπος, τα μέσα για να παλέψουμε να το εξοφλήσουμε.

Να μην το αφήσουμε ακόμα πιο δυσβάσταχτο στην επόμενη γενιά.

Σήμερα μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση ειρηνικά. Έχουμε ακόμα  –τουλάχιστον- την ελευθερία του λόγου.

Ας μην είμαστε τόσο σίγουροι πως θα την έχουμε και αύριο.

Ήδη στο G8 προχθές, έβαλαν θέμα περιορισμού του Διαδικτύου.

Χρειάζεται όμως πάνω απ όλα, ο Στόχος.

Ο λόγος δηλαδή για τον οποίο όλοι και όλες μας θα νοιώσουμε μέσα στη καρδιά μας την ανάγκη να αγωνιστούμε με νύχια και με δόντια, χωρίς πισωγυρίσματα, οργανωμένα, με πυξίδα.

Να μην αφεθούμε έρμαια στην βούληση των ΜΜΕ, πότε να πατρονάρουν ότι γουστάρουν και πότε να συκοφαντούν ότι φοβούνται πως μπορεί να χαλάσει τα σχέδια τους.

Σήμερα, μας έχουν φτάσει σε αυτή την τραγική και φαινομενικά χωρίς διέξοδο κατάσταση, χειραγωγώντας συστηματικά τη κοινή γνώμη και τη βούληση του ελληνικού λαού.

Δυστυχώς για χρόνια πολλοί από εμάς τους πολίτες (περίπου το 80%) στήριξαν τον μηχανισμό που μας οδήγησε στο γκρεμό. Πολλοί από εμάς «τσίμπησαν» στις χάντρες και στα καθρεφτάκια που μοίραζαν οι αποικιοκράτες στους ιθαγενείς.

Τσιμπήσαμε και τρέξαμε πίσω από την Αλλαγή, την Κάθαρση, τον Εκσυγχρονισμό, την Επανίδρυση.

Νιώσαμε περήφανοι με την ΟΝΕ , την Ισχυρή Ελλάδα και την Ολυμπιάδα. Πειστήκαμε εύκολα πως οι τράπεζες θα λειτουργούν καλύτερα ως ιδιωτικές, μέχρι που καταλάβαμε πως τα χρήματα που δάνειζαν δεν είχαν στόχο να μας διευκολύνουν αλλά να βάλουν χέρι το σπίτι μας.

Υπήρξαν κι άλλοι όμως, που αντιστάθηκαν.

Που δεν φίλησαν κατουρημένες ποδιές για μια θέση στο δημόσιο ή για μια εξυπηρέτηση.

Κάποιοι που άντεξαν να αγωνίζονται γνωρίζοντας τη χλεύη από εκείνους που ένοιωθαν μέρος του συστήματος, επειδή νόμιζαν πως τους εξυπηρετούσε ένας Υπουργός ή ένας Βουλευτής.

Τον ίδιο ίσως Βουλευτή που τώρα αποδοκιμάζουν.

Υπάρχουν κάποιοι που έχουν πάθει ήδη ανοσία από τα δακρυγόνα.

Υπήρξαν κάποιοι που ένοιωσαν πολύ μόνοι, καταθλιπτικά μόνοι και παρόλα αυτά συνέχισαν να αγωνίζονται.

Πολλοί από αυτούς τους ανυπόταχτους αγωνιστές, έκαναν το χρέος που τους επίτασσε η συνείδησή τους μέσα από Κόμματα της Αριστεράς και με προσωπική συνεισφορά σε κόπο, χρόνο, χρήμα αλλά και υγεία.

Έχουν τουλάχιστον την ηθική δικαίωση πως είχαν  δει μπροστά πως ο δρόμος που μας έσπρωχναν -με το μαστίγιο και το καρότο- οδηγεί στο γκρεμό.

Συμβαίνει όμως το παράδοξο, σήμερα, αντί σαν λαός να προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε αυτή την εμπειρία αγώνων, να μεταλαμπαδεύσουμε δηλαδή εκείνο ακριβώς το πνεύμα που έκανε κάποιους να αντισταθούν και να μη στηρίξουν ποτέ το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ, αυτοί οι αγωνιστές να είναι  από αυτή τη πλατεία υπό διωγμό, ως δήθεν συνένοχοι των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν με τη συναίνεση πολλών αλλά χαλαρών συνειδήσεων.

Την πρόφαση του γιατί συμβαίνει αυτό το γεγονός, δε θα σας την πω εγώ.

Τα γνωστά. Όλοι το ίδιο είναι κλπ κλπ.

Εγώ θα ήθελα να δώσω μια άλλη διάσταση και ένα πεδίο προβληματισμού όλων μας.

Ας κάνουμε δύο παραδοχές:

Παραδοχή πρώτη: Ας κρατάμε και μικρό καλάθι, σε ότι πατρονάρουν τα ΜΜΕ.

Για να το κάνουν, κάποιο λόγο θα έχουν και ότι μεγεθύνουν προφανώς εξυπηρετεί κάποια σχέδια τους, ενώ ότι εξαφανίζουν ή συκοφαντούν, απλά «δεν τους κάνει.»

Παραδοχή δεύτερη: Μπορούμε να κάτσουμε εδώ ένα μήνα να εκδηλώνουμε την αγανάκτηση μας.

Σιγά σιγά δεν αποκλείεται να γίνει και καμιά πολιτική κουβέντα.

Πιθανώς χαοτική, χαμένη μέσα σε αντιεξουσιαστικές νότες και ρατσιστικά ζιζάνια.

Ίσως να βγουν και κάποια ψηφίσματα.

Και εγώ εύχομαι να βγουν εκατοντάδες ψηφίσματα από αυτή τη πλατεία, προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως έγινε και στο Σύνταγμα.

Αν αγαπητοί μου συναγωνιστές και συναγωνίστριες δεν υπάρχει ένας μηχανισμός να υλοποιήσει αυτές τις αποφάσεις, τότε θα παραμείνουν «έπεα πτερόεντα» – λόγια του αέρα.

Και πώς λέγονται οι μηχανισμοί που εφαρμόζουν τις αποφάσεις; Λέγονται ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ.

Να λοιπόν γιατί τα ΜΜΕ πατρονάρουν εκδηλώσεις όπου δεν συμμετέχουν Οργανώσεις. Γιατί ξέρουν πολύ καλά πως ενώ τα ΜΜΕ από τη μια δεν θα δημοσιοποιήσουν ποτέ τις αποφάσεις των Συνελεύσεων, από την άλλη οι ευνουχισμένες Συνελεύσεις δεν θα μπορέσουν ποτέ να υλοποιήσουν τις αποφάσεις τους.

Και μιας και αρκετοί κόπτονται από τον φόβο του καπελώματος.

Προχθές ο ΣΚΑΙ σκυλεύτηκε ήδη την συγκέντρωση στο Σύνταγμα.

Ενώ η Συνέλευση ψήφισε ενάντια στο ξεπούλημα της ΔΕΗ, το ΣΚΑΙ είπε πως η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ πρέπει να εγκαταλείψει τον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση γιατί ο κόσμος έχει αηδιάσει από όλα τα κόμματα που έθρεψαν το συνδικαλιστικό τέρας όπως και την ίδια τη  ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.

Αυτό είναι αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες το πραγματικό καπέλωμα. Από αλλού κάποιοι το περίμεναν και από αλλού τους ήρθε.

Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να βάλουμε μυαλό;

Μήπως μετά τα παραμύθια τους εκσυγχρονισμού και του μεγαλείου της Ολυμπιάδας πρέπει να αρχίσουμε να φτύνουμε τα κουκούτσια της αγανάκτησης που μας πλασάρουν σαν ορεκτικό μαζί με την αναδάσωση και την ανακύκλωση με κυρίως πιάτο τη  ίδια τη Χώρα;

Αναδάσωση, Ανακύκλωση, Αγανάκτηση, Αλαφούζος.

Εγώ συναγωνιστές και συναγωνίστριες, έκανα αυτό που θεώρησα σωστό, κατέθεσα τους προβληματισμούς μου και θα ήθελα να μου επιτρέψετε να κάνω μια τελευταία δήλωση:

Αυτήν εδώ τη σημαία του Κοινωνικού Φόρουμ Κορινθίας την γέμισαν δακρυγόνα τον Φλεβάρη του 2003 όταν ο Σημίτης αποφάσισε να βοηθήσει το ΝΑΤΟ στην ισοπέδωση του Ιράκ. Το καλοκαίρι το 2003 στην σύνοδο κορυφής στη Θεσσαλονίκη ήταν στην πρώτη γραμμή. Το ίδιο ενάντια στο άρθρο 16, το ίδιο το Δεκέμβρη του 2008, το ίδιο σε όλες τις γενικές απεργίες, το ίδιο ενάντια στην υπογραφή του μνημονίου πέρσι το Μάη.

Αυτό που για το ΣΚΑΙ και για κάποιους εδώ, είναι μισητό σύμβολο, για μένα είναι σύμβολο τίμιων αγώνων. Το τιμώ και θα το τιμώ.

Και ντρέπομαι. Ντρέπομαι που το είχα τόση ώρα κρυμμένο.

Καλώ όλους και όλες αύριο στα προπύλαια του Πανεπιστημίου σε Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση για να αποφασίσουμε όλοι μαζί δημοκρατικά, χωρίς περιορισμούς τον δύσκολο αγώνα που μας περιμένει.

Και μιας που η όλη φάση ξεκίνησε από τους indignados της Μαδρίτης  θα χαιρετήσω τη συγκέντρωση,  με κάτι άλλο ισπανικό

HASTA LA VICTORIA, SIEMPRE

βίντεο

Δεν πληρώνουμε διόδια. Δεν είμαστε ραγιάδες.

ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΧΡΥΣΟΠΛΗΡΩΣΕΙ.

Αυτοί που συκοφαντούν όσους αντιδρούν στην πληρωμή των διοδίων, ή είναι κορόιδα ή εκπροσωπούν συμφέροντα.

Η αλήθεια είναι πως τους δρόμους τους έχουμε ήδη πληρώσει και μάλιστα πολλαπλάσιες φορές σε σχέση με το πραγματικό κόστος κατασκευής τους.

Εδώ και δεκαετίες πληρώνουμε διόδια για δρόμους που κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν θα τολμούσε να τους χαρακτηρίσει «εθνικές οδούς». Υποτίθεται ότι το χαράτσι αυτό έμπαινε για να χρηματοδοτηθεί η βελτίωση των αυτοκινητοδρόμων. Κάτι που ποτέ δεν έγινε και αφού φάγανε τα λεφτά, ξεπούλησαν τους δρόμους στους γνωστούς εργολαβο-εκδότες.

Η αλήθεια είναι πως καθημερινά οι κάτοχοι αυτοκινήτων προσφέρουν τεράστια ποσά που θα έπρεπε να πηγαίνουν στο Ταμείο Οδοποιίας. Μερικά παραδείγματα:

* Για κάθε λίτρο καυσίμου το ένα ευρώ είναι δασμοί, φόροι και τέλη. Ο κάθε οδηγός αυτοκινήτου για κάθε 20.000 χλμ το χρόνο, δίνει στο κράτος -το λιγότερο- 1.000 ευρώ

* Κάθε χρόνο πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας που στο σύνολό τους φτάνουν πάνω από το 1δις ευρώ.

* Για κάθε μικρό αυτοκινητάκι που πωλείται, το κράτος εισπράττει από 5-35% της αξίας του με τη μορφή – του παράνομου όπως έχει κριθεί από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια- Τέλους Ταξινόμησης.

* Η κίνηση και η συντήρηση των αυτοκινήτων μας, κινεί και συντηρεί μια ολόκληρη βιομηχανία (ασφαλιστικές εταιρίες, συνεργεία, βενζινάδικα, αντιπροσωπίες κλπ) δημιουργώντας εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας αλλά και επιπλέον έσοδα για το κράτος.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

* Οι συμβάσεις που δίνουν το δικαίωμα στους εργολαβο-εκδότες να μας απομυζούν είναι αποικιοκρατικού χαρακτήρα. Οι ιδιώτες «επενδυτές» βάζουν λιγότερο από το 10% του κόστους κατασκευής των έργων!!! Το υπόλοιπο 90% το βάζει (το μισό άμεσα και το άλλο μισό με τη μορφή τραπεζικών εγγυήσεων) το κράτος, δηλαδή πάλι εμείς οι ίδιοι!

* Η ευρωπαϊκή οδηγία απαγορεύει την λήψη διοδίων εάν δεν υπάρχει εναλλακτική ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ δίοδος. Αντίθετα εδώ συμβαίνει πολλές φορές όχι μόνο να μην υπάρχει εναλλακτικός δρόμος (για το «ασφαλής» λόγος δεν γίνεται…) αλλά σε αρκετές περιπτώσεις ούτε ο δρόμος με διόδια δεν είναι ασφαλής. Παράδειγμα τα Τέμπη και το Ξυλόκαστρο. Ο άξονας Κορίνθου-Καλαμάτας λόγω κατασκευαστικών και σχεδιαστικών κακοτεχνιών δεν έλαβε από την ΕΕ τον χαρακτηρισμό του αυτοκινητοδρόμου.

* Το ελληνικό Δημόσιο -μετά από προσφυγή τουριστών- έχει καταδικαστεί από ευρωπαϊκά δικαστήρια για την πρακτική του να ζητάει διόδια σε δρόμους-καρμανιόλες.

* Είναι προσβολή στην αξιοπρέπεια μας, να μας παίρνουν όλα αυτά τα χρήματα για ένα απαραίτητο μέσο μετακίνησης –ειδικά για όσους ζουν στην επαρχία- και να μας ζητάν να πληρώσουμε επιπλέον χρήματα μόλις φτιαχτούν μερικά ασφαλή χιλιόμετρα δρόμου. Με όλα όσα πληρώνουμε, όλοι οι δρόμοι θα έπρεπε να είναι ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥΣ.

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΠΙΑ.

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΣΑΜΠΑΤΖΗΔΕΣ.

ΑΥΤΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΤΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ.

ΟΥΤΕ ΦΡΑΓΚΟ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟ-ΕΚΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ.

ΜΗ ΤΑΪΖΕΙΣ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΣΕ ΦΑΕΙ.