Υψηλές τιμές Ηλεκτρικής Ενέργειας

Target Model λέγεται ο τρόπος καθορισμού της τιμής χονδρικής της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. Το Τarget Μodel ενεργοποιήθηκε τον Νοέμβρη του 2020 και προβλέπει 4 αγορές:

1. Την προημερησία αγορά:
   Η αγορά στην οποία δημοπρατούνται οι προσφορές των μονάδων για τον ενεργειακό προγραμματισμό της επόμενης ημέρας.
2. Την ενδοημερησία αγορά:
   Η αγορά στην οποία γίνονται συμπληρωματικές αγορές και πωλήσεις την ίδια μέρα.
3. Η προθεσμιακή αγορά:
   Εδώ συνάπτονται μακροχρόνια συμβόλαια παροχής ηλεκτρικής ενέργειας σε προσυμφωνημένες τιμές. 
4. Η αγορά εξισορρόπησης:
   Εδώ οι παραγωγοί ενέργειας καταθέτουν προσφορές σε πραγματικό χρόνο, κατά τη διάρκεια της ημέρας, για πακέτα ενέργειας που μπορούν να διαθέσουν άμεσα, ώστε να καλυφθούν ελλείμματα ή απώλειες του συστήματος, δηλαδή ενεργειακές ανάγκες τις οποίες το σύστημα δεν μπορεί να καλύψει από την ενέργεια που διατέθηκε στην προημερησία και την ενδοημερησία αγορά.

Η ενεργοποίηση του εν λόγω μοντέλου συνέπεσε και με την μεταστροφή του ενεργειακού μείγματος της χώρας από τον φτηνό λιγνίτη σε ακριβότερες μορφές παραγωγής όπως το φυσικό αέριο που λειτουργεί ως καύσιμο γέφυρα προς την ολική μεταστροφή σε ΑΠΕ.

Η αλλαγή αυτή δημιούργησε συνθήκες αισχροκέρδειας καθώς οι μεγάλοι παίχτες στην ηλεκτροπαραγωγή, με μονάδες κυρίως φυσικού αερίου, να προτιμήσουν να δίνουν υψηλές τιμές στην προημερησία και ενδοημερίσια (όπου οι παραγωγοί καλούνται να μειοδοτήσουν προκειμένου να ενταχθούν στο σύστημα) ώστε να απορριφθούν και έτσι εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες που θα προκύψουν, λόγω της μη αρχικά συμμετοχής των μονάδων τους, να αποκομίσουν τεράστια κέρδη στην αγορά εξισορρόπησης, που τους επιτρέπει να ζητήσουν τιμές έως 4.240 €/ MWh έναντι του μεταβλητού κόστους παραγωγής 50-100 ευρώ.

Εδώ να σημειωθεί πως ήδη με τα τωρινά όρια που είναι κατά πολύ χαμηλότερα από αυτά των ευρωπαϊκών χωρών, στα τέλη του Δεκεμβρίου 2020 τα στοιχεία έδειχναν ότι η επιβάρυνση της αγοράς εξισορρόπησης στο συνολικό κόστος της χονδρικής του ρεύματος στην Ελλάδα ήταν 14 φορές μεγαλύτερη από τον μέσο όρο της Ευρώπης, ενώ πριν την εφαρμογή του Target Model η ενέργεια εξισορρόπησης προσφέρονταν χωρίς αντίτιμο με «χασούρα» κυρίως της ΔΕΗ, κάτι που εξηγεί και σε ένα βαθμό το παραμύθι της «ελλειμματικής κρατικής εταιρείας» που έτσι όμως ανταποκρίνονταν σε ένα βαθμό στον κοινωνικό της ρόλο ως δημόσιος πάροχος ηλεκτρικής ενέργειας, συγκρατώντας τις τιμές.

Το πρόβλημα αυτό θα γίνεται μεγαλύτερο όσο αυξάνεται η διείσδυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μίγμα.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν συστήματα αποθήκευσης της παραγόμενης ενέργειας από τα φωτοβολταϊκά και άλλες ΑΠΕ, τόσο θα αυξάνεται η ζήτηση για ενέργεια εξισορρόπησης που προέρχονται από κοστοβόρες πηγές όπως το φυσικό αέριο όταν οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες για παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται να είναι εφικτό πριν το 2025.

Στην Ελλάδα λοιπόν το σύνολο της καταναλισκόμενης ενέργειας περνάει μέσα από την εν λόγω αγορά, σε αντίθεση με την πλειονότητα των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης που οι πάροχοι αγοράζουν προθεσμιακά σε προσυμφωνημένες τιμές από παραγωγούς και δίνουν μακροχρόνια συμβόλαια με σταθερές τιμές ώστε να μη μένει μεγάλη αξία στην spot αγορά (σ.σ.: δηλαδή το Χρηματιστήριο Ενέργειας).

Έτσι εξηγούνται και οι μεγάλες αποκλίσεις χονδρικής σε σχέση με άλλες χώρες όπως η Πολωνία, όπου μόνο το 1% περνάει από την spot αγορά. 

Το 2021 μπήκε με τον Ημερήσιο Ενεργειακό Προγραμματισμό να έχει αντικατασταθεί από το ενεργειακό χρηματιστήριο του Τarget Μodel και την πάλαι ποτέ κυριαρχία του λιγνίτη στο ενεργειακό μίγμα να έχει αντικατασταθεί από την πρωτοκαθεδρία του φυσικού αερίου, με αποτέλεσμα ένα νέο σύνολο πρωταγωνιστών, κατόχων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής φυσικού αερίου, να κυριαρχεί στην ενεργειακή αγορά.

Αυτές οι αλλαγές οδηγούν μια τάση που διακρίνεται καθαρά στα στοιχεία της αγοράς ενέργειας:

 Ήδη πριν αρχίσει η ενεργειακή κρίση, το φυσικό αέριο πρωταγωνιστούσε στις ανοδικές τάσεις των τιμών. Το πρόβλημα όμως δεν σταματά εκεί.  Η ενεργειακή διασύνδεση μεταξύ των χωρών επιτρέπει τις εξαγωγές ενέργειας σε αγορές που δίνουν την δυνατότητα αποκόμισης μεγαλύτερων κερδών πιέζοντας περαιτέρω τις τιμές στην χώρα.

Στις παθογένειες της Ελλάδας προστίθεται η άρνηση της κυβέρνησης να εκκινήσει την παραγωγή των λιγνιτικών εργοστασίων καθώς και η διεθνής συγκυρία καθώς οι αυξημένες ανάγκες της Κίνας με την επανέναρξη της οικονομικής της δραστηριότητας μετά την πανδημία που απορρόφησε την πλειονότητα των φορτίων LNG, αλλά και η αδυναμία/απροθυμία της Ρωσίας να καλύψει την υπερβάλλουσα ζήτηση στην Ευρώπη, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να πέσουν τα αποθεματικά φυσικού αερίου και να οδηγήσουν σε αύξηση των τιμών της ενέργειας. Ενώ αρνητικά επέδρασσαν και το υψηλό κόστος των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα εξ’ αιτίας των υψηλών στόχων απανθρακοποίησης που έθεσε η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μια ακόμα απόδειξη της γελοιότητας των «εθνοπατέρων».

Βγήκαν μετά το πρόσφατο Eurogroup όλα τα κυβερνητικά παπαγαλάκια και άρχισαν να λένε το παρακάτω ψέμα, το οποίο πέρα τούτου πρόκειται για μια ηλιθιότητα:

Είπαν λοιπόν πως –αν και δεν έχει καταγραφεί στο κείμενο της απόφασης- ουσιαστικά έχει συμφωνηθεί να «περιοριστούν» οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας στο 15% του ΑΕΠ κάθε χρόνο!!!

Πέρα ότι αυτό είναι ένα ψέμα, καθότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμφωνηθεί, απλά είναι ένα από τα σενάρια που εξετάζει το ΔΝΤ, ας δούμε τι αυτό θα σήμαινε, αν ήταν αλήθεια:

Για αρχή ας βάλουμε κάτω τους αριθμούς. Οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας μέχρι το 2025 είναι οι παρακάτω (υπολογίζοντας το ΑΕΠ στα 185δις του 2015):

ΕΤΟΣ  ΔΙΣ  %ΑΕΠ
2016 13,11 7,08
2017 13,89 7,51
2018 11,26 6,09
2019 16,57 8,96
2020 13,41 7,25
2021 18,13 9,80
2022 33,36 18,03
2023 28,74 15,54
2024 24,50 13,24
2025 17,83 9,64

Με δεδομένο πως το 15% του 185 είναι 27δις, γίνεται φανερό πως μόνο το 2022 και 2023 θα ξεπερνιόταν αυτό το όριο. Αντίθετα όλες τις άλλες χρονιές οι δανειακές υποχρεώσεις (πριν αυτήν την γενναία διαπραγμάτευση του Τζίφρα…) ήσαν περίπου στα μισά λεφτά!

Αυτά για να βλέπουν όλοι, για το τι γίδια μπαίνουν στο μαντρί της Βουλής, ποιοι μας «κυβερνάνε», ποιοι ψηφίζουν τους νόμους που διαλύουν τις ζωές μας και ποια γομάρια δήθεν τους ελέγχουν… κάνοντας αντιπολίτευση.
Μιλάμε για βόδια με καπίστρι και πρόβατα με λοφίο.

Φτάνει πια με την ανάθεση και την αντιπροσώπευση!
Έχει φτάσει η ώρα να παλέψουμε για την ανατροπή αυτής της σαπίλας.
Μιαν Πραγματική Δημοκρατία χωρίς παραμορφωτικούς/παραχαρακτικούς μηχανισμούς της λαϊκής βούλησης και χωρίς καρεκλοκένταυρους, κομματόσκυλα και ξεπουλητάρια της εξουσίας.

Όλες οι εξουσίες στο λαό, χωρίς μεσάζοντες, ηγετίσκους και «σωτήρες».

Αυταρχικό Κράτος: Ο νόμιμος νταβατζής, με τους πολίτες σε ρόλο ξεφτιλισμένης πουτάνας.

Από το αστυνομικό δελτίο:

Στις 20 Αυγούστου 2015 εξαρθρώθηκε στην Μύκονο ένα κύκλωμα πορνείας, όταν και συνελήφθησαν τρία άτομα, τα οποία -κατά την αστυνομία- έκλειναν τα ραντεβού και οργάνωναν τα πάρτι σε βίλες, κότερα και ξενοδοχεία.
Από την παρακολούθηση των τηλεφώνων προέκυψε πως για κάθε κοπέλα (στάρλετ, μοντέλα, πρώην Σταρ Ελλάς κλπ)  η μέση ταρίφα ήταν 700€, εκ των οποίων τα 100€ πήγαιναν στον μαστροπό.
Δηλαδή ο παράνομος νταβατζής απαιτούσε το 14,3% των κερδών που η κοπέλα γαμήθηκε -στην κυριολεξία- να βγάλει. Και ντροπή του!

Ευτυχώς όμως, υπάρχει το Κράτος και μας προφυλάσσει από τέτοιες κακοτοπιές…

Φερειπείν, μπορούμε να διαβάσουμε στο Δελτίο Τύπου του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, μεταξύ των άλλων και το συγκεκριμένο παράδειγμα, από τα όσα σε αυτό συμπεριλαμβάνονται:

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΜΕ ΕΤΗΣΙΟ ΚΑΘΑΡΟ ΚΕΡΔΟΣ 12.000,00 €

ΕΤΗΣΙΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ (26,95%) 3.234,00 €
ΦΟΡΟΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ 1.928,52 €
ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΟΥ (100%) 1.928,52 €
ΤΕΛΟΣ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΟΣ 650,00 €
ΕΙΣΦΟΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ 0,00 €
ΤΕΛΙΚΟ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝ ΕΤΗΣΙΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ 4.258,96 €

ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΕΝΑΝΤΙ ΑΡΧΙΚΟΥ 35,49%

Έτσι λοιπόν σε έναν «ελεύθερο» (χαχαχα) επαγγελματία που καταφέρνει να βγάλει, με την τρέχουσα κατάσταση που κυριαρχεί στην αγορά, 1000€ το μήνα (και να τα εισπράξει… ένα μικρό θαύμα δηλαδή τέτοιες εποχές…) τελικά μένουν μόλις 355€ το μήνα!!!

Αλλά ο νόμιμος νταβατζής δεν αρκείται σε αυτά!
Από αυτά τα 355€, το 24% (δηλαδή άλλα 85€) επιστρέφουν στον νταβατζή μέσω του ΦΠΑ. Αν μάλιστα υπολογιστούν και οι Ειδικοί Φόροι (σε καύσιμα, ποτά, τσιγάρα, τηλεφωνία, ίντερνετ κλπ) η πραγματική αγοραστική αξία των χρημάτων του μειώνεται ακόμα περισσότερο.
Αν για παράδειγμα βάζει 100€ βενζίνη το μήνα, τα 60€ περίπου είναι ΕΦ.
Στο τέλος δηλαδή, στα χέρια της ξεφτιλισμένης πουτάνας/πολίτη, θα μείνουν –το πολύ- 200€ το μήνα για την αγορά προϊόντων και υπηρεσιών μπας και επιβιώσουν αυτός κι η οικογένειά του!!!
Ο δε ΦΠΑ και οι διάφοροι ΕΦ, εισπράττονται αμισθί, από άλλους συναδέλφους πολίτες/πουτάνες, για λογαριασμό του Μεγάλου Νόμιμου Κρατικού Νταβατζή.

Είναι προφανές λοιπόν, πως μέσα από την υπάρχουσα πολιτική και οικονομική δομή είναι αδύνατον, το κρατικό πουτανάκι να ανακτήσει την ιδιότητα του Πολίτη.

Τέρμα με τις αυταπάτες πως δήθεν κάποιοι άλλοι «καλοί» θα σώσουν την κοινωνία από τους «κακούς».

Είναι αποδεδειγμένο πως το Σύστημα αλέθει σαν μύλος τα πάντα και όποιος και να βγει, σαν βολευτεί στην καρέκλα, θα το υπηρετήσει θέλοντας και μη.
Χρειάζεται ένα νέο πολιτικό σύστημα με νέους κανόνες λειτουργίας της οικονομίας έτσι ώστε να εξυπηρετούνται οι πραγματικές ανάγκες των πολιτών για άμεση παρέμβαση, κοινωνική συμμετοχή, ασφάλεια, ειρήνη και ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Μια κοινωνία απαλλαγμένη από το Μεγάλο Κεφάλαιο και την Κοινοβουλευτική «Δημοκρατία».
Πρέπει να αρχίσει το χτίσιμο μιας Πραγματικής Δημοκρατίας.

Διάβασε δωρεάν το βιβλίο «Πραγματική Δημοκρατία – Από την υποταγή στην απελευθέρωση».
Προσπάθησε να συνεισφέρεις με τις ιδέες σου σε αυτόν τον διάλογο.

Σταθερότητα: Απ όσα δήλωσε ο Τσίπρας, θα γίνουν -όπως πάντα- τα αντίθετα.

Η νέα κυβέρνηση Τσίπρα, πεπεισμένη πλέον ότι σε αυτόν τον λαό μπορείς να υπόσχεσαι το οτιδήποτε και μετά -χωρίς κανένα πρόβλημα- να κάνεις το αντίθετο, συνεχίζει ακάθεκτη να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Πόσο μάλλον τώρα που το 86% του κοινοβουλίου αποτελείται από ομόσταβλα γερμανοτσολιαδάκια.
Αυτή η τακτική είναι πολύ πιθανό να αποφέρει προσωρινά κάποια «υπνωτιστικά» αποτελέσματα, αλλά καθότι τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια, το πολύ σε έναν χρόνο από σήμερα (μέχρι τον Οκτώβρη του 2016), θα έχει γίνει σαφής η αποτυχία και της «δεύτερης μνημονιακής ευκαιρίας».

Συγκεκριμένα:

• Η ανεργία θα αυξηθεί περισσότερο από το προβλεπόμενο.
• Η δυσβάσταχτη φορολογία και οι αυξημένες εισφορές, θα οδηγήσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους μικρούς αγρότες, σε τυπικό (τουλάχιστον) κλείσιμο, αυξάνοντας την παραοικονομία.
• Η λεγόμενη μάχη κατά της φοροδιαφυγής θα εφαρμοστεί με μιαν ανάλγητη επιδρομή στα ήδη διαλυμένα μικρομεσαία στρώματα.
• Θα εφαρμοστεί αναγκαστικά ο όρος του «μηδενικού ελλείματος» στα Ταμεία, εξανεμίζοντας τις επικουρικές συντάξεις. Η «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού θα μετατρέψει τις συντάξεις, σε επίδομα φτώχιας.
• Οι υποσχέσεις για την δήθεν προστασία των φτωχότερων στρωμάτων θα αποδειχθούν φρούδες. Εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια και χωράφια θα περάσουν στα χέρια διεθνών αρπακτικών, σε μια μάταιη προσπάθεια να σωθούν οι τράπεζες.
• Τα ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης θα συνεχίσουν να πηγαίνουν σχεδόν αποκλειστικά στους 5-10 συνήθεις μεγάλους ομίλους.
• Η παρατεινόμενη λιτότητα και ο αποπληθωρισμός θα επιτείνουν την κρίση κατανάλωσης, καθότι πλέον έχει καεί εντελώς το λεγόμενο «λίπος».
• Οι τράπεζες δεν θα μπορέσουν να παίξουν αναπτυξιακό ρόλο, παρά την όποια αιματηρή (για τον λαό) ανακεφαλαιοποίηση τους. Αντίθετα, θα είναι συνεχώς και πιο ορατή η καταφυγή σε ένα bail-in και ενός κουρέματος καταθέσεων. Κάτι που θα οδηγήσει στην αυστηροποίηση των capital-controls.
• Το Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας δεν θα μπορέσει να συγκεντρώσει ούτε το 1/5 του προβλεπόμενου από το Μνημόνιο-3 ποσού.
• Θα αποδειχτεί η νέα αποτυχία του Μνημονίου και η αδυναμία επίτευξης των προβλεπόμενων μακρο-οικονομικών στόχων.
• Το με τυμπανοκρουσίες «φτιασίδωμα» του χρέους (που ίσως γίνει), δεν θα καταφέρει να ανοίξει πόρτες για τον δανεισμό του Δημοσίου από τις Αγορές, οπότε και αναγκαστικά θα ξεκινήσει η συζήτηση για ένα Μνημόνιο-4…

Με αυτές τις προοπτικές στον ορίζοντα, είναι προφανές ότι όλες οι θυσίες που θα κληθεί να κάνει ο ελληνικός λαός, δεν υπάρχει περίπτωση να πιάσουν τόπο και θα πάνε χαμένες. Αυτό θα συμβεί, ακόμα κι αν ο Τσίπρας καταφέρει να κάνει σχεδόν όλα όσα ανακοίνωσε από το βήμα της Βουλής στις προγραμματικές δηλώσεις, της ( ούτως ή άλλως περιορισμένης ευθύνης) «κυβέρνησης» του!

Το πώς θα αντιδράσουν οι πολίτες όταν ξυπνήσουν από τον λήθαργο και διαπιστώσουν ότι πετάξαν τις αιματηρές οικονομίες τους, μέσα σε μια «μαύρη τρύπα», είναι κάτι που θα εξαρτηθεί από αρκετούς παράγοντες.

• Θα υπάρχει η επιλογή της φασιστικής «λύσης» (για να… «ξεβρωμίσει ο τόπος»…) και μάλιστα με την ανοιχτή υποστήριξη των ΜΜΕ και των συμφερόντων που τα χειραγωγούν, ρίχνοντας τα βάρη της αποτυχίας γενικά στην «δημοκρατία».
• Θα υπάρχει και η «ευρωπαϊκή» επιλογή της επαναφοράς της Νέας Δημοκρατίας, ρίχνοντας την αιτία τις αποτυχίας στον δήθεν «κρατισμό» του Τσίπρα.
• Το «αιώνιο ΠΑΣΟΚ» θα βρει πάλι κάποιο τρόπο να ανακυκλωθεί με κάποια νέα μετάλλαξη, βάζοντας μπροστά κάποιο καινούργιο φυντάνι της σοσιαλδημοκρατίας.
• Θα υπάρχουν φυσικά οι παντοτινές αναχωρητικές «προτάσεις» για την… μη-κυβέρνηση… εκ μέρους ενός τμήματος της Αριστεράς.
• Θα δημιουργηθούν ίσως και πάλι, τα εύκολα χειραγωγήσιμα –χωρίς ουσιαστική πολιτική στόχευση- ετερόκλητα κινήματα/συνονθυλεύματα «των πλατειών».

Το ποιον ρόλο θα παίξουν η Αριστερά και οι δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις, όμως, θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο θα προετοιμαστούν κατά την διάρκεια αυτού του μεσοδιαστήματος ώστε να παρουσιαστεί μια –ολοκληρωμένη, πραγματικά νέα- πρόταση για την οργάνωση της κοινωνίας, τόσο βάζοντας συγκεκριμένους βραχυπρόθεσμους κοινούς, νικηφόρους, ενωτικούς στόχους για την έξοδο από τα μνημόνια και την λιτότητα, όσο και διαμορφώνοντας μιαν μακροπρόθεσμη -αλλά εφικτή πρόταση- για μια Κοινωνία της Εργασίας απαλλαγμένη από το Μεγάλο Ιδιωτικό Κεφάλαιο, σε ένα πλαίσιο Πραγματικής Δημοκρατίας.

Από το ευρωναζιστικό στρατόπεδο θα φύγουμε είτε όρθιοι, είτε σηκωτοί.

Μετά την «προσομοίωση ρήξης» που προκάλεσαν οι κύκλοι του Μαξίμου, σε συνεργασία με τους εκφραστές της Ευρωελίτ, ώστε να τρομοκρατήσουν (ανεπιτυχώς) τον ελληνικό λαό μια εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα, έγινε σαφές σε όλους τους πολίτες πως χωρίς την εθνική κυριαρχία επί του νομίσματος και επί του τραπεζικού συστήματος, είναι αδύνατη η απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά των μνημονίων.
Και ενώ αυτή η συζήτηση έχει πλέον ανοίξει και επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στο πώς θα μπορέσει να μπει στην κυκλοφορία το εθνικό νόμισμα, στο πώς αυτό θα στηριχτεί τόσο στην εσωτερική όσο και στις διεθνείς αγορές, ένα πράγμα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο:

Εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, στη Δραχμή ή θα πάμε ή θα μας πάνε! Ενδιάμεση περίπτωση δεν υπάρχει…

Για όσους όμως δεν το έχουν ακόμα καταλάβει, αφού ισχύουν -αυτήν εδώ τη στιγμή- capital-controls, ουσιαστικά ήδη δεν είμαστε στο ευρώ, καθότι «ευρώ» πρώτα απ’ όλα σημαίνει «ελευθερία κίνησης κεφαλαίων»!
Το ίδιο ισχύει και για τα τραπεζικά επιτόκια, όπου υπάρχει μια άβυσσος μεταξύ των επιτοκίων με τα όποια δανείζεται κάποιος από μια γερμανική και από μια ελληνική τράπεζα.

Για να γίνει ακόμα πιο σαφές αυτό, το ότι δηλαδή το ευρώ θα το αποχαιρετήσουμε ούτως ή άλλως, παραθέτω τους παρακάτω συλλογισμούς:

1) Το ζήτημα του δημόσιου χρέους της χώρας έχει ξεφύγει από κάθε αρχική πρόβλεψη τόσο των προηγούμενων μνημονίων όσο και του σκεπτικού με βάση το οποίο τεκμηριώθηκε το PSI το 2012. Υπήρχε τότε μια (τραβηγμένη από τα μαλλιά…) πρόβλεψη πως το χρέος θα μπορούσε να είναι το 2022 κάτω του 120% του ΑΕΠ. Σήμερα όμως το μετριοπαθές(!) σενάριο προβλέπει πως το χρέος κατά το 2022 θα είναι γύρω στο 175%.

2) Το πρόγραμμα χρηματοδότησης του χρέους, ύψους 61δις (τα άλλα 25δις είναι για τις τράπεζες), όπως συμφωνήθηκε με το Μνημόνιο-3 λήγει τον Αύγουστο του 2018. Ας υποθέσουμε -λόγου χάριν- πως έστω αυτό ολοκληρωθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα (που δεν υπάρχει περίπτωση…), τότε θα πρέπει τον Σεπτέμβρη του 2018 να συνάψουμε μια νέα δανειακή σύμβαση (και ένα …Μνημόνιο-4…) για τα έτη 2018-2022. Αυτή θα πρέπει να έχει ένα ανάλογο ύψος (γύρω στα 60δις) μόνο που θα υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: Θα πρέπει να παραδοθούν στο Ταμείο προς εκποίηση άλλα 50δις Δημόσιας περιουσίας! Κάτι που θα είναι πρακτικά αδύνατον, καθότι θα πρέπει σύμφωνα με το Μνημόνιο-3 να έχουμε ξεπουλήσει μέχρι τότε σχεδόν τα πάντα. Άρα θα υπάρξει σοβαρή αντίσταση εκ μέρους των «εταίρων» και των κοινοβουλίων τους να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την αποπληρωμή του χρέους μας χωρίς επαρκείς εγγυήσεις.

3) Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα με το Ταμείο εκποίησης της Δημόσιας περιουσίας, θα εμφανιστεί πολύ νωρίτερα. Ήδη από πριν το τέλος του 2016 θα φανεί πως πάνω από 6-7 δις ευρώ δεν μπορούν να συγκεντρωθούν. Οπότε το όλο πρόγραμμα θα βρεθεί εντελώς στον αέρα. Θα γίνει προσπάθεια από την μεριά των δανειστών να μπουν στο ταμείο τα κατασχεμένα (από Δημόσιο ή τράπεζες) σπίτια και χωράφια των πολιτών, κάτι που θα δημιουργήσει τρομερές κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές. Θα αρχίσει πάλι το μαρτύριο των αξιολογήσεων και των δόσεων από τους δανειστές, η οικονομία θα καταποντιστεί και οι τράπεζες μέχρι τα μέσα του 2017 θα έχουν και πάλι ανάγκη από ανακεφαλαιοποίηση, μόνο που αυτή τη φορά, η διάσωση θα πρέπει να γίνει εκ των έσω, δηλαδή με κούρεμα καταθέσεων. Η προοπτική αυτή θα επιταχύνει την απόσυρση και των τελευταίων καταθέσεων με αποτέλεσμα την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και την επιβολή αυστηρότερων capital-controls.

Αυτή θα είναι η κατάσταση το πρώτο εξάμηνο του 2017. Και σε αυτήν την κατάσταση θα πρέπει να διαπραγματευτεί η μνημονιακή κυβέρνηση το Μνημόνιο-4!

Σε αυτή τη φάση, δηλαδή με κατεστραμμένο -και ουσιαστικά κλειστό- το τραπεζικό σύστημα και με την αδυναμία σύναψης μιας νέας δανειακής σύμβασης για την εξυπηρέτηση του χρέους, η λύση που θα προταθεί, τόσο από τα μνημονιακά κόμματα, όσο και από την Ευρωελίτ, θα είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη!

Αν όμως η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα γίνει τότε, από μία κυβέρνηση υποτελών ανδρείκελων, όπως αυτή που ετοιμάζει τώρα η Μέρκελ με την συγκυβέρνηση όλων των μνημονιακών κομμάτων, τότε το νέο νόμισμα θα προκαλέσει ακόμα περισσότερα δεινά στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Κάθε ψήφος σε μνημονιακό κόμμα (ψευτο-ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ, Λεβέντη) είναι ψήφος υπέρ του αποικιοκρατικού σχεδίου εξαθλίωσης του λαού και ξεπουλήματος της χώρας -που υποκοριστικά το λένε Μνημόνιο-3.

Επιλέγουμε εκείνες τις δυνάμεις που δεν βάζουν το ευρώ πάνω από τα συμφέρονται του λαού και που προτείνουν πολιτικές για την απεμπλοκή της χώρας από την ευρωναζιστική φυλακή.

Γι’ αυτό την Κυριακή στην κάλπη επιλέγουμε να ρίξουμε μόνο ψηφοδέλτια των δημοκρατικών αντιμνημονιακών κομμάτων που στήριξαν το ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ στο δημοψήφισμα του Ιούλη.

ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.

Η Δημοκρατία και το δόγμα της ανεξάρτητης Κεντρικής Τράπεζας.

Το όλο οικοδόμημα του ευρώ βασίζεται σε μια κωδικοποιημένη θέση που έχει καταστεί δεσμευτική με την Συνθήκη Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την οποία η Κεντρική Τράπεζα, η οποία κατέχει την απόλυτη κυριαρχία στις νομισματικές πολιτικές, δεν δύναται ούτε καν να λάβει συμβουλές από μεμονωμένα κράτη μέλη της ΟΝΕ ή ακόμα και από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Έχει επανειλημμένως λεχθεί ότι μια τέτοια επιλογή είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα της χώρας μας τόσο γιατί αποτελεί μεταβίβαση της κυριαρχίας του κράτους και όχι μόνον περιορισμό της ιδίας αλλά και επειδή το Σύνταγμα ορίζει ότι η Πολιτεία θα πρέπει να παρακολουθεί, να συντονίζει και να ρυθμίζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Είναι προφανές ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν είναι ο ελεγχόμενος, αντίθετα, ο ρόλος του είναι αυτός του ανεξάρτητου ελεγκτή, ενώ τα κράτη δεν διαθέτουν ετούτη την εξουσία.

Δεν θα ήθελα να παραμείνω σε θέματα συνταγματικού δικαίου, ούτε να μπω σε θέματα οικονομικής ανάλυσης, των υπέρ και των κατά που μπορεί να αποφέρει η απώλεια της εθνικής νομισματικής κυριαρχίας. Επιθυμώ να εξετάσω εδώ, από πολιτική άποψη τους λόγους για τους οποίους αρκετοί Ευρωπαίοι πολίτες αποδέχονται ή στηρίζουν την επιλογή της ανεξαρτησίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζα.

Με το κλασσικότερο των επιχειρημάτων, υποστηρίζεται ότι η πολιτική τάξη είναι διεφθαρμένη και πελατειακή και, ως εκ τούτου, κατά κανόνα χρησιμοποιεί τα χρήματα για την διαιώνιση της παραμονής της στην εξουσία. Γι’ αυτό το λόγο, αν αντίθετα τα χρήματα βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός ανεξάρτητου Τρίτου, τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει και έτσι το πρόβλημα ούτε καν υφίσταται.

Αλλά ποιος πιστεύει πραγματικά ότι αυτό το επιχείρημα είναι ορθολογικό; Πού βασίζεται ένα τέτοιο συμπέρασμα; Για ποιο λόγο ένας Τρίτος, στον οποίον έχει παραχωρηθεί η νομισματική κυριαρχία, θα είναι σώνει και καλά, ηθικά ανώτερος από τους εκλεγμένους πολιτικούς αντιπροσώπους; Γιατί θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι αυτός ο Τρίτος θα ενεργεί σύμφωνα με το Δημόσιο Συμφέρον και όχι σύμφωνα με τα δικά του συμφέροντα;
Αυτά είναι ερωτήματα τα οποία δεν μπορεί να απαντηθούν, καθότι η ανθρώπινη φύση έχει εγγενώς την τάση προς τον εγωισμό και άρα ο κίνδυνος απόκλισης από την πρόταξη του Δημοσίου Συμφέροντος είναι παρόμοια και στις δύο περιπτώσεις. Η εγωιστική συμπεριφορά δεν είναι ένα φαινόμενο που περιορίζεται στους πολιτικούς, αλλά είναι διάχυτη.
Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται πως η εγωιστική συμπεριφορά αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό ιδιαίτερα για τους τραπεζίτες, ενώ αντίθετα μεταξύ των πολιτικών εμφανίζονται, που και που, περιπτώσεις ανιδιοτελών ανθρώπων.

Η επιλογή μιας ανεξάρτητης Κεντρικής Τράπεζας, με δεδομένη την αντισυνταγματικότητα της, έχει και ένα άλλο προφανές αρνητικό επακόλουθο. Η λέξη Δημοκρατία σημαίνει άραγε κάτι σήμερα; Και καλά, ένας πολιτικός όσο διεφθαρμένος και να είναι και παρά τις διάφορες ασυλίες, υπόκειται στον έλεγχο τόσο της δικαστικής εξουσίας (η ΕΚΤ, ακόμα και για λόγους τοπικής αρμοδιότητας, δεν τελεί υπό τον έλεγχο της Δικαιοσύνης των επί μέρους μελών) όσο και των ψηφοφόρων.
Ο δημοκρατικός έλεγχος, είναι εξ ορισμού ένα από τα μέσα εποπτείας της ορθής χρήσης της δημόσιας εξουσίας που παραχωρήθηκε στα θεσμικά όργανα μέσω της λαϊκής ψήφου. Αντίθετα, η Κεντρική Τράπεζα έχει πάρει διαζύγιο απ’ όλα αυτά και δεν υπόκειται σε κανένα δημοκρατικό έλεγχο. Μια τόσο μεγάλη και ανεξέλεγκτη συγκέντρωση ισχύος, θα έβαζε σκέψεις σε πολλούς, αν όχι σε όλους, να την εκμεταλλευτούν.

Ως εκ τούτου ή πιστεύουμε ότι μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι πως ο κεντρικός τραπεζίτης είναι ένας μεγάλος ευεργέτης της ανθρωπότητας και ουδέποτε θα έβαζε άλλα συμφέροντα πάνω από το κοινό καλό, ή θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, δεδομένης της ανθρώπινης φύσης, μπορεί και να μην είναι καθόλου έτσι, και στη συνέχεια η επιλογή μας να αποδειχτεί παράφρων. Καθότι, ενώ μπορούμε να στείλουμε στο σπίτι του έναν διεφθαρμένο πολιτικό, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να περιορίσουμε ή να κατευθύνουμε την εξουσία της Κεντρικής Τράπεζας, διότι αυτή είναι κυρίαρχη και ανεξάρτητη. Το ίδιο μάλιστα ισχύει ακόμα και με τους τοπικούς τοποτηρητές της Κεντρικής Τράπεζας, όπως για παράδειγμα με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, ο οποίος έχει ανεξαρτησία και ασυλία μεγαλύτερη ακόμα και από τους ανώτατους πολιτειακούς παράγοντες.

Στην ουσία, με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μας έχουν επιβάλει την άποψη ότι, προκειμένου να περιοριστεί η σπατάλη και η διαφθορά, είναι απαραίτητο να εγκαταλείψουμε τη Δημοκρατία. Έτσι, θα ήταν σαν να λέμε ότι, σε περίπτωση αύξησης του οργανωμένου εγκλήματος, θα πρέπει να θεωρείται δικαιολογημένη η κατάργηση των αναφαίρετων δικαιωμάτων του ανθρώπου ώστε να αποκατασταθεί η τάξη. Είναι μια άποψη πραγματικά επικίνδυνη. Η ελευθερία έχει ένα κόστος, αλλά είναι αναμφίβολα το υψηλότερο επίτευγμα του πολιτισμού μας και με κανένα τρόπο δεν πρέπει να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης μπορεί να δικαιολογήσει τον ακρωτηριασμό της.

Το ευρώ, με τις υπάρχουσες αντιδημοκρατικές δομές που το υποστηρίζουν, δεν μπορεί ούτε να εξυπηρετήσει ούτε να εγγυηθεί το κοινό συμφέρον των Ευρωπαίων πολιτών.

Η νομισματική πολιτική πρέπει να επιστρέψει υπό τον δημοκρατικό έλεγχο και υπό την λαϊκή κυριαρχία καθότι μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει θεσμικός έλεγχος σε μια από τις θεμελιώδεις υποδομές που εξυπηρετούν τόσο τις καθημερινές συναλλαγές όσο και τον οικογενειακό προγραμματισμό των πολιτών.

Ούτως η άλλως η ελευθερία και η δημοκρατία απαιτούν διαρκείς λαϊκούς αγώνες για την υπεράσπιση τους. Αναθέσεις σε ανεξέλεγκτους τρίτους, επιφέρουν πάντα απώλειες δικαιωμάτων και υποδούλωση.

Έτσι έσπρωξαν τον λαό στη πτώχευση

Μελετώντας τα στοιχεία που κατατέθηκαν στον κινηματικό διάλογο μέσα από το περιοδικό «Κόντρα», προκύπτουν τα παρακάτω:

1) Από το 1994 έως το 2001 το κράτος πλήρωνε για τοκοχρεολύσια περίπου 20δις το χρόνο. Από το 2002 έως το 2006 το ποσό αυτό έγινε περίπου 30δις το χρόνο. Ξαφνικά, από το 2007 και μετά, το ποσό αυτό εκτοξεύτηκε στα 60 δις το χρόνο, με μέγιστη τιμή τα 78δις το 2009!

2) Συνολικά τα χρόνια από το 1994 έως και το 2010 ο ελληνικός λαός πλήρωσε στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους 571δις ευρώ!

3) Στο ίδιο διάστημα, το χρέος εκτοξεύτηκε από τα 90δις στα 340δις. Συνέβη δηλαδή το εξής αξιοθαύμαστο: Χρωστούσαμε 90δις, πληρώσαμε 570 και χρωστάμε άλλα 340! Αυτό που παραμένει άγνωστο είναι το πόσα δανειστήκαμε, από ποιους, με τι όρους και για ποιο σκοπό…

4) Την ώρα που διπλασιαζόντουσαν τα ετήσια ποσά για τοκοχρεολύσια (το διάστημα 2007-2010) το ετήσιο κόστος για μισθούς και συντάξεις παρέμεινε σταθερά γύρω στα 20δις.

Όπως φαίνεται από τα στοιχεία, το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν οφείλεται στο ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» (και ιδιαίτερα οι «κοπρίτες» οι δημόσιοι υπάλληλοι) όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά στο ότι από το 2007 και μετά, οι τοκογλύφοι κυριολεκτικά γονάτισαν τη χώρα με τις απαιτήσεις τους, δημιουργώντας –όπως ήταν προβλεπόμενο- μια κρίση χρέους, με συνέπεια να βρει πάτημα το ΔΝΤ για να μπουκάρει στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης και να υποθηκεύσει την περιουσία του ελληνικού λαού.

Είναι προφανές πως πρόκειται για ένα σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη και μάλιστα στο τελευταίο στάδιο υλοποίησής του.

Είναι επίσης αυτονόητο, πως στο σχέδιο αυτό συνέργησαν με το αζημίωτο -σαν ντόπιοι ρουφιάνοι των τοκογλύφων- τόσο οι πράσινες όσο και οι γαλάζιες κυβερνήσεις.
Ευθύνες φυσικά έχουν και οι βουλευτές που στήριξαν αυτές τις πολιτικές, ενώ είχαν ορκιστεί να προστατεύουν τα συμφέροντα του λαού.
Και επειδή δεν θέλουμε να χαϊδεύουμε αυτιά, δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και έπεσε στη φάκα.

Ο μόνος όμως που μπορεί τώρα να ανατρέψει τα σχέδια των τοκογλύφων, είναι ο ίδιος ο ελληνικός λαός, που -αυτή τη φορά- ενωμένος θα αξιοποιήσει την εμπειρία και το πνεύμα εκείνων που άντεξαν να αγωνίζονται, όταν οι περισσότεροι δεν έβλεπαν τον γκρεμό που μας έσπρωχναν. Διαφορετικά, είναι δεδομένος ο κίνδυνος να καταφέρει το σύστημα να μεταλλαχθεί, προσφέροντας ένα διαφορετικό περιτύλιγμα της ίδιας καταστροφικής προοπτικής.

Ευρώ ή Δραχμή; Ένα ετεροχρονισμένο πλαστό δίλημμα!

Με περισσότερο οίκτο παρά συμπόνια, παρακολουθούμε την απέλπιδα προσπάθεια της -καταστροφικής για τον τόπο- κυβέρνησης των υπαλλήλων της Τρόικα, να καλύψουν την ολική τους αποτυχία, με τον μανδύα της λαϊκής συναίνεσης μέσα από ένα δημοψήφισμα σε σχέση με το νόμισμα της χώρας.

Έτσι λοιπόν, ο Παπανδρέου, ενώ η κυβέρνησή «του» δεν είναι σε θέση να αλλάξει ούτε μια τελεία στο μνημόνιο, θεωρεί πως θα βρεθεί έστω και ένας αφελής να πιστέψει πως μπορεί δήθεν να επιβάλει το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος στα αφεντικά του!

Σημειώνουμε τα παρακάτω:
1) Τον ελληνικό λαό δεν τον αφορά η συζήτηση για το νόμισμα, από τη στιγμή που η οικονομία θα συνεχίσει να παραμένει κοινωνικά ανεξέλεγκτη, στα χέρια δηλαδή των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Το Ευρώ επιβλήθηκε με επικοινωνιακά τρικ στον ελληνικό λαό (ας θυμηθούμε τα «με το Ευρώ καλύτερα!», την «ισχυρή Ελλάδα» και τον «ευρωπαϊκό αυτόματο πιλότο»). Και επιβλήθηκε -όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος- για να κερδοσκοπήσουν με την άνεσή τους τόσο οι ντόπιοι τραπεζίτες, όσο και οι διεθνείς τοκογλύφοι. Με την επιστροφή στη Δραχμή, πάλι οι ίδιοι –που εν τω μεταξύ έχουν ήδη βγάλει τα λεφτά τους έξω- θα συνεχίσουν να πλουτίζουν. Για την ακρίβεια, θα μας πάρουν και τα σώβρακα!

2) Από τη στιγμή που δεν γίνεται η ουσιαστική κουβέντα (δηλαδή για την υπέρβαση του συστήματος) δεν έχει κανένα νόημα να μπουν οι εργαζόμενοι στο δίλημμα για το αν θα ήταν καλύτερο, να έχουν το νόμισμα του καπιταλιστικού μορφώματος που λέγεται «Ευρώπη» ή του καπιταλιστικού μορφώματος που λέγεται «Ελλάδα»… Είναι ένα ψευτοδίλημμα που σκοπό έχει:
α) Αν η μπίλια κάτσει στο «Ευρώ», τότε με πλήρη νομιμοποίηση θα μας πιούν το αίμα με το μπουρί της σόμπας… -Α! θα μας πουν. Ευρώ θέλετε πουλάκια μου; Καθήστε να σας …
β) Αν αντίθετα η μπίλια κάτσει στη «Δραχμή», τότε θα πάρουν τη στυμμένη λεμονόκουπα με το όνομα Ελλάδα και θα την πετάξουν στη χωματερή της Ευρώπης. Ξεπουλημένη και ξεπουπουλιασμένη! Έτσι ο Γιωργάκης θα κρυφτεί πίσω από τη «βούληση» του ελληνικού λαού (όσων τσιμπήσουν δηλαδή και πάνε να ψηφίσουν…) και θα καλύψει την ολική αποτυχία του σχεδίου «σωτηρία της Πατρίδας». Ίσως μάλιστα να βγάλει μετά και ένα άλλο περισπούδαστο σχέδιο σωτηρίας, που θα προβλέπει πχ την ευθανασία των γερόντων και –γιατί όχι- την ανασφάλιστη εθελοντική εργασία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Θα έχουμε όμως… «πρωτογενές πλεόνασμα»!

3) Πραγματικά απορούμε, που μπροστά σε τέτοιου είδους προοπτικές, υπάρχουν και διανοούμενοι της Αριστεράς που ανοίγουν αυτή την ώρα με θέρμη μια τέτοια κουβέντα, βάζοντας την όποια ορθότητα, της όποιας γενικής οικονομικής τους ανάλυσης, πάνω από μια πραγματικότητα που κατά βάση απαιτεί ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. Παραβλέποντας μάλιστα το γεγονός πως αυτή η κουβέντα, αυτή την ώρα, στην ουσία ρίχνει νερό στο μύλο της κυβέρνησης.

Η συζήτηση αυτή θα πρέπει να γίνει ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ όταν -και αφού με το καλό- ο ελληνικός λαός αποφασίσει να αποκτήσει επιτέλους η κοινωνία της εργασίας τον έλεγχο της οικονομίας.

Τι «κερδίσαμε» από την «μάχη των Βρυξελλών»

Συνεχίζοντας τον κατήφορό της η κυβέρνηση Παπανδρέου, οδηγεί ακάθεκτα την χώρα στην πτώχευση, αφού όμως πρώτα ξεπουλήσει όλη την περιουσία του ελληνικού λαού.
Σε αυτή της την «προσπάθεια» βρίσκει εύκολα συνεργάτες στις τάξεις των τραπεζιτών –οι οποίοι στην Ελλάδα συνήθως αποτελούν και ταυτοπροσωπία με τους μεγαλοεκδότες και τους μεγαλοεργολάβους.
Το ένα χέρι νίβει το άλλο. Οι μεν ξεπουλάνε ενώ οι δε, παραπληροφορούν και εισπράττουν.
Αρκετά καλές υπηρεσίες προσφέρει και η συμπαθής τάξη των οικονομολόγων. Οι ίδιοι δηλαδή που προέβλεπαν την σταθερή άνοδο του Χρηματιστηρίου, τα οφέλη από το Ευρώ, την ισχυρή Ελλάδα, τον πλούτο που θα μας έφερνε η Ολυμπιάδα, την αειφόρο ανάπτυξη και άλλες τέτοιες μπούρδες.
Με την συμφωνία, λοιπόν, που «πέτυχε» ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής Διεθνούς στις Βρυξέλλες στις 11 του Μάρτη, «κατάφερε» τα παρακάτω:
– Από το 2014 και κάθε χρόνο μέχρι το 2021 η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώνει 54 δις ευρώ για την εξυπηρέτηση δανείων (κεφάλαιο και τόκους).
– Επειδή όμως αυτό δεν είναι εφικτό, η Ελλάδα θα πρέπει να ξαναδανείζεται 27 δις ευρώ το χρόνο για να εξυπηρετεί το χρέος…

Και επειδή κάποιοι είναι πολύ μεγάλοι μάστορες στην αριθμητική, ισχυριζόμενοι πως τάχατες από τη μάχη των Βρυξελλών «κερδίσαμε» 6 δις, εμείς τα βάζουμε κάτω και μας βγαίνουν τα εξής:

-Με τους αρχικούς όρους του Μνημονίου θα έπρεπε να δίναμε μέσα σε 2 χρόνια 148 δις (εκείνοι που το υπέγραψαν αυτό το 2010… πρέπει να ήταν χαπακωμένοι!).

-Με τους όρους της «νίκης», θα πρέπει να δίνουμε 54 δις το χρόνο, για 7 χρόνια (περίπου το 27% του ΑΕΠ!). Δηλαδή συνολικά 378 δις !!! Θα πρέπει στα χρόνια αυτά, το εισόδημα των εργαζομένων να μειωθεί περίπου στο 50% σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα!
Εκτός κι αν τα πληρώσουν «οι έχοντες και οι κατέχοντες»- ας κάνουμε και λίγο χιούμορ!

-Μια άλλη «επιτυχία» του «ήρωα» πρωθυπουργού, που δεν πρέπει να περάσει στα «ψιλά» είναι πως τελικά με το «ευνοϊκό επιτόκιο» θα έχουμε πληρώσει στο τέλος (του 2021) τα 110 δις «βοήθειας», κάτι παραπάνω από 180 δις!

Αυτά όμως είναι αυτά που «κερδίσαμε». Ας μην είμαστε αχάριστοι, πρέπει κάτι να δώσουμε και εμείς στους «σωτήρες» μας! Αυτοί θα ήθελαν μόνο τη ΔΕΗ, το νερό, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, μερικά νησιά, ορυκτά, υποδομές, Δημόσιες Υπηρεσίες, κινητά κι ακίνητα…

Αντιπροτείνω -για αρχή- μια ωραία διπάλαμη μούντζα και στη συνέχεια βλέπουμε…

Υ.Γ.
Στο πνεύμα των ημερών, καταγγέλλω πως ο υπεύθυνος για την διασπορά των παρακάτω ψευδών ειδήσεων:
– Λεφτά υπάρχουν,
– Δεν θα μειωθούν μισθοί και συντάξεις,
– Δεν θα παρθούν άλλα μέτρα,
– Δεν θα πουληθεί δημόσια περιουσία,
είναι ένας ανειδίκευτος σοσιαλιστής από την Μινεζότα!

«Πάρτε τα όλα» ή «Μολών λαβέ»;

Το διεθνές ιμπεριαλιστικό Κεφάλαιο κάνει τη βασική δουλειά που ξέρει να κάνει:

Επιβάλει μέσα από την τρομοκρατία του Χρέους την οικειοποίηση του κοινωνικού πλούτου.

Όπως έγκαιρα γράφτηκε:

Η χρηματοπιστωτική σαπουνόφουσκα (που δήθεν έσκασε «απρόβλεπτα» το 2008) τώρα μετατρέπεται σε αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων και κεκτημένων, καθώς και σε υφαρπαγή υποδομών και κοινωνικών υπηρεσιών.

Έτσι η «κρίση» του Κεφαλαίου, έγινε κέρδος για το ίδιο και πραγματική κρίση για την Κοινωνία.

Με την ευκαιρία όμως της λεπτομερούς ανάπτυξης, του σχεδίου του ξεπουλήματος της χώρας, έτσι όπως παρουσιάστηκε από τους υπαλληλίσκους της Τρόικας, καλό θα ήταν να αναδειχθούν και μερικά πραγματικά οικονομικά στοιχεία.

1)

Πριν υπογραφεί το Μνημόνιο (Μάης του 2010) το χρέος ήταν 330 δις και το ΑΕΠ ήταν 220 δις. Άρα η σχέση Χρέους/ΑΕΠ ήταν στο 150%.

Όταν τελειώσει το Μνημόνιο το 2014, το χρέος θα είναι (Αρχικό χρέος + Μνημόνιο + δανεισμός από την Αγορά + άλλα χρέη) 330+110+40+?= περίπου 500 δις, ενώ το ΑΕΠ λόγω της ύφεσης θα έχει πέσει κάτω από τα 200 δις. Άρα η σχέση Χρέους/ΑΕΠ θα έχει πάει περίπου στο 250%! (220 στη καλύτερη, έως 270% και βάλε… στη χειρότερη).

Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει Νομπέλ οικονομίας για να καταλάβει πως η «σωτηρία της Πατρίδας» που ευαγγελίστηκαν οι εθνικό-σοσιαλ-ληστές -συνεπικουρούμενοι από τους παντοτινούς ακροδεξιούς μειοδότες, τη κόρη του Δράκουλα και όλα τα ΜΜΕ- ήταν μια προσχεδιασμένη πορεία προς την υποδούλωση.

2)

Για να εκβιαστεί η υπογραφή του Μνημονίου, είπαν πώς τάχα μου «δεν θα είχαν να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις αν δεν μας έδινε το ΔΝΤ δάνειο».

Η αλήθεια είναι πως ούτε δεκάρα τσακιστή από αυτό το δάνειο δεν έχει πάει -και δεν πρόκειται να πάει- σε μισθούς και συντάξεις. Τα «χρήματα» του δανείου ούτε καν που έρχονται στη χώρα! Οι δόσεις πάνε απευθείας για την αποπληρωμή τόκων (μόνο των τόκων) παλαιότερων δανείων ή σαν ενέσεις στις –κατά τα άλλα- «στιβαρές» (τρομάρα τους) ελληνικές τράπεζες.

Αφού δεν είχαν να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις όταν το χρέος ήταν στο 150%, όταν σε τρία χρόνια θα φτάσει στο 250%, πώς θα μπορούν να πληρώσουν;;

3)

Εκβιάζουν τώρα τη Κοινωνία για να καταφέρουν να ξεπουληθεί όλη η Δημόσια Περιουσία. Ζητάνε δηλαδή -για να μειωθεί το Χρέος- να μας αρπάξουν ακίνητα, πλουτοπαραγωγικές πηγές, υποδομές, Οργανισμούς κοινής ωφέλειας, συμμετοχές εισηγμένων και μη εταιρειών, πιθανότατα και ασφαλιστικών Ταμείων…

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ξεπουλιέται η Ελλάδα όπως ακριβώς το εμπόρευμα των καταστημάτων λίγο πριν την πτώχευση!

Πρέπει, λέει η Τρόικα, να γίνουν 50 δις ιδιωτικοποιήσεις για να μειωθεί το χρέος…

Είναι σαφές όμως ότι δεν τους ενδιαφέρουν τα 50 δις (αφού έχουν ήδη τόσο «χρήμα-σαπουνόφουσκα» που δεν ξέρουν τι να το κάνουν).

Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να βάλουν στο χέρι τους τον κοινωνικό πλούτο. Όλα (αυτά τα λίγα) που κατάφερε ο ελληνικός λαός να κρατήσει -παρά το χρόνιο και εντατικό άρμεγμα της χώρας από την πλουτοκρατία.

Ούτε έχει σημασία το ύψος του ποσού που θα «αξιολογηθεί» ο κοινωνικός πλούτος μας. Μπορεί να είναι μόνο 10 δις όπως «λεονταρίζει» ο ντόπιος ρουφιάνος του ΔΝΤ ή 50 δις όπως λέει το αφεντικό του. Τίποτα δεν αλλάζει. Θα τα πάρουν όλα μέχρι κεραίας. Σαν τις ακρίδες θα ξεκοκαλίσουν τα πάντα με την τακτική «τσιμπιά-τσιμπιά τελειώνει το καρβέλι».

Αλλά ας πούμε ότι τρελαθήκαμε και τους λέμε «Πάρτε τα όλα», τι θα αλλάξει;

Το χρέος από 500 δις θα πέσει στα 450 (τεράστια επιτυχία!). Παράλληλα οι ξένοι «επενδυτές» θα εξάγουν το οικονομικό όφελος από τις «επενδύσεις» τους στο εξωτερικό, με αρνητικές συνέπειες για το ΑΕΠ, το οποίο θα κατρακυλήσει σε επίπεδα τριτοκοσμικών χωρών σε αποικιακό καθεστώς. Στην καλύτερη, θα πέσει γύρω στα 100 δις. Άρα η σχέση Χρέους/ΑΕΠ θα πάει γύρω στο 450%!

Και φυσικά τότε θα μας πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα έξω από τη Ευρώπη, γιατί (ω! τι έκπληξη!) «η οικονομία μας δεν θα είναι πια συμβατή με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή».

Ανακεφαλαιώνοντας:

Μετά την «σωτηρία της Πατρίδας» η κατάσταση θα είναι η εξής:

– Ο εθνικός παραγόμενος πλούτος θα έχει γίνει μικρότερος από τον μισό εκείνου που είχαμε πριν «αλλάξουμε για να μη βουλιάξουμε».

– Η σχέση Χρέους/ΑΕΠ θα έχει τριπλασιαστεί.

– Το Χρέος θα είναι 30% μεγαλύτερο αλλά με αυξητικές προοπτικές.

– Τα μισά χωράφια θα έχουν περάσει (μέσω της Αγροτικής Τράπεζας) σε πολυεθνικές τροφίμων.

– Όλες οι Δημόσιες Υπηρεσίες θα είναι στα χέρια πολυεθνικών και Funds.

– Τα έσοδα του κράτους θα προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από την φορολογία, που θα γίνεται όλο και πιο στυγνή προς τους εργαζόμενους, αφού πάνω από το 50% το προϋπολογισμού θα πρέπει να πηγαίνει στους τοκογλύφους.

– Ο πληθωρισμός θα φτάσει στο 2000% (όπως καλή ώρα στη Τουρκία πριν 15 χρόνια) και με 1εκ. αγαπημένες δραχμούλες θα μπορούμε να αγοράζουμε 3 αυγά…

– Ο μέσος μισθός θα πέσει γύρω στα 150 δολάρια το μήνα και έτσι θα ανταγωνιζόμαστε με επιτυχία «τους γείτονές μας», που λέει κι ο Καρατζαφύρερ.

– Οι Ουκρανοί να ξεπλένουν την ντροπή του παρελθόντος, πάνω στις εκπορνευόμενες για 10 ευρώ Ελληνίδες στους δρόμους του Κιέβου.

Υπάρχει όμως διαφορετική προοπτική; Υπάρχει άλλη λύση;

Υπήρχε τον Δεκέμβρη του 2009.

Υπήρχε τον Μάρτη του 2010.

Υπάρχει ακόμα και σήμερα!

Δεν θα υπάρχει όμως πια, αν τους αφήσουμε να βάλουν χέρι στην περιουσία του λαού.

Εκεί όλα τελειώνουν και θα πρέπει να χυθεί πολύ ιδρώτας και αίμα για να υπάρξει επιστροφή.

Ο δρόμος είναι ένας:

– Για αρχή: Διώξιμο με τι κλωτσιές των εθνικό-σοσιαλ-ληστών από την κυβέρνηση και καταγγελία ως προδοτών όλων όσων κυβέρνησαν την Ελλάδα υποθηκεύοντας το μέλλον.

– Σχηματισμός κινηματικής κυβέρνησης από όλες τις αντι-καπιταλιστικές δυνάμεις.

– Προκήρυξη δημοψηφίσματος για την καταγγελία και τη διαγραφή του Μνημονίου.

– Προκήρυξη δημοψηφίσματος για συνταγματική κατοχύρωση της απλής αναλογικής και κατάργηση άλλων συνταγματικών διατάξεων που υπονομεύουν την Δημοκρατία.

– Εξαγορά με 0 (μηδέν) ευρώ του 51% όλων των ελληνικών τραπεζών, απαιτώντας την μετοχοποίηση μέρους των ενισχύσεων που έχουν πάρει από το κράτος (περίπου 45 δις ενώ η χρηματιστηριακή αξία τους δεν υπερβαίνει τα 10 δις)

– Εξαγορά των ομολόγων που έχουν στα αποθεματικά τους οι δημόσιες πλέον τράπεζες με ένα «κούρεμα» της τάξης του 75%

– Οριστική παύση πληρωμής δανείων που τα έχουμε ήδη χρυσοπληρώσει ή που μας τα φορτώσανε για μη αναπτυξιακούς λόγους (επαχθές χρέος).

– Διαπραγμάτευση επαναγοράς ομολόγων που εκδόθηκαν για «καθαρά» δάνεια, με ένα «κούρεμα» της τάξης του 25% (η Αργεντινή πέτυχε το 75%).

– Καταγγελία και επανακρατικοποίηση όλων των υποδομών και των Οργανισμών που έχουν ήδη ξεπουληθεί (Ελληνικά Πετρέλαια, ΟΤΕ, Ολυμπιακή, Εθνικές οδοί κλπ) με την απειλή του λαϊκού μποϋκοτάζ.

– Σύναψη οικονομικών συμφωνιών με περιφερειακές αναπτυσσόμενες δυνάμεις.

– Εφαρμογή αναπτυξιακών μέτρων και αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων για να ζωντανέψει η οικονομία όπως και κρατική εγγύηση ελάχιστου εισοδήματος σε όλους τους πολίτες.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία:

– Το σύνολο του Χρέους θα πάει γύρω στα 80 δις

– Το ΑΕΠ θα σταθεροποιηθεί βραχυπρόθεσμα γύρω στα 200 δις με αυξητικές τάσεις.

– Η σχέση Χρέους/ΑΕΠ θα πάει γύρω στο 40%

– Η επιβάρυνση του προϋπολογισμού για την αποπληρωμή τόκων θα είναι πλέον ασήμαντη

– Μεσοπρόθεσμα η λεγόμενη Αγορά, παρά τον αρχικό πόλεμο, θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί στην νέα κατάσταση, καθότι και αυτή στο εσωτερικό της δεν είναι ομοιογενής, αλλά υπάρχουν μέσα της αντίρροπες δυνάμεις και συμφέροντα που θα προσπαθήσουν να «κάνουν παιχνίδι» εκεί που οι προηγούμενοι έφαγαν τα μούτρα τους.

Δεν είμαι οικονομολόγος και προκαλώ/παρακαλώ τους μη-ξεπουλημένους στο Σύστημα οικονομολόγους (υπάρχουν και τέτοιοι, που «σώζουν» την κατηγορία) να τεκμηριώσουν καλύτερα ή αντίθετα να αναδείξουν τα λάθη της συγκεκριμένης άποψης.

Ελπίζω η σχηματική αυτή ανάλυση της προοπτικής των δύο δρόμων που ανοίγονται μπροστά μας, να βοηθήσει στο να πάρει ο κάθε πολίτης την απόφασή του για τις συνθήκες που επιθυμεί να ζήσει στο μέλλον ο ίδιος, τα παιδιά του και γενικότερα η ελληνική κοινωνία.

Ελπίζω να έγινε αντιληπτό πως ο μόνος πραγματικά μονόδρομος είναι η εξέγερση του λαού για να καταφέρει να πάρει τη τύχη στα χέρια του, φωνάζοντας προς το ιμπεριαλιστικό Κεφάλαιο ένα βροντερό «Μολών λαβέ»!

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ.

– ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΕΥΤΟ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΟ-ΣΟΣΙΑΛ-ΛΗΣΤΩΝ

– ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

– ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ

– ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΠΛΑΤΗ ΜΑΣ ΤΟ ΨΕΥΤΟ-ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΟΡΤΩΣΑΝ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ