Πολυεθνικές Φαρμάκων και Παγκόσμια Υγεία.

Μέσα στο δυστοπικό πανδημικό περιβάλλον, μια πάγια ανησυχία αποκτά ακόμα πιο κεντρική θέση και δεν είναι άλλη από τον ρόλο των μεγάλων πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών (Big Pharma) και το πως η λειτουργία αυτών επηρεάζει την Δημόσια Υγεία όλων των ανθρώπων.

Το μεγάλο ερώτημα είναι:

• Μπορεί η ανθρωπότητα να εναποθέτει τυφλά τις ελπίδες της στην παραδοχή πως η Δημόσια Υγεία συμπορεύεται με την εξυπηρέτηση των μετόχων των πολυεθνικών και ότι αυτές δεν αναπτύσσουν αυτόνομες στρατηγικές κυριαρχίας;

Με τους τεράστιους πόρους που απομυζούν από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, οι Big Pharma έχουν την δυνατότητα να μετατρέψουν σε φερέφωνά τους ΜΜΕ, δημοσιογράφους, διαμορφωτές γνώμης, όπως και να στήνουν «στρατούς» ζηλωτών στα Social Media.

Από την άλλη μεριά -η γιγάντια πλέον οικονομική τους ισχύς, αλλά και η στενή σχέση του συγκεκριμένου βιομηχανικού τομέα με τις ιατρικές και βιολογικές επιστήμες- τους δίνει την δυνατότητα να ελέγχουν μεγάλο μέρος των επιστημόνων αυτών των ειδικοτήτων, είτε γιατί είναι υπάλληλοί τους, είτε μέσω συμπράξεων/δωρεών σε πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Όποιος επιστήμονας παρόλα αυτά επιμένει να μην ευθυγραμμίζεται απόλυτα, απαξιώνεται και λιθοβολείται με συνοπτικές διαδικασίες, ακόμα και αν είναι κάτοχος Νόμπελ. Στην πράξη δεν υπάρχουν περιθώρια απόκλισης από την Κυρίαρχη Άποψη για όποιον δεν έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις.

Να μην ξεχνάμε πως πρόσφατα -με την υπόθεση NOVARTIS- φανερώθηκε πως 2.000 γιατροί στη χώρα μας ήταν στο payroll αυτής της εταιρίας και έπαιρναν ανταλλάγματα για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Οι Ιατρικοί Σύλλογοι (όπως και η Δικαιοσύνη) δεν έκαναν εκκαθάριση αυτής της υπόθεσης και η ατιμωρησία αυτή δεν μπορεί παρά να το έχει μεγεθύνει σε ένα  σχεδόν γενικευμένο φαινόμενο.

Εννοείται πως η συγκεκριμένη υπόθεση δεν μπορεί παρά να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου της διαπλοκής των Big Pharma με την ιατρική κοινότητα.

Με τον έλεγχο την Πληροφορίας και την ποδηγέτηση της «επιστήμης» πολλές κυβερνήσεις –ακόμα και να ήθελαν να αντιδράσουν, αν και οι περισσότερες ούτε καν που το σκέφτονται- μετατρέπονται σε μαριονέτες στα χέρια των Big Pharma.

Όταν αυτές εξυπηρετούν στο 100% (χωρίς εκπτώσεις!) τις επιδιώξεις των Big Pharma, όπως αυτές εκφράζονται από τους «υπαλληλεπιστήμονες» τους, τότε αποθεώνονται από τα αργυρώνητα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις καταφέρνουν να επιβιώνουν, παρά την αναπόφευκτη αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας, κρεμάμενες στην εξουσία από μια λεπτή επικοινωνιακή κλωστή.

Κάτω από αυτή την απειλή οι κυβερνήσεις/μαριονέτες όπως και οι (πλήρως ελεγχόμενοι) Ελεγκτικοί Μηχανισμοί παραχωρούν στις Big Pharma ανήκουστα προνόμια και δικαιοδοσίες (ακαταδίωκτο, αδιαφάνεια, δικαίωμα απόκρυψης στοιχείων, επέκταση πατέντων κ.α.). 

Εννοείται πως οι Big Pharma την κύρια περιοχή δικαιοδοσίας τους την θεωρούν Αποκλειστικής Χρήσης και τους πολίτες της Δύσης ως ιδιόκτητους «τεχνοκολίγες», επιτρέποντας την έγκριση στο ποδάρι μόνο όσων εμβολίων αυτές επιθυμούν και αποκλείοντας άλλα, ακόμα κι αν εκείνα στην πράξη αποδεικνύονται εξ ίσου αν όχι περισσότερο αποτελεσματικά (όπως πχ εκείνο της Κούβας).

Θα μπορούσαμε να πούμε πως όλο αυτό το διαπλεκόμενο σύστημα αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες Τεχνοδομές παγκοσμίως και ένα χειροπιαστό παράδειγμα του τι σημαίνει Τεχνοφεουδαρχία.

Η Τεχνοδομή αυτή εξυπηρετεί και άλλα περιφερειακά συμφέροντα, όπως βιομήχανους και εμπόρους παραϊατρικών υλικών και μηχανημάτων, μέσων αντι-ιικής προστασίας, αλλά και προκαλεί ένα είδος Κοινωνικής Μηχανικής (βίαιης κοινωνικής προσαρμογής)  σε τομείς όπως η Παιδεία, ο Πολιτισμός, τα Δικαιώματα, η διασκέδαση, οι κοινωνικές σχέσεις, η κινητικότητα, η εργασία, το λιανικό εμπόριο και άλλα.

Φυσικά μέσα σε αυτήν την τρομοϋστερία οι πιο αετονύχηδες κυβερνητικοί βρίσκουν την ευκαιρία για απευθείας αναθέσεις προμηθειών ή έργων, όπως και την διανομή πόρων υπό την μορφή ενισχύσεων σε παρατρεχάμενους επιχειρηματίες, αυξάνοντας το επίπεδο της διαφθοράς.

Απ’ όλο αυτό το μαφιόζικο πάρτι που στήνεται γύρω από την Τεχνοδομή των Big Pharma δεν θα μπορούσε να λείψει η ανάγκη για αυξημένη καταστολή τυχόν αντιδράσεων όσων για διάφορους λόγους ξεφεύγουν από την πλήρη αποδοχή της Κυρίαρχης Άποψης.

Πέρα όμως από τα κλασικά κυβερνητικά κατασταλτικά μέτρα (σε αρκετές περιπτώσεις με παρακρατική/φασιστική χροιά), η καταστολή σε παγκόσμιο επίπεδο χρησιμοποιεί και ιδεολογικά μέσα, βαφτίζοντας όποιον τολμά να θέτει κάποια ερωτήματα, ως «ψεκασμένο», «εγκληματία», «σχιζοφρενή», ενώ παράλληλα, παραμορφωτικά αναδεικνύονται μερικές προφανώς ηλίθιες θεωρίες ( όπως 5G, τσιπάκια, 666, Ιλουμινάτι κλπ) ως το κύριο σκεπτικό όλων εκείνων που διαφωνούν, απαξιώνοντάς τους.

Τα χαρακτηριστικά αυτού του εκτρώματος, της Τεχνοδομής των Big Pharma, που συνοπτικά περιγράφηκε παραπάνω –χωρίς να χρειαστεί να μπούμε σε ιατρικά θέματα, παραμένοντας αυστηρά στο πολιτικό επίπεδο κριτικής– μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως:

Οι Μεγάλες Πολυεθνικές Φαρμάκων (Big Pharma) αποτελούν μια άμεση και φανερά εκφρασμένη απειλή τόσο για την ελευθερία όσο και για την υγεία των πολιτών και πρέπει άμεσα οι λαοί -σε διεθνικό επίπεδο- να οργανωθούν για να την αντιμετωπίσουν.
Προτεινόμενα άμεσα μέτρα είναι:

• Απαίτηση έγκρισης με τους ίδιους όρους για όλα τα εμβόλια παγκοσμίως, χωρίς μεροληψίες.
• Άρση όλων των ειδικών προνομίων και απόλυτη διαφάνεια στοιχείων και διαδικασιών.
• Απελευθέρωση των πατέντων των φαρμάκων, ως όρο για την αποδοχή τους από τα ευρωπαϊκά Συστήματα Υγείας.

Σε βάθος χρόνου είναι αναγκαίο να αλλάξει το καθεστώς ιδιωτικοποιήσεων που εδώ και δεκαετίες έχει επιβληθεί στον ευρύτερο χώρο της Υγείας και ιδιαίτερα της παραγωγής ιατρικών σκευασμάτων, όπως επίσης και να κοπεί ο βρόχος που πνίγει την Επιστήμη μέσα από τις συμπράξεις των Πανεπιστημίων με τις Φαρμακευτικές.

Στο δικό μας όραμα για την Δημόσια Υγεία, η παραγωγή φαρμάκων θα στηρίζεται σε Εταιρίες Λαϊκής Βάσης με απόλυτη διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο, η δε ιατρική έρευνα θα γίνεται από δημόσια Πανεπιστημιακά Ιδρύματα υπηρετώντας αποκλειστικά την Επιστήμη και τα λαϊκά συμφέροντα.

Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, έχουμε την υποχρέωση να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στην Κυρίαρχη Άποψη, να προσπαθούμε να ενημερώνουμε υπεύθυνα και σφαιρικά τους πολίτες και να αναδεικνύουμε όλες τις αντιφάσεις οι οποίες και φανερώνουν την μελανή απάνθρωπη πλευρά της Τεχνοδομής των Big Pharma.

Advertisement

Πραγματική Δημοκρατία – Από την υποταγή στην απελευθέρωση

Από τον πρόλογο του βιβλίου:

Εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια, το εργατικό κίνημα χειμάζεται μέσα σε ένα ιδεολογικό περιβάλλον που το χαρακτηρίζει η κατάρρευση και η αναζήτηση μέσα σε μια θολούρα αποσπασματικών ή απλά απολογητικών διαπιστώσεων, πάνω στο κεντρικό ερώτημα: Τί δεν πήγε καλά και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε;

Είναι επίσης προφανές πως η διέξοδος από αυτή τη φάση, της άτακτης υποχώρησης των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, που χαρακτηρίστηκε από την πολυδιάσπαση, την ομφαλοσκόπηση και την ηττοπάθεια, δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί παρά μόνο αφού περνούσε ο απαραίτητος χρόνος διαλογισμού, ζύμωσης και ιδεολογικής ανασύνταξης.

Το κίνητρο συγγραφής αυτού του βιβλίου δεν είναι άλλο από την ταπεινή προσπάθεια συνεισφοράς σε έναν διάλογο που πρέπει σιγά σιγά να ολοκληρώνεται έτσι ώστε να ξεκινήσει να παράγει αποτελέσματα, δηλαδή να βοηθήσει να επανακάμψει το εργατικό κίνημα, να επανακτήσει τον επιθετικό του χαρακτήρα, να ανανεωθεί το όραμα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και να δρομολογηθούν εκείνες οι διεργασίες που θα ωθήσουν την κοινωνία να κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά.

Όταν τον Σεπτέμβρη του 2008 με έναν τεκτονικό πάταγο πτώχευσε ο αμερικάνικος τραπεζικός κολοσσός Lehman Brothers, ανάγκασε τις -γοητευμένες από το καλπάζoν εκείνη την εποχή νεοφιλελεύθερο δόγμα- κυβερνήσεις, να ανακρούσουν πρύμναν και να προσπαθούν να σώσουν ότι σώζεται χρησιμοποιώντας τα εργαλεία του ξεχασμένου παντοτινού εχθρού: του σοσιαλισμού!
Μέσα σε λίγες εβδομάδες έγιναν δεκάδες κρατικοποιήσεις μεγάλων τραπεζών που τρίκλιζαν, απειλώντας να τροφοδοτήσουν ένα τεράστιο οικονομικό ντόμινο.

Αυτή είναι και η μεγάλη ευελιξία του καπιταλισμού!
Την ίδια στιγμή που το αλόγιστο παιχνιδάκι της χρηματοπιστωτικής “αειφόρου κερδοφορίας” διαλύει την πραγματική οικονομία, τότε ακριβώς, χωρίς ίχνος ντροπής αλλά με περίσσιο θράσος, παρουσιάζονται οι ίδιοι οι δημιουργοί της καταστροφής ως “σωτήρες” και “έμπειροι καπετάνιοι” που θα γλυτώσουν το καράβι από την “κακή συγκυρία”…
Αυτό που κρύβουν όμως και δεν το λένε, είναι πως το κόστος της σωτηρίας, το κόστος της αναχρηματοδότησης των απολεσθέντων τραπεζικών κεφαλαίων, προορίζεται να φορτωθεί στις πλάτες των εργαζομένων, των παιδιών τους και των εγγονών τους, εφόσον αυτοί λυγίσουν τώρα στον εκβιασμό και δεχτούν τον ρόλο του υποζυγίου.
Και αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που ανακηρύσσει σε “ιστορικές” τις στιγμές που ζούμε.

Η πτώση της Lehman Brothers σηματοδότησε πολιτικές εξελίξεις συγκρίσιμες με την πτώση του τείχους του Βερολίνου.
Με μία σημαντική όμως “παράπλευρη απώλεια”: Δεν ξεμπροστιάστηκε μόνο ο νεοφιλελευθερισμός, αλλά και η σοσιαλδημοκρατία, που σαν μια ύπουλη μαύρη τρύπα, για δεκαετίες ρουφάει το σφρίγος του εργατικού κινήματος και το υπνωτίζει .

Αυτό το εντελώς νέο πολιτικό σκηνικό που δημιουργείται και μάλιστα σε έναν πλανήτη με σημαντικά διαφορετικές γεωπολιτικές ισορροπίες από εκείνες της δεκαετίας του 1980 ή του 2000, σε συνδυασμό με τη συμπίεση προς τα κάτω της μεσαίας τάξης (που θα είναι το μεγάλο θύμα αυτής της κρίσης), αναπόδραστα θα φέρει και την ιδεολογική μαρμίτα σε βρασμό, σε επεξεργασία νέων ιδεών και φυσικά στη δημιουργία νέων ριζοσπαστικών κινημάτων.

Το βιβλίο αυτό, πέρα από το αν καταφέρει ή όχι να παρουσιάσει μια πραγματικά εφικτή πρόταση, πάνω απ’ όλα επιθυμεί να χτυπήσει ένα ξυπνητήρι:

Πρέπει να ολοκληρώσουμε – ή έστω να σκιαγραφήσουμε – μια πρόταση προς την κοινωνία, έτσι ώστε να ξεκινήσουν οι πολιτικές διαδικασίες για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Και η πρόταση αυτή δεν πρέπει να περιλαμβάνει μόνο το πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό μοντέλο. Θα πρέπει να περιλαμβάνει επίσης την ανάδειξη του επαναστατικού υποκειμένου που θα κληθεί αναλάβει αυτό τον ιστορικό ρόλο, αλλά και το πώς είναι εφικτό να γίνει αυτό το πολυπόθητο “πέρασμα”.

Είναι πραγματικά αδιανόητο και εξοργιστικό το γεγονός πως ακόμα και όταν η άρχουσα Τάξη, τα έχει κάνει κυριολεκτικά “μαντάρα” όπως τώρα, το 99% να υποτάσσεται στο 1%, χωρίς βούληση, χωρίς σπονδυλική στήλη, χωρίς ίχνος εμπιστοσύνης στη δύναμη της ίδιας της κοινωνίας.
Και στη διαπίστωση αυτή δεν χωράνε ούτε ελαφρυντικά ούτε δικαιολογίες. Οι ευθύνες των αντικαπιταλιστικών πολιτικών δυνάμεων είναι τεράστιες.
Εκείνες που δεν είναι δογματικές είναι ενδοτικές (αυτοπροσδιορίζονται ως “πραγματιστές”). Οι μεν δεν πείθουν και οι δε απογοητεύουν.
Σαν να μην έφτανε αυτό, σπαταλούν το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς τους σε εμφύλιες διαμάχες, μεγαλώνοντας τον αποπροσανατολισμό.

Ένα άλλο αποσυσπειρωτικό στοιχείο είναι το γεγονός πως αρκετές αντικαπιταλιστικές δυνάμεις έχουν σεχταριστικές τάσεις, θεωρώντας δεδομένο πως το γκρέμισμα του καπιταλισμού θα γίνει από κάποιους ταξικά συνειδητοποιημένους εργάτες που δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο πέρα από τις αλυσίδες τους…
Όλοι οι υπόλοιποι όλο και… κάποιο κουσούρι έχουν!
Οι αγρότες για παράδειγμα δένονται με τη γη τους άρα είναι συντηρητικοί, κάποια φτωχά τμήματα χαρακτηρίζονται “λούμπεν” άρα είναι ξεπουλημένοι, οι μικρομεσαίοι είναι “βαστάζοι” του συστήματος, οι Αριστεροί μικροαστοί είναι “προδότες της Τάξης τους”, οι επιστήμονες έχουν προσωπικές ασφαλιστικές δικλείδες κλπ.
Τώρα, πώς μπορεί κάποιος να πείσει κάποιους άλλους να συστρατευθούν μαζί του, όταν το δηλώνει πως – κατά κανόνα – δεν μπορεί να τους έχει εμπιστοσύνη, είναι άξιο απορίας!

Αντίθετα, αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι ένα πολιτικό σχέδιο που να πείθει και να συσπειρώνει το συντριπτικά μεγάλο τμήμα της κοινωνίας σε μια αντικαπιταλιστική πορεία.

Να αποκτήσει επιτέλους το 99% της κοινωνίας, τη δύναμη να απελευθερωθεί από το 1% που τη δυναστεύει, βαθαίνοντας ταυτόχρονα τη δημοκρατία.

Διάβασε την συνέχεια του βιβλίου στο www.realdemocracy.gr

Η «ακίνητη» αιτία για την οποία ο Τσίπρας έκανε καλοκαιρινές εκλογές.

Όταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης το ξέκοψε τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου στη Βουλή, πως «αυτή η ανωμαλία του να στηρίζει η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, πρέπει να τελειώνει» και όταν ο Τσίπρας διαπίστωσε πως η κοινοβουλευτική δύναμη της συμπολίτευσης περιοριζόταν στις 118 έδρες, είχε δύο επιλογές:

Α) Να κάνει κυβέρνηση μαζί με τους άλλους ευρωλιγούρηδες, γερμανοτσολιάδες (ΝΔ-ΠΟΤΑΜΙ-ΠΑΣΟΚ).

Β) Να πάει σε εκλογές-εξπρές, άμεσα, ώστε να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις εκλογικές απώλειες του νέο-μνημονιακού ερειπίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι προφανές πως ακόμα και ο πιο … «καμένος» θα θεωρούσε αδύνατη και μακρινή την πιθανότητα το μνημονιακό ασκέρι του Τσίπρα να συγκεντρώσει στην επόμενη Βουλή έστω τους 118 νενέκους που διέθετε σε αυτήν.
Παρόλα αυτά, ο Τσίπρας επέλεξε να πάει σε εκλογές, μετά τις οποίες –στο καλύτερο για τον ίδιο σενάριο- θα βρεθεί να συγκυβερνήσει με τους ίδιους μερκελιστές που θα συγκυβερνούσε και τώρα, αλλά όντας πολύ πιο ανίσχυρος!

Και το ερώτημα είναι γιατί;

Μια απάντηση είναι «από …δημοκρατική ευαισθησία».
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να σπαταληθεί καμία λέξη πάνω σε αυτή την υπόθεση.
Όπως λένε και στα Μαθηματικά: Απορρίπτεται ως απαράδεκτη!

Οπότε η μόνη λογική εξήγηση που μπορεί να δοθεί στην απόφαση του Τσίπρα να πάει σε αντιδημοκρατικές καλοκαιρινές εκλογές-εξπρές, είναι πως οι συνέπειες της διαδρομής (Α – άμεση συγκυβέρνηση με τα άλλα σκυλάκια του Σόιμπλε) θα είχε στο τέλος ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ για την ηγετική γκρούπα του ψευτο-ΣΥΡΙΖΑ.

Αν συγκυβερνούσε τώρα με τους «αρχιερείς της Διαπλοκής» θα έχανε ο Τσίπρας την δυνατότητα να σερβίρει στο λαό, το τελευταίο του ψέμα, ως επαγγελματίας ψεύτης: Το κτύπημα της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Αυτό θα οδηγούσε όχι μόνο σε περεταίρω συρρίκνωση της κοινοβουλευτικής του δύναμης, αλλά θα έπρεπε με αυτούς τους όρους να πάει σε ένα Συνέδριο όπου πλέον θα ήταν σχεδόν σίγουρη η αλλαγή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και η απώλεια του κόμματος.

Έπρεπε οπωσδήποτε να γίνουν δύο πράγματα:
1) Να μην γίνει το προγραμματισμένο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη.
2) Να αναγκαστούν να αποχωρήσουν από το κόμμα όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν στις συνεδριακές πολιτικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Και τα δύο αυτά μαζί, μόνο με έναν τρόπο μπορούσαν να επιτευχθούν: Με καλοκαιρινές εκλογές!

Τώρα βέβαια, κάποιος αφελής, θα έθετε το ερώτημα:
– Μα αξίζει να θυσιάσει ο Τσίπρας μια δεδομένη πρωτιά σε αυτήν την Βουλή, η οποία θα του εξασφάλιζε την ηγεσία (ως πρώτο κόμμα) μιας κυβέρνησης που με την στήριξη 220 βουλευτών θα ολοκλήρωνε την τετραετία άνετα και παρά τις όποιες ενδεχόμενες απώλειες; Και όλα αυτά για να μην χάσει ένα κόμμα, που ούτως ή άλλως ούτε ριζοσπαστικό, ούτε αριστερό είναι πλέον, αλλά μάλλον το …αντίθετο;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, είναι: Το κόμμα δεν είναι μόνο όνομα και ιδέες, είναι και ακίνητα και συγκεκριμένα το 7όροφο κτήριο που στεγάζει τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου.
Ένα κτήριο περίπου 1200 τ.μ. αντικειμενικής αξίας περίπου τριών εκατομμυρίων ευρώ.
Το κτήριο αυτό, αγοράστηκε το 1987 από την Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) μετά την διάσπαση του ΚΚΕ(εσ). Συγκεκριμένα μάλιστα, τις υπογραφές στην συμβολαιογραφική πράξη τις είχαν βάλει ο μακαρίτης ο Λεωνίδας Κύρκος και ο πολιτικός μακαρίτης Φώτης Κουβέλης (κάποιοι λένε πως ακόμα διεκδικεί την ιδιοκτησία, ιδιαίτερα μετά την διάσπαση της ΔΗΜΑΡ).
Αγοράστηκε με τραπεζικό δάνειο και αποπληρώθηκε με την συνδρομή όλων των μελών μέσω των εισφορών τους. Χρησιμοποιήθηκε μάλιστα και ως υποθήκη για την πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό, σε εποχές δύσκολες για το κόμμα.
Μετά την σύμπραξη των Φλωράκη-Κύρκου και την δημιουργία του Συνασπισμού της Αριστεράς, το κτήριο πέρασε στον νεοϊδρυθέντα φορέα, όπου και παρέμεινε, μέχρις ότου το 2012 αυτοδιαλύθηκε ο Συνασπισμός και έτσι το ακίνητο πέρασε στον ΣΥΡΙΖΑ.

Εάν λοιπόν ο Τσίπρας έχανε το κόμμα ( ένα έτσι κι αλλιώς αχρείαστο σε αυτόν κόμμα, αφού έχει αποστασιοποιηθεί πλήρως τόσο από τις ιδέες όσο και από το περιεχόμενό του) θα έχανε και το κτήριο της Κουμουνδούρου, στο οποίο πολύ σύντομα η ταμπέλα θα αλλάξει και θα αναγράφει το νέο όνομα που θα βαφτίσει το ευρωδουλικό του έκτρωμα.

Όλος λοιπόν ο καυγάς αυτών των εκλογών, από την μεριά του ψευτο-ΣΥΡΙΖΑ έναν μόνο σκοπό έχει: Το πάπλωμα!

Μονόδρομος είναι μόνο η κατάργηση των Μνημονίων.

Ο Αλέξης Τσίπρας, μετά την οβιδιακή του μεταμόρφωση στις 13 Ιούλη, δηλώνει πως «Απ’όλες τις λύσεις που του προτάθηκαν επέλεξε την καλύτερη, δηλαδή την αποδοχή του νέου Μνημονίου».

Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές σε όλους τους πολίτες που θα κληθούν να κάνουν την κρίσιμη επιλογή για το ποιόν δρόμο θα ακολουθήσει η χώρα, είναι ότι η επιλογή της υποταγής στα Μνημόνια ΔΕΝ αποτελεί βιώσιμο δρόμο για τη χώρα, καθότι:

1) Δεν είναι τυχαίο ότι κανένας διεθνούς φήμης οικονομολόγος δεν ποντάρει ούτε ένα σεντς στο ότι θα καταφέρει να «βγει» το πρόγραμμα της δανειακής σύμβασης. Τόσο όσον αφορά την δυνατότητα να συγκεντρωθούν τα 50δις που προβλέπονται στο «Ταμείο Δημόσια Περιουσίας», όσο και για την αδυναμία να βρεθεί πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που θα μπορέσει να εφαρμόσει τις μνημονιακές διατάξεις που προβλέπονται.

2) Η δανειακή σύμβαση έχει τριετή διάρκεια και τελειώνει στις 31 Αυγούστου του 2018.
Είναι προφανές πως με το χρέος, τότε, γύρω στο 210% του ΑΕΠ (σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ), δεν θα είναι δυνατόν να βρεθεί χρηματοδότηση από τις Αγορές.

Οι υποσχέσεις των δανειστών περί «επιμήκυνσης», δεν θα αλλάξουν αυτή την τραγικά αποτρεπτική για τις Αγορες, σχέση χρέους/ΑΕΠ.
Άρα ήδη από τις αρχές του 2018 θα έχουμε τις ίδιες συζητήσεις που είχαμε εφέτος, για την υπογραφή ενός νέου Μνημονίου(4) για την χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους κατά την επόμενη περίοδο μέχρι, ας πούμε, το 2021. Μόνο που τότε, με μεγαλύτερες δανειακές ανάγκες (γύρω στα 100 δις) και χωρίς πιά τίποτα άλλο να ξεπουληθεί από μια χώρα και ένα λαό ρημαγμένο, το Μνημόνιο-4 θα έχει πολύ πιο δυσβάσταχτους όρους.
Η προοπτική αυτή, η αδυναμία υπογραφής νέου Μνημονίου, θα οδηγήσει τις ελληνικές τράπεζες στην ολική απαξίωση και στην κατάρρευσή τους, αρκετούς μήνες πριν τον Σεπτέμβρη του 2018.

Το συμπέρασμα είναι πως, ακόμα κι αν καταφέρουν να εφαρμόσουν το τρίτο Mνημόνιο, η χώρα, ο λαός και οι τράπεζες θα έχουν πτωχεύσει ολοκληρωτικά μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2018.

Αυτή είναι λοιπόν η «καλύτερη λύση» που επέλεξε ο Τσίπρας: Η ολική καταστροφή και η πτώχευση της χώρας και του ελληνικού λαού.
Με δεδομένη λοιπόν αυτήν την προοπτική, η μόνη σωστή απάντηση του ελληνικού λαού είναι να δημιουργηθεί άμεσα ένα ενωτικό και όσον το δυνατόν ευρύτερο αντιμνημονικό Μέτωπο που να συσπειρώνει όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις που επιθυμούν να αγωνιστούν για την απελευθέρωση της χώρας.

Ένα Μέτωπο το οποίο θα βάλει άμεσο στόχο την διακυβέρνηση της χώρας για να την οδηγήσει στον δρόμο της
– Κατάργησης των Μνημονίων
– Ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας
– Ανάκτησης του ελέγχου της οικονομίας και της νομισματικής πολιτικής
– Αποκατάστασης της Δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
– Ανασυγκρότησης της παραγωγικής ικανότητας της χώρας
– Διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους
– Ελάφρυνσης του λαού από τις επιπτώσεις των Μνημονίων (χρέη, ανεργία κ.α.)

Για να γίνουν όλα αυτά όμως, πρέπει το Μέτωπο να έρθει πρώτο κόμμα στις εκλογές του Σεπτέμβρη.
Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε σαν ιδέα η σκέψη να μπει στη Βουλή για να κάνει …αντιπολίτευση. Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί. Κάποιοι βουλευτές θα λένε ΟΧΙ στις ψηφοφορίες και οι μνημονιακές διατάξεις θα περνάνε με 200 ψήφους!
Κανέναν δεν πρέπει να ενδιαφέρει μια τέτοια προοπτική. Για τέτοια καραγκιοζιλίκια υπάρχει ήδη το ΚΚΕ. Δεν χρειάζεται ο ελληνικός λαός ένα «δεύτερο ΚΚΕ» που να διοργανώνει περατζάδες Ομόνοια-Σύνταγμα μέχρι να …πέσει ο καπιταλισμός!

Η χώρα χρειάζεται μια Αντιμνημονιακή Κυβέρνηση και στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να γίνουν ως προεργασία προς τις εκλογές οι καλύτερες επιλογές, τόσο ως πολιτικές θέσεις, όσο και ως πρόσωπα για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκλογική διείσδυση του Μετώπου στην Κοινωνία.
Κάθε διαφορετική επιλογή, ακόμα κι αν έχει καλοπροαίρετα κίνητρα ή κριτήρια, που δεν θα βάζει ως βασικό στόχο την άμεση απελευθέρωση της χώρας μέσω τις επικράτησης στις εκλογές, θα είναι εγκληματικά λαθεμένη.

Δεν πρέπει να γίνουν υποχωρήσεις σε στόχους ή σε βασικές αρχές.
Πρέπει όμως να υπάρξει ανοχή και ελαστικότητα στην αποδοχή των δυνάμεων που θέλουν να συμμετάσχουν στο Μέτωπο.
Και πάνω απ’ όλα πρέπει να παραμεριστούν προσωπικές επιδιώξεις ώστε επικεφαλής να αναδειχτεί το πρόσωπο που θα εξασφαλίσει την όσο το δυνατόν καλύτερη εκλογική αποτελεσματικότητα του Μετώπου.

Φυσικά, παρόλα τα εξαιρετικά σφιχτά χρονικά περιθώρια που τίθενται εκ των πραγμάτων από τις -αντιδημοκρατικής σύλληψης- εκλογές εξπρές, πρέπει με όσο το δυνατόν καλύτερες δημοκρατικές διαδικασίες είναι εφικτό, να συμπληρωθούν τα τοπικά ψηφοδέλτια αλλά και να οργανωθούν οι ομάδες στήριξης του προεκλογικού αγώνα.
Δεν πρέπει μέσα στα ψηφοδέλτια να βρουν χώρο να ανακυκλωθούν άτομα που πρόδωσαν ή που στήριξαν την προδοσία της νίκης του Γενάρη και του θριάμβου του Ιούλη.

Ο ελληνικός λαός έχει επιλέξει, πριν μόλις δύο μήνες σε ποσοστό 61,3%, να αντισταθεί σε κάθε προσπάθεια καθυπόταξής του στην πολιτική της λιτότητας του λαού και της διάλυσης της χώρας.
Δεν εκβιάστηκε πριν δύο μήνες, δεν υποτάχτηκε, δεν πρόδωσε τις προσδοκίες μας. Το ίδιο θα κάνει και τον Σεπτέμβρη.
Η νίκη του Σεπτέμβρη θα είναι ακόμα πιο εκκωφαντική και αυτή τη φορά θα είναι και η τελική μάχη.
Τον Σεπτέμβρη η Ελλάδα γυρίζει οριστικά και αμετάκλητα σελίδα.
Όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν να προδώσουν τον αγώνα του λαού, αυτός θα τους σβήσει από τον πολιτικό χάρτη, όπως έκανε με όλους όσοι μέχρι τώρα ψήφισαν Μνημόνια.

Τον Σεπτέμβρη απελευθερώνουμε την Ελλάδα.

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ορίζει πλέον τις πολιτικές εξελίξεις.

Οι παρενθέσεις έχουν ένα κακό: Ανοίγουν αριστερά και κλείνουν δεξιά…

Μετά την ολοκληρωτική ήττα που γνώρισε η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωναζί και την ασύντακτη υποχώρησή της, που οδήγησε στην ντροπιαστική συνθηκολόγηση της 13ης Ιουλίου, η χώρα έχει παραδοθεί χωρίς όρους στα χέρια των δανειστών.
Η αποδοχή του δόγματος «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» από την φανφαρόνικη κυβέρνηση της «αριστεράς», οδήγησε τη χώρα σε έναν δρόμο υποταγής και τον ελληνικό λαό έρμαιο στις ορέξεις των Ευρωναζί
Δεν υπάρχουν πλέον, ούτε καν στα λόγια, «κόκκινες γραμμές» και δεν υπάρχει κανένα διαπραγματευτικό χαρτί πίεσης το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η «κυβέρνηση» των ανδρείκελων που, χωρίς ίχνος ντροπής και αίσθησης ιστορικής ευθύνης, συκοφαντούν το όνομα της ελληνικής και της ευρωπαϊκής Ριζοσπαστικής (!) Αριστεράς.

Η Δημοκρατία έχει καταλυθεί ολοκληρωτικά, η Βουλή μέσα από ντροπιαστικές διαδικασίες ψηφίζει νόμους/άρθρα 1000 σελίδων στις πέντε η ώρα τα ξημερώματα, χωρίς ουσιαστικά να έχουν προλάβει οι ασπόνδυλοι βουλευτές καν να τους ξεφυλλίσουν, πειθόμενοι πως …υποτασσόμενοι… τιμούν την αντιμνημονιακή εντολή που έλαβαν από τους ψηφοφόρους τους.

Προκαλεί αηδία να βλέπεις πρώην συντρόφους, που μέχρι χτες πούλαγαν αριστεροσύνη και ρωμιοσύνη, που κατέθεταν λουλούδια εκεί που αγωνιστές έδωσαν τη ζωή τους και τα παιδιά τους για τη Λευτεριά και την Δημοκρατία, τώρα να δικαιώνουν τον …Τσολάκογλου αντιγράφοντας συμπεριφορές συνθηκολόγησης και δήθεν «ευθύνης» για να «αποφευχθεί το χειρότερο κακό».
Κάνετε να τρίζουν τα κόκαλα των νεκρών, γελοία μικροαστικά, θλιβερά ανθρωπάκια.
Υποκριτές! Οπορτουνιστές, είδατε φως και μπήκατε να το παίξετε «αριστεροί και ριζοσπάστες»! Την πάρτη σας κοιτάτε και το πώς θα επιβιώσετε πολιτικά, ανακυκλούμενοι μέσα στο σάπιο πολιτικό σύστημα της εξαπάτησης και της υφαρπαγής της ψήφου των πολιτών. Η Ιστορία όμως είναι η πιο μεγάλη εταίρα: Σε κάποια φάση καλεί την Νέμεση να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι.

Για να χρυσωθεί το χάπι της μνημονιακής μετάλλαξης εφευρίσκονται διάφορα ανυπόστατα προσχήματα, όπως, ότι δήθεν θα γίνει «αριστερή» εφαρμογή του μνημονιακού σφαγείου και ότι θα χτυπηθεί η πλουτοκρατία, η διαφθορά και η διαπλοκή!!!
Ή είναι εντελώς ηλίθιοι ή θεωρούν τον λαό μια μάζα ηλιθίων!
Ρε απατεώνες, τα ξένα αφεντικά σας τα ρωτήσατε πριν αρχίσετε να μας πουλάτε νέες μαγκιές ή μήπως μετά από νέα «σκληρή …διαπραγμάτευση» θα «αναγκαστείτε» και πάλι να συνεχίσετε την γενοκτονία του ελληνικού λαού, το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας, των σπιτιών, των χωραφιών των φτωχών, την δουλοποίηση των εργαζομένων και την διάλυση της μικρομεσαίας οικογενειακής επιχείρησης;

Οι αδιέξοδες διεργασίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Μικρή όαση και αχτίδα ελπίδας μέσα σε αυτό το καφκικό περιβάλλον είναι οι λίγοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που κράτησαν κάποια οχυρά και έσωσαν έστω τα προσχήματα μιας καταρρέουσας σαν χάρτινος πύργος κυβερνητικής Αριστεράς, στηρίζοντας παρά τις πιέσεις και τα ψευτοδιλήμματα, το ΟΧΙ του λαού.
Παρόλα αυτά, παραμένει στα όρια του πολιτικού ορθολογισμού η κοινοβουλευτική στήριξη αυτής της τραγελαφικής κυβέρνησης «παντός καιρού». Προφανώς είναι μια φάση που πολύ σύντομα εκ των πραγμάτων θα τερματιστεί, αρκεί να μην φθαρεί και γελοιοποιηθεί μέσα σε αυτό το διάστημα το πολιτικό προσωπικό που έχει απομείνει για να χτιστεί το αύριο.

Είναι προφανές σε όλους πως σε ένα εντελώς απαξιωμένο πολιτικό σύστημα αποτελούμενο από φθαρμένα ανυπόληπτα καραγκιοζάκια, οι Ευρωναζί προς το παρόν δεν έχουν άλλο χαρτί να παίξουν παρά αυτό του «λαοπρόβλητου βασιλιά Τσίπρα». Και εδώ που τα λέμε, «το αξίζει», καθότι τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, για παράδειγμα, ούτε σε 100 χρόνια δεν θα τον πέρναγε ο Σαμαράς!
Το μήνυμα αυτό το έχουν επιβάλει και σε όλα τα παπαγαλάκια του εσωτερικού, τα οποία ενώ εξυμνούν τον Τσίπρα, ταυτόχρονα προσπαθούν να απαξιώσουν και να εξοντώσουν πολιτικά, κάθε θύλακα αντίστασης στην αποικιοκρατική επιβολή και ιδιαίτερα την Πρόεδρο της Βουλής που μάλλον αρκετά προβλήματα τους έχει δημιουργήσει (καταγγελία του χρέους, πολεμικές αποζημιώσεις, αναψηλάφηση σκανδάλου Ζήμενς, ευθεία καταγγελία κατάλυσης της Δημοκρατίας, καταγγελία αγνόησης της λαϊκής ετυμηγορίας και του ΟΧΙ του λαού). Ταυτόχρονα τα ίδια κέντρα έχουν ξεκινήσει ένα κυνήγι μαγισσών με την κατηγορία του «πραξικοπηματία» και του «προδότη» ενάντια σε όποιον τολμά να αμφισβητεί την κυρίαρχη άποψη ότι δήθεν «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση».
Σε αυτό το θέατρο συμμετέχει και ο ίδιος ο Τσίπρας, ο οποίος έχει «μασήσει άγρια» αυτό το θυμιάτισμα από τα κανάλια, κάτι που γίνεται φανερό από τα πολλά «ΕΓΩ» που λέει και ξαναλέει τώρα τελευταία στις ομιλίες του…

Άλλο τόσο προφανές είναι βέβαια, πως αυτή η ευρωναζιστική στήριξη στον Τσίπρα είναι ένας προσωρινός ελιγμός, καθότι είναι σίγουρο πως καθημερινά θα τον εξευτελίζουν και όταν τελικά τον απαξιώσουν και αυτόν όπως τους προηγούμενους «πρόθυμους» (Παπανδρέου, Βενιζέλο, Σαμαρά, Καρατζαφέρη, Κουβέλη) θα τον πετάξουν παρομοίως στο καλάθι των αχρήστων.
Όπως και να πάει το πράμα, ο Τσίπρας έχει αυτοκτονήσει πολιτικά και πλέον η ποσότητα της άμμου στην κλεψύδρα του πολιτικού βίου του, εξαρτάται αποκλειστικά από την στήριξη των ΜΜΕ, που υποτίθεται ότι θα …αντιπαρατεθεί!
Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε πως και ο Παπανδρέου αν και ξεκίνησε με ένα 45%, όταν υπέγραψε το Α’ Μνημόνιο τον Ιούνη του 2010, δεν καταποντίστηκε άμεσα, αντίθετα θριάμβευσε στις Περιφερειακές Εκλογές του Οκτώβρη και μέχρι τον Φλεβάρη του 2011 ήταν κυρίαρχος στο πολιτικό παιχνίδι. Όταν όμως εκδηλώθηκαν οι λαϊκές διαμαρτυρίες στις Πλατείες, πολύ γρήγορα έγινε περίγελος και «πολιτικό ανέκδοτο». Μέσα σε ένα χρόνο το ΠΑΣΟΚ έπεσε στα ποσοστά που είχε όταν ιδρύθηκε το 1974!

Ένα αντίστοιχο μέλλον προδιαγράφεται τόσο για τον Τσίπρα προσωπικά όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά.

Η μόνη σωστή κίνηση που μπορεί ετούτη τη στιγμή να κάνει ο Τσίπρας για να βοηθήσει την Αριστερά και την Πατρίδα, είναι να αναλάβει τις ευθύνες για τα σφάλματα που έκανε, να αντιληφθεί ότι δεν κάνει για τα «δύσκολα», να παραιτηθεί, να αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή και να αφήσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα να εκλέξει τον (ή την) νέο (ή νέα) Πρωθυπουργό, για την εφαρμογή της απόφασης του ελληνικού λαού ενάντια στην λιτότητα, την αποικιοκρατία και το χρέος.

Μέσα σε αυτό το κλίμα διενεργούνται αυτές τις ημέρες εσωκομματικές διεργασίες εντός του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωταγωνιστές από τη μια τα στελέχη που δεν δέχονται την κωλοτούμπα και το θατσερικό «ΤΙΝΑ» της ηγετικής ομάδας και από την άλλη ένα απροσδιόριστης πολιτικής ταυτότητας συνονθύλευμα σοσιαλδημοκρατών, μικροαστών, εξουσιαστικών απαράτ και «αριστερών» φραμπαλάδων.
Στην ουσία όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαλυθεί και ως Συνασπισμός (έχουν μείνει μόνο τα φαντάσματα της ΔΗΜΑΡ, όλοι οι άλλοι ή έφυγαν ή διαφωνούν) και ως Ριζοσπαστικός (έχει ενταχτεί απόλυτα στο ευρωσύστημα) και ως Αριστερά (αφού είναι πλέον μια μνημονιακή/αντικοινωνική δύναμη).
Το μόνο πρόβλημα που έχει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι η … «μικρή λεπτομέρεια» ότι οι Πολιτικές Αποφάσεις του πρόσφατου Συνεδρίου είναι σε 180 μοίρες διάσταση σε σχέση με τα πεπραγμένα της κυβέρνησης. Γι’ αυτό και δρομολόγησε, μέσω της πλειοψηφίας που διαθέτει στην ΚΕ, να πάει σε Έκτακτο Συνέδριο, ώστε να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια μνημονιακή δύναμη, φέρνοντάς τα μέλη προ τετελεσμένου, αφού θα έχει ήδη υπογράψει το Μνημόνιο η κυβέρνηση.
Όλος ο καβγάς όμως θα γίνει για το πάπλωμα, δηλαδή τα ακίνητα, την εφημερίδα, το ραδιόφωνο, τα τοπικά γραφεία, τις υποδομές. Τίποτα άλλο δεν τους ενδιαφέρει από το πολιτικό κουφάρι του ΣΥΡΙΖΑ, πιθανώς ούτε καν ο τίτλος.

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει περίπτωση μέσα από το Συνέδριο να επανενωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια εντελώς καταδικασμένη εκ των προτέρων διαδικασία! Όποια και να είναι η απόφαση του Συνεδρίου, δεν μπορεί να συνυπάρξει ένας μνημονιακός και ένας αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε πολιτικά, ούτε εκλογικά. Αλλά πάνω απ’ όλα ένα τέτοιο κόμμα δεν θα εξυπηρετούσε καμιά κοινωνική κατεύθυνση. Η ΔΗΜΑΡ πήρε 0.4% καθότι κανείς αριστερός δεν ενδιαφέρεται να κατακρεουργήσει την κοινωνία για να σώσει τους τραπεζίτες.
Αυτό που θα γίνει στην πράξη είναι, να κερδίσει χρόνο ο Τσίπρας και αμέσως μετά το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, να προκηρύξει εκλογές ώστε μέσα σε είκοσι μέρες να μην προλάβει να οργανωθεί μια αξιοπρεπής εκλογική αντιπαράθεση, κόντρα στην συντονισμένη μηντιακή μνημονιακή προπαγάνδα.

Δημιουργία ενός δημοκρατικού αντιμνημονιακού μετώπου, με πυξίδα το ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

Το στοιχείο ορόσημο που θα καθορίζει και θα σηματοδοτεί για πολλά χρόνια τις ερχόμενες πολιτικές εξελίξεις, δεν θα είναι άλλο από το μεγαλειώδες ΟΧΙ που είπε κατά 62% ο ελληνικός λαός στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.

Οι συνθήκες που ειπώθηκε αυτό το ΟΧΙ είναι ίσως και πιο σημαντικές από το ίδιο το ερώτημα, αφού η ντόπια και η ξένη αστική ελίτ εκβίασαν το ΝΑΙ ακόμα και με τα πιο ποταπά μέσα, όπως η απειλή απόλυσης εργαζομένων. Τα κανάλια επί συνεχούς βάσης βομβάρδιζαν τους πολίτες με την άποψη πως «το ΟΧΙ είναι ΟΧΙ στο ευρώ και ΟΧΙ στην Ευρώπη». Οι ίδιες οι προεκλογικές συγκεντρώσεις για το ΝΑΙ, είχαν ως κεντρικό σύνθημα «Μένουμε στην Ευρώπη», δηλαδή το ΟΧΙ ισοδυναμούσε με έξοδο από την Ευρώπη και φυσικά από την ευρωζώνη.
Από την άλλη μεριά βέβαια, ο Τσίπρας ισχυρίζεται πως ο λαός τον εμπιστεύτηκε όταν του είπε πως «το ΟΧΙ δεν σημαίνει έξοδος από το ευρώ». Και εντάξει μπορεί ως προς ένα ποσοστό να έχει δίκιο, αλλά με κλειστές τις τράπεζες και τα ΑΤΜ άδεια, πόσοι άραγε να τον πίστεψαν πραγματικά; Όταν μάλιστα τα ευρω-αφεντικά έλεγαν το αντίθετο.

Ας είμαστε όμως δίκαιοι και ας παραδεχτούμε πως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση:
Δηλαδή ΟΧΙ ψήφισαν:
– όλοι όσοι θέλουν επιστροφή στη Δραχμή,
– κάποιοι που θέλουν το ευρώ αλλά τους έπεισε ο Τσίπρας παρά το γεγονός ότι τα ευρώ σπάνιζαν,
– και ένα άλλο τμήμα οι οποίοι δηλώνουν πλήρη αδιαφορία για το όνομα του νομίσματος.

Αν λοιπόν θέλουμε να εξάγουμε ένα συμπέρασμα όσον αφορά ακόμα και το ψευδεπίγραφο ερώτημα που οι ευρωλιγούρηδες εκβιαστικά έθεσαν καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας, περί εθνικού νομίσματος, είναι προφανές πως επ’ ουδενί δεν μπορεί να βγαίνει το «κάθε θυσία για το ευρώ» που εφαρμόζει ο Τσίπρας. Μάλλον στο αντίθετο συμπέρασμα φτάνουμε, δηλαδή «καμία θυσία για το ευρώ».

Και φυσικά δεν μπορούν να αγνοούνται τα πραγματικά επίδικα του Δημοψηφίσματος, δηλαδή:
ΟΧΙ στην λιτότητα.
ΟΧΙ στο ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας.
ΟΧΙ στην υπερφορολόγηση (άμεση και έμμεση) των λαϊκών στρωμάτων.
ΟΧΙ στην υποτέλεια των μνημονιακών δεσμεύσεων.
ΟΧΙ στο χρέος.

Ένα ΟΧΙ που με απερίγραπτο θράσος ο Τσίπρας αποφάσισε να αγνοήσει (κάτι που ούτε δικτατορίσκοι της υποσαχάριας Αφρικής δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν να κάνουν) προφανώς για να κρύψει την δειλία του να το πραγματώσει, καθότι θα έπρεπε να συγκρουστεί στα σοβαρά αυτή τη φορά και όχι με ενδυματολογικές στυλιστικές χαριτομενιές και τσιγκολελέτες χεράκι-χεράκι.
Ένα ΟΧΙ που πανηγυρίστηκε σε όλον τον κόσμο εκτός των λημεριών των Ευρωναζί και του … Μέγαρου Μαξίμου, όπως δήλωσε σε μια γλαφυρή περιγραφή ο Βαρουφάκης, αμέσως μετά την απόφασή του να παραιτηθεί.

Ένα ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ που ζητάει δικαίωση και που για όσο καιρό παραμένει μετέωρο θα αποτελεί την κινητήρια δύναμη της πολιτικής σκηνής.

Υπάρχουν βέβαια εκείνοι που προσπαθούν να ξεχάσουν, να υποβαθμίσουν ή και να απαξιώσουν αυτό το ΟΧΙ του λαού.
Για την ακρίβεια είναι όλες οι μνημονιακές δυνάμεις του τόπου (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, Λεβέντης, Τζήμερος, Γκλέτσος κ.α.) αλλά και το ΚΚΕ το οποίο δεν μπόρεσε να καταλάβει (για άλλη μια φορά) ότι το ΟΧΙ είναι του λαού και όχι της κυβέρνησης.

Το ΚΚΕ επιμένει στην βλακώδη άποψη ότι ο κόσμος που ψήφισε ΟΧΙ είναι κορόιδο γιατί τελικά παρά το ΟΧΙ, ο Τσίπρας μας φόρεσε μνημόνιο, όπως το ΚΚΕ είχε προβλέψει.
Αυτό όμως που δεν μπορεί να καταλάβει το ΚΚΕ είναι πως αν έστω υποθετικά ένα 15% έριχνε άκυρο και το ΝΑΙ είχε κερδίσει το Δημοψήφισμα, τώρα αυτήν εδώ την κουβέντα δεν θα την κάναμε, αλλά δεν θα είχε και κανένας το δικαίωμα να αμφισβητήσει την δημοκρατικότητα της υπογραφής Μνημονίων!
Αλλά τέλος πάντων, έτσι τα σκεφτήκανε στον Περισσό… Δεν είναι άλλωστε και το πρώτο ιστορικό λάθος που κάνει το κόμμα. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια!
Η ουσία είναι πως με αυτά και μ’αυτά, δυστυχώς το ΚΚΕ δεν μπορεί να επικαλεστεί το μεγαλειώδες ΟΧΙ του ελληνικού λαού, καθότι για αυτό είναι κάτι ξένο.

Αν εξαιρεθεί λοιπόν (από μόνο του, όπως συνηθίζει μετά το 1992) το ΚΚΕ και φυσικά η ναζιστική ΧΑ, υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας ενός ευρύτατου αντιμνημονιακού μετώπου, που μάλιστα θα έχει την ευκαιρία να καλύψει ένα τεράστιο πολιτικό κενό της τάξης του 35% του εκλογικού σώματος, τουλάχιστον.

Προς έκπληξη ακόμα και των πιο αισιόδοξων, όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος, ο ελληνικός λαός έχει ριζοσπαστικοποιηθεί όχι τόσο από μια βαθιά ιδεολογική ζύμωση, αλλά από τις ανάγκες και τα προβλήματα που απειλούν ακόμα και σε βασικά θέματα την επιβίωση των φτωχοποιημένων πολιτών.

Αυτό το 62% είναι η εικόνα μιας κοινωνίας που πλέον δεν εκβιάζεται, δεν παραδίδεται, δεν είναι διατεθειμένη να πεθάνει για να περνάνε τα …stress tests οι τράπεζες και για να εξυπηρετείται ένα μη-βιώσιμο και παράνομο χρέος.

Θα ήταν άλλωστε παράλογο να πιστεύει κανείς πως οι εργαζόμενοι θα ψηφίσουν για να καταργηθεί η εργατική νομοθεσία που τους προστατεύει, να μειωθούν οι μισθοί και να απελευθερωθούν οι απολύσεις.

Θα ήταν παρανοϊκό οι εγκλωβισμένοι με στεγαστικά δάνεια που τώρα δεν μπορούν λόγω κρίσης να αποπληρώσουν το δάνειό τους, να ψηφίσουν να τους πάρει η τράπεζα το σπίτι στο 1/4 της αξίας που το αγόρασαν.

Θα ήταν πέρα από κάθε λογική οι συνταξιούχοι να δεχτούν να παίρνουν συντάξεις ακόμα μεγαλύτερης πείνας, γιατί το PSI άδειασε τα Ταμεία.

Είναι αδιανόητο οι αγρότες να ψηφίσουν να φορολογούνται ως «επιχειρηματίες» και χωρίς φοροαπαλλαγές σε καύσιμα και καλλιεργητικά εργαλεία.

Είναι αφελές να νομίζει κάποιος ότι οι υπερχρεωμένοι μικροεπιχειρηματίες θα επιλέξουν μαζικά την αυτοκτονία τους.

Αυτό που την συγκεκριμένη στιγμή επιβάλλει ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ είναι η δημιουργία ενός πλατιού πολιτικού μετώπου συσπείρωσης για την δικαίωση της λαϊκής εντολής της 5ης Ιούλη. Ένα μέτωπο που μπορεί να περιλάβει με άνεση όλες τις δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις: Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΕΠΑΜ, άλλα αριστερά σχήματα και συλλογικότητες.
Το Μέτωπο αυτό πρέπει να βάλει σαφείς στόχους οι οποίοι να ικανοποιούν πλήρως το ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ και ταυτόχρονα να κάνει όλες τις απαραίτητες κινήσεις για να διεκδικήσει με αξιώσεις την νίκη στις επερχόμενες εκλογές, ώστε να μπορέσει να υλοποιήσει άμεσα το πρόγραμμα απελευθέρωσης της χώρας.

Συγκεκριμένα:

1) Να γίνει μια Συνδιάσκεψη όλων των αντιμνημονιακών πολιτικών φορέων, ώστε να συνδιαμορφωθούν οι θέσεις και η εναλλακτική για τον τόπο λύση πέρα και έξω από τα Μνημόνια της υποτέλειας.

2) Να γίνει εγγραφή μελών και μέσα από ανοιχτές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να εκλεγεί ο/η επικεφαλής του Μετώπου, καθώς και μια Κεντρική Επιτροπή.

3) Να δημιουργηθούν ανά περιοχή (Δήμο, Νομό, Περιφέρεια) Τοπικά Συμβούλια για την όσο το δυνατό καλύτερη προετοιμασία της προεκλογικής μάχης.

Εδώ κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να μπει και ένα άλλο ουσιώδες ζήτημα, δηλαδή της επίκλησης του άρθρου 120 του απροκάλυπτα καταπατημένου Συντάγματος εξ αιτίας της άρνησης της κυβέρνησης να προχωρήσει στην υλοποίηση της απόφασης που πήρε με τεράστια πλειοψηφία ο ελληνικός λαός στο Δημοψήφισμα.
Ένα μέσο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κατά το άρθρο 120 (το οποίο ρητά λέει «αντίσταση με κάθε μέσο») είναι και η κήρυξη παύσης πληρωμών των πολιτών προς το Δημόσιο και τις Τράπεζες.
Να ανοιχτεί ένας κατάλογος πολιτών που δέχονται να συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία, με την εγγύηση πως όταν αποκατασταθεί η συνταγματική νομιμότητα, τα ποσά αυτά θα διαγραφούν και θα απονεμηθεί στον κάθε αγωνιστή πλακέτα αναγνώρισης της αντιστασιακής του δράσης.

Στο κυβερνητικό πρόγραμμα του Μετώπου για ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ πρέπει να περιλαμβάνονται οπωσδήποτε:

1) Εθνικοποίηση των τραπεζών και της Τράπεζας της Ελλάδας.

2) Διαγραφή όλων των μνημονιακών νόμων

3) Σεισάχθεια και διαγραφή μέχρι του ύψους των 100.000 ευρώ όλων των χρεών σε τράπεζες, Ταμεία και Εφορία που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της μνημονιακής λαίλαπας.

4) Πρόσληψη ως συμβασιούχων στο Δημόσιο όλων των ανέργων σε εργασίες που είναι απαραίτητες τόσο για τις τοπικές κοινωνίες όσο και για την παραγωγή.

5) Παροχή σε κάθε πολίτη μιας ηλεκτρονικής κάρτας μέσω τις οποίας θα γίνονται αποκλειστικά όλες οι συναλλαγές.

6) Εξασφάλιση ελάχιστου μηνιαίου εισοδήματος για όλους τους πολίτες.

7) Δωρεάν κοινωνικές παροχές, φάρμακα και υπηρεσίες Υγείας.

8) Κοινωνικό έλεγχο των μεγάλων και κρίσιμων παραγωγικών μονάδων.

9) Παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με στόχο την αυτάρκεια σε όλα τα προϊόντα που μπορούν να παραχθούν στη χώρα μας.

10) Εξοντωτική φορολόγηση του μεγάλου πλούτου και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας (πχ πάνω από 500.000 ευρώ ανά άτομο)

11) Εφαρμογή των συμπερασμάτων της Επιτροπής της Βουλής για το χρέος.

12) Διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων και συμψηφισμός τους με το χρέος

13) Σύγκλιση Πανευρωπαϊκής Συνδιάσκεψης στην Αθήνα για το συνολικό χρέος των ευρωπαϊκών κρατών.

14) Ψήφιση νόμου με βάση τον οποίον οι Υπουργοί και ο Πρωθυπουργός θα ορκίζονται όταν κάνουν εξαγγελίες και θα διώκονται ποινικά για ψευδορκία και προδοσία όταν δεν τις πραγματοποιούν.

Σε ένα τέτοιο πρόγραμμα απελευθέρωσης και ανοικοδόμησης της χώρας, με Δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή, είναι δεδομένο πως θα συντρέξουν όχι μόνο οι Αριστεροί αλλά και όλοι οι πατριώτες καθότι είναι προφανές πως στο σημείο που μας φέρανε ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ για την επιβίωση με αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.

Αγοράστε αντίσκηνα: Ο Τσίπρας εγγυήθηκε την πρώτη κατοικία!

Ακόμα και στην περίπτωση που αυτή η κυβέρνηση είχε καταφέρει να πείσει κάποιον για την αξιοπιστία της (για παράδειγμα αν είχε σκίσει κάνα μνημόνιο αντί να μας φέρει «μετά από σκληρή μάχη» το τρίτο και το σκληρότερο της σειράς) ακόμα και τότε η δυσπιστία στην υπόσχεση του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή την Τετάρτη, για την προστασία της πρώτης κατοικίας, θα ήταν δικαιολογημένη.

Και αυτό, για τους εξής λόγους:

– Πρώτο, βασικό και κύριο, Η ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ, έχει πλέον συνθηκολογήσει, καθότι ο «ηγέτης» στο κρίσιμο σημείο της μάχης και ενώ οι Ευρωναζί (καθομολογία τους) έβλεπαν το φάσμα της καταστροφής της ΕΕ για …2 δις , ανέκρουσε πρύμναν αφού… πήγε στη μάχη χωρίς πυρομαχικά , δηλαδή χωρίς να διαθέτει ένα αξιόπιστο σχέδιο για την αντίσταση της χώρας στη νομισματική ασφυξία, όχι για πάντα βέβαια, αλλά έστω για έναν-δύο μήνες και χωρίς φυσικά να κάνει τη χάρη στους Ευρωναζί, να αποχωρήσει η χώρα από ευρώ.
Απόρροια αυτής της συνθηκολόγησης είναι το γεγονός ότι η χώρα είναι ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΗ να νομοθετεί το οτιδήποτε, οποτεδήποτε και οποιαδήποτε ώρα το ζητήσει η Τρόικα. Άρα η «υπόσχεση» του πρωθυπουργού ότι «αυτή η κυβέρνηση, θα προστατέψει την πρώτη κατοικία» ακούγεται μάλλον ως ανέκδοτο και δεν νομίζω ότι όποιος βρίσκεται σε μια τέτοια τραγική κατάσταση, να κινδυνεύει δηλαδή το σπίτι του, μπορεί να νοιώθει τώρα πιο ήσυχος…
Το αντίθετο μάλιστα, δεδομένου ότι αυτή εδώ η κυβέρνηση έχει καταφέρει μέσα σε έξη μήνες να κάνει σχεδόν όλα τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκε για να αποσπάσει την ψήφο των πολιτών τον Γενάρη.
Άρα η προστασία που «υπόσχεται» ανέξοδα ο πρωθυπουργός, τελεί υπό την αίρεση της Μέρκελ! Πρέπει να συμφωνήσει η Μέρκελ για κάτι τέτοιο δηλαδή…
Ή μήπως, τότε ο Τσίπρας θα … σηκώσει το ανάστημά του… και θα της πει πάλι κάνα μυθικό: «Γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ!»;;;

– Δεύτερο, οι «εταίροι» επέβαλαν ως ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ έναρξης των συνομιλιών για το Γ’ Μνημόνιο, προφανώς όχι τυχαία, την αλλαγή των συγκεκριμένων διατάξεων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίες εν ολίγοις προβλέπουν πλέον τα εξής:
– Πλειστηριασμούς fast-track, μέσα το πολύ σε 3 μήνες.
– Εκποίηση των ακινήτων στην «εμπορική» τους τιμή (αυθαίρετα οριζόμενη από τις ίδιες τις τράπεζες στην ουσία).
– Αδυναμία εκ μέρους του δανειολήπτη να χρησιμοποιήσει όλα τα ένδικα μέσα πριν βγει η περιουσία του στο σφυρί.
– Η διαδικασία θα ολοκληρώνεται σε κλειστά δωμάτια, χωρίς μάρτυρες και άλλους ενοχλητικούς που παρεμπόδιζαν τους πλειστηριασμούς. Με e-mails θα διεξάγεται η δίκη!

Να σημειωθεί πως αυτή η διαδικασία αφορά όλα τα περιουσιακά στοιχεία και όλα τα ακίνητα. Δηλαδή ΚΑΙ ΧΩΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΑΓΡΟΥΣ ΚΑΙ ΚΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΟΣΚΟΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ (ζώα, κοπάδια κλπ) που τώρα έχουν περάσει, μέσω της Αγροτικής Τράπεζας, στην Τράπεζα Πειραιώς!
Άρα οι αδιάβαστοι «βουλευτές» που ψήφισαν «παρών» (ή ακόμα χειρότερα «ναι») σε αυτήν τη διάταξη, θα είναι υπόλογοι τόσο απέναντι στους ψηφοφόρους τους, όσο και απέναντι στη συνείδησή τους.

– Τρίτο και πιο επικίνδυνο, είναι το γεγονός πως θα μπορούσαν (το θεωρώ δεδομένο προσωπικά, αλλά μακάρι να διαψευστώ) να συνδεθούν τα κατασχεμένα ακίνητα με το Ταμείο των 50δις, στο οποίο θα μπουν όχι μόνο τα ακίνητα του Δημοσίου (άρα ΚΑΙ τα κατασχεμένα ΑΠΟ το Δημόσιο ιδιωτικά ακίνητα) αλλά και η ακίνητη περιουσία των τραπεζών (άρα ΚΑΙ τα κατασχεμένα ΑΠΟ τις τράπεζες ακίνητα), ώστε να καλυφθεί το ποσό των 25δις που απαιτούνται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών!
Δηλαδή, σε αυτή την περίπτωση υπάρχει η ορατή προοπτική Η ΜΙΣΗ ΕΛΛΑΔΑ να περάσει σε ένα «Ταμείο» που βασικό στόχο έχει το μαζικό ξεπούλημα ακινήτων στα διεθνή αρπακτικά.

Από την πρεμούρα των Ευρωναζί να περάσουν αυτές οι διατάξεις, είναι προφανές πιστεύω σε όλους (εκτός από το 76% των «βουλευτών» μας…) πως αυτή τη στιγμή, με δούρειο ίππο την «κυβέρνηση της Αριστεράς» εφαρμόζεται ένα σχέδιο διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής αγροτο-κτηνοτροφικής παραγωγής.

Και όλα αυτά, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας, επέλεξε να πάει στη μάχη ήδη παραδομένος, αφού όπως ομολόγησε πήγε χωρίς «σχέδιο Β», άρα έτοιμος για «κάθε θυσία για το ευρώ»… (και μάλιστα παραδόθηκε σε άσφαιρα πυρά, αφού δεν μπορεί ΚΑΝΕΝΑΣ να μας πετάξει από το ευρώ!)

Και μετά από αυτά, δεν είναι φυσικό να απορεί κανείς για το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος Τύπου του γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών, Μάρτιν Γέγκερ, πεθαίνει στα γέλια όταν ένας Γερμανός δημοσιογράφος τον ρώτησε «– Ο Σόιμπλε είναι πλέον ο …πρωθυπουργός της Ελλάδας;» !!!

Ανοικτή επιστολή: Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα θα πάρετε μια μεγάλη απόφαση!

Αγαπητοί φίλοι, σύντροφοι, συναγωνιστές, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ,

Κανείς δεν σας εξουσιοδότησε να «σώσετε τη χώρα» με τον …τρόπο που πριν από εσάς το έκαναν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και του ΛΑΟΣ.
Κανείς δεν σας εξουσιοδότησε, γιατί εσείς ζητήσατε να πάτε στη Βουλή για να «σκίσετε τα Μνημόνια».
Αντ’ αυτού, έχετε επιλέξει τον δρόμο της συνειδητής εξαπάτησης των πολιτών που καλέσατε να σας ψηφίσουν.
Αυτή η μεταστροφή, αυτή η κοροϊδία, είναι ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ πως δεν γίνεται «για να σώσετε τη χώρα», αλλά γιατί προσπαθείτε ΣΑΝ ΦΕΛΛΟΙ να επιβιώσετε πολιτικά, κρεμασμένοι από την κοινή βάρκα Τσίπρα-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι.

Αν και στη σημερινή ψηφοφορία επιλέξετε τον ρόλο του νενέκου, ουσιαστικά δείχνει πως έχετε ήδη κάνει τις επιλογές σας, δηλαδή να προσπαθήσετε να γίνετε άλλο ένα ΧΡΗΣΙΜΟ ΗΛΙΘΙΟ ΠΙΟΝΙ του αστικού πολιτικού συστήματος.

Αν και στη σημερινή ψηφοφορία επιλέξετε τον ρόλο του νενέκου, είναι προφανές πως στόχος σας είναι να προσπαθήσετε να χωθείτε μέσα στο πολιτικό τερατούργημα που θα δημιουργηθεί από τη μηχανή του κιμά της Μέρκελ: Την Μεγάλη Μνημονιακή Συγκυβέρνηση.
Για να βολέψετε ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ τα κάνετε όλα αυτά τα ξεφτιλίκια!
Αυτά τα περί «…σωτηρίας της πατρίδας» και «…μεγάλων ευθυνών», κάνουν να γελούν ακόμα και …τα παρδαλά κατσίκια…

Αν και στη σημερινή ψηφοφορία επιλέξετε τον ρόλο του νενέκου, επιλέγετε ουσιαστικά με ποιους θα πάτε και ποιους θα αφήσετε.
Είναι προφανές πως πρέπει να ξεχάσετε, τον αγωνιζόμενο λαό, την συμμετοχή σας σε κοινωνικούς αγώνες, τις μαζικές διεκδικήσεις, τις κινητοποιήσεις, τα «ανοίγματα» των διοδίων κ.α.
Τα λαϊκά κινήματα θα σας έχουν ξεβράσει, γιατί ποτέ δεν θα ξεχαστεί η ύπουλη στάση σας και η μαζική εξαπάτηση που γελοιωδώς υπηρετείτε.

Δεν τα έχετε όμως αξιολογήσει καλά.
«Ξενοδόχος» παραμένει ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ και με αυτόν θα λογαριαστείτε.
Δεν μπορεί εσείς οι ίδιοι πριν 20 μέρες να ζητάγατε από απλούς εργαζόμενους (που απειλούνταν με απόλυση) να ψηφίσουν «ΟΧΙ» και τώρα εσείς από την ασφάλεια της παχυλής (και προϊόν εξαπάτησης, πλέον) βουλευτικής αμοιβής σας να ψηφίζετε «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ»!

Αποτελείτε το ιστορικό όνειδος της Αριστεράς.
Δικαιώνετε τους Ναζί.
Προδίδετε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που πότισαν με το αίμα τους αυτή τη χώρα για να κρατήσουν ψηλά τη σημαία των αγώνων, ενάντια σε κάθε πίεση υποταγής και στους διάφορους «σωτήρες».
Είστε πολύ μικροί και μικρές μπροστά στην Ιστορία της Αριστεράς.

Το ξέρω πως τώρα δίπλα σας βρίσκονται πολλά ΠΑΣΟΚόσκυλα παντός καιρού, γλείφτες της κάθε εξουσίας. Σας στηρίζουν λέγοντάς σας κολακίες για να αρπάξουν κάνα κοψίδι από το τραπέζι της μάσας.
Αυτοί θα είναι οι …»σύντροφοί» σας από εδώ και εμπρός…

Σήμερα έχετε μπροστά σας δύο πραγματικές επιλογές:
– Να τιμήσετε τους αγώνες σας
Ή
– Να υπηρετήσετε βολικά τα Αφεντικά.

Δεν υπάρχουν μάσκες, δεν υπάρχει η δυνατότητα να κρυφτείτε πίσω από το δάχτυλό σας. Όλα είναι φανερά και ξεκάθαρα.
Η Ιστορία σας κοιτάει και σας κρίνει.

Ο δρόμος είναι ένας: Ο Αγώνας, η Αντίσταση.
Το μεγαλειώδες ΟΧΙ του λαού μας, απαιτεί δικαίωση και δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να μην επιτευχθεί ο στόχος της απελευθέρωσης της χώρας.

Έχετε διαλέξει λάθος βάρκα. Όλοι μας θα κατανοήσουμε την σύγχυση που προκάλεσε η μνημονιακή μετάλλαξη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα πιστεύω πως υπάρχει η δυνατότητα συγχώρεσης της στάσης σας.

Αρκεί να ταυτιστείτε με την μία και μοναδική εντολή του 62% λαού και του 100% των Αριστερών:

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΧΡΕΟΣ, ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ.

ΥΓ
Τα παραπάνω ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ύψωσαν το ανάστημά τους και δεν λύγισαν στις πιέσεις για την συνέχιση της υποτέλειας της χώρας.

Δηλαδή τους 32 βουλευτές που είπαν «ΟΧΙ»:
Αμανατίδου Λίτσα, Βαλαβάνη Νάντια, Βαρουφάκης Γιάνης, Γαϊτάνη Ιωάννα, Δελημήτρος Κωνσταντίνος, Δερμιτζάκης Κωνσταντίνος, Διαμαντόπουλος Βαγγέλης, Ζαννάς Ζήσης, Ζαχαριάς Κωνσταντίνος, Ζερδελής Γιάννης, Ήσυχος Κώστας, Ιωαννίδης Ηλίας, Κοδέλας Δημήτρης, Κριτσιωτάκης Μιχάλης, Κυριακάκης Βασίλης, Κυρίτση Αγλαΐα, Κωνσταντοπούλου Ζωή, Κώτσιος Θωμάς, Λαπαβίτσας Κώστας, Λαφαζάνης Παναγιώτης, Λεουτσάκος Στάθης, Μακρή Ραχήλ, Ουζουνίδου Ευγενία, Πετράκος Θανάσης, Σαμοϊλης Στέφανος, Σκούμας Αθανάσιος, Σταθάς Γιάννης, Στρατούλης Δημήτρης, Σωτηρίου Ελένη, Χαραλαμπίδου Δέσποινα, Χατζηλάμπρου Βασίλης, Ψαρρέα Ελένη

τους 6 βουλευτές που είπαν «ΠΑΡΩΝ»:
Χρήστος Καραγιαννίδης, Μπαξεβανάκης Δημήτριος, Μιχαλάκης Νικόλαος, Βασιλική Κατριβάνου, Ηρώ Διώτη, Βάσω Λέβα,

και την απούσα από την διαδικασία, Αλεξάνδρα Τσανάκα,

ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΤΙΜΩ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΖΩ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΑ.

Αποκαλύπτεται το σχέδιο εξόντωσης του μεγάλου κεφαλαίου: Θα τους μπουκώσουν με ευρώ …μέχρι να σκάσουν από το πολύ φαΐ!

Υπογράφεται σήμερα στην Κοζάνη η πρώτη σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) για τα απορρίμματα, μεταξύ του ομίλου Ελλάκτωρ και της Διαδημοτικής επιχείρησης Δυτικής Μακεδονίας (ΔΙΑΔΥΜΑ). Στο έργο συμμετέχει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Ο ιδιώτης (όμιλος Ελλάκτωρ συμφερόντων Μπόμπολα) θα βάλει τα 17 από τα 50 εκατομμύρια ευρώ και θα εκμεταλλεύεται το εργοστάσιο συλλογής και κομποστοποίησης σκουπιδιών που θα έχει εγγυημένες ποσότητες από τους κοντινούς ή τους πιο μακρινούς δήμους.

Το έργο στήριξε με θέρμη ο -εκλεγμένος με την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ- δήμαρχος Κοζάνης Λευτέρης Ιωαννίδης. Δεν ήταν όμως μόνος του. Σύμφωνα με πληροφορίες και ο υπουργός Οικονομίας Σταθάκης, ήταν θερμός υποστηρικτής αυτής της συμφωνίας, που για την ιστορία πάει κόντρα στον σχεδιασμό του Υπουργείου Περιβάλλοντος για την Εθνική Διαχείριση των σκουπιδιών αλλά και γενικότερα ενάντια στην γενική πολιτική κατεύθυνση που έχει εκφραστεί διαχρονικά από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το έργο δεν προχωρούσε για όσο καιρό ήταν υπουργός Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Μπορεί ο νέος υπουργός Πάνος Σκουρλέτης να μην κατάφερε για έξη μήνες να πάει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, αλλά η εξυπηρέτηση στο μεγάλο και παρασιτικό κεφάλαιο της χώρας μας, προωθήθηκε μέσα σε λίγες ώρες!

Για να μην ξεχνάμε, ανάλογη προσπάθεια έχει δρομολογηθεί από την Περιφέρεια Πελοποννήσου και τον Τατούλη, πάλι με εταιρία ιδίων συμφερόντων (ΤΕΡΝΑ).
Το έργο αυτό που θα επιβαρύνει με δυσβάσταχτα δημοτικά τέλη τους πολίτες– βάδιζε προς ακύρωση και προτείνετο η αντικατάσταση του από την εφαρμογή του Σχεδίου Εθνικής Διαχείρισης σκουπιδιών, το οποίο προβλέπει την ανακύκλωση και τον διαχωρισμό των σκουπιδιών στην πηγή και όχι την μεταφορά τους για διαλογή στην Τρίπολη, μια εναλλακτική πρακτική δηλαδή η οποία θα μείωνε το κόστος.

Η νεο-αριστερή αποικιακή κυβέρνηση Μέρκελ/Τσίπρα, προφανώς, έχει πλέον διαφορετικές βλέψεις και στοχεύσεις…
Καλοφάγωτα συντρόφια!

Η υπουργοποίηση Χαικάλη δίνει το σφυγμό της νεο-αριστερής αποικιακής κυβέρνησης.

Την ίδια ώρα που ο γενικός γραμματέας κοινωνικών ασφαλίσεων Γιώργος Ρωμανιάς υποβάλει την παραίτησή του δηλώνοντας:

«Μπορεί να ψηφίζονται νόμοι και μέτρα αλλά κάποιοι τους εφαρμόζουν. Εγώ δεν μπορώ να εφαρμόσω αυτόν τον νόμο. Δεν είναι δυνατόν να δώσω σύνταξη 87 ευρώ στον ανάπηρο, γιατί αυτό νομοθετήθηκε! Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο γραμμένο με τέτοια αγραμματοσύνη, τέτοιο ερασιτεχνισμό, τέτοια άγνοια που δεν έχω ξαναδεί».

Την ίδια ώρα που ένα από τα μεγαλύτερα και κρισιμότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι το ασφαλιστικό, ο αποικιακός αρμοστής Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει να τοποθετήσει στην κρίσιμη θέση του υφυπουργού για τα ασφαλιστικά θέματα τον … (μετριότατο ΚΑΙ ως κωμικό) Παύλο Χαϊκάλη!

Η αισιόδοξη άποψη είναι πως ο …Χαϊκάλης θα είναι ο «άνθρωπος κλειδί» που θα λύσει το πρόβλημα του ασφαλιστικού, εκεί που τόσοι άλλοι στο παρελθόν απέτυχαν!

Η μάλλον πλησιέστερη στην πραγματικότητα άποψη λέει πως η εντολή των ιδιοκτητών της αποικίας μας είναι να μπει στο Υπουργείο ένας κανονικός Καραγκιόζης, ώστε να μην ενοχλεί τα στελέχη της Τρόικα που θα αναλάβουν την πραγματική διοίκηση του Υπουργείου, σύμφωνα με το Τρίτο Μνημόνιο, που -μέχρι στιγμής-γίνεται αποδεκτό όχι μόνο από το παλιό πολιτικό σύστημα αλλά και από τους γιαλατζή νεο-αριστερούς που στείλαμε να μας εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο.

Για να «διασκεδάσουμε» ακόμα περισσότερο, μπορείτε να δείτε το παρακάτω βίντεο με τον Αλέξη Τσίπρα τον Νοέμβρη του 2014 στη Λαμία να εξηγεί το πώς μια κυβέρνηση απατεώνων θα προσπαθούσε να προωθήσει το νέο Μνημόνιο, ρόλο που τελικά ανέλαβε ο ίδιος πριν από 10 μέρες!
Είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ!

Μερικές γρήγορες και αβίαστες σκέψεις.

1) Όταν θες να σκίσεις μνημόνια, μιλάς για ΡΗΞΗ.
2) Όταν πας για ρήξη με τους τραπεζίτες, μιλάς για κλείσιμο τραπεζών και στέρεμα ρευστού.
3) Όταν ξέρεις πως θα κλείσουν οι τράπεζες, κάνεις τις κατάλληλες αμυντικές κινήσεις.
Αν ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΑ, τότε απλά είσαι ένας επικίνδυνος ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΣ, ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ, ΠΡΟΔΟΤΗΣ.

Μόνο και μόνο που είπε την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ φράση «με εκβίασαν», αποδεικνύει πως εκτός των άλλων είναι ηλίθιος, καθότι ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΝΩΣΤΟ πως θα τον εκβίαζαν.
Είναι σαν να πάει ένας φαντάρος στο μέτωπο και να φύγει τρομοκρατημένος, φωνάζοντας:
-Ρε! Αυτοί θέλουν να μας σκοτώσουν!!!

Κάθε κουβέντα που λέει (μα ΚΑΘΕ ΜΙΑ!) από τη στιγμή που «πέτυχε» την συμφωνία (!!! έλα ρε μεγάλε, ο Σαμαράς θα το έφερνε με ανοιχτές τις τράπεζες, τέτοιο κουρελόχαρτο!!!) δεν κάνει τίποτα άλλο από:
– Να γελοιοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ
– Να γελοιοποιεί τον ίδιο
– Να εκθέτει ποινικά τους συνεργάτες του και τον ίδιο.
– Να ηρωποιεί τους γερμανοτσολιάδες που σκλαβώσανε τη χώρα, για να …μας σώσουν (κι αυτοί)!
– Να ταπεινώνει όλους εμάς που πιστέψαμε και στηρίξαμε αυτήν την προσπάθεια του «Πρώτη Φορά Αριστερά».

Και να ήταν και βιώσιμο αυτό το έκτρωμα της πεντάμηνης κύησης και της διαπραγμάτευσης, να πήγαινε στο διάολο!
– Αλλά εδώ μιλάμε για ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ του χρέους πάνω από το 200%
– Μείωση της Δημόσιας περιουσίας κατά 50δις.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΤΟ 2018 ΘΑ ΞΑΝΑΠΤΩΧΕΥΣΟΥΜΕ, αλλά δεν θα έχουμε πια τίποτα να τους πουλήσουμε και θα μας ΠΕΤΑΞΟΥΝΕ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.

ΤΣΙΠΡΑ ΕΙΣΑΙ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ!
ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ ΠΡΟΧΤΕΣ!!!
ΑΣΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΚΛΕΞΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ.
———————————-
Όσον αφορά τους «εκπροσώπους» του κορινθιακού λαού στη Βουλή, ένα θα πώ:
– Βουλευτές Κορινθίας: 100% ΝΑΙ.
– Κορινθιακός λαός: 65% ΟΧΙ.