Παρέμβαση σε Πλατεία

Εδώ και μερικές ημέρες, αρκετές δεκάδες πολιτών της πόλης μας συγκεντρώνονται για να δηλώσουν την αντίθεσή τους στο σχέδιο πτώχευσης που πάνε να επιβάλλουν τα ντόπια και τα διεθνή κοράκια στο λαό μας.

Δηλώνουν την αντίθεσή τους στο ξεπούλημα της περιουσίας που ο ελληνικός λαός έχτιζε για δεκαετίες, πέτρα τη πέτρα.

Τη ΔΕΗ τη χτίσαμε όλοι εμείς με τα δικά μας λεφτά, κολώνα-κολώνα.

Το ίδιο και τον ΟΤΕ.

Είναι δικιά μας περιουσία και δεν εξουσιοδοτούμε κανέναν να την ξεπουλήσει σαν φτηνές μετοχές σε ένα διαλυμένο χρηματιστήριο.

Το δικό μας χρηματιστήριο, το χρηματιστήριο του λαού, έχει μόνο μετοχές με ονομαστική αξία τις ανάγκες, τις ελπίδες και το μέλλον όλων μας.

Και αυτές οι μετοχές έχουν αξία που δεν αποτιμάται σε χρήμα.

Όπως δεν αποτιμάται σε χρήμα η αξιοπρέπεια και η Ιστορία αυτού του τόπου.

Αυτά τα χώματα είναι ποτισμένα με το αίμα εκείνων που αγωνίστηκαν ενάντια στους κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους. Τους γερμανοτσολιάδες και τους ταγματασφαλίτες.

Εμείς σήμερα έχουμε Χρέος.  Είμαστε όλοι χρεωμένοι.

Όχι αυτό που διεκδικούν οι τοκογλύφοι.

Έχουμε ένα άλλο μεγαλύτερο χρέος.

Έτσι μας έλαχε σήμερα.

Το ύψιστο χρέος να υπερασπίσουμε τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία από την επιδρομή της οικονομικής Βαρβαρότητας.

Δεν φτάνει όμως μόνο η επίγνωση του Χρέους μας.

Χρειάζεται ο Τρόπος, τα μέσα για να παλέψουμε να το εξοφλήσουμε.

Να μην το αφήσουμε ακόμα πιο δυσβάσταχτο στην επόμενη γενιά.

Σήμερα μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση ειρηνικά. Έχουμε ακόμα  –τουλάχιστον- την ελευθερία του λόγου.

Ας μην είμαστε τόσο σίγουροι πως θα την έχουμε και αύριο.

Ήδη στο G8 προχθές, έβαλαν θέμα περιορισμού του Διαδικτύου.

Χρειάζεται όμως πάνω απ όλα, ο Στόχος.

Ο λόγος δηλαδή για τον οποίο όλοι και όλες μας θα νοιώσουμε μέσα στη καρδιά μας την ανάγκη να αγωνιστούμε με νύχια και με δόντια, χωρίς πισωγυρίσματα, οργανωμένα, με πυξίδα.

Να μην αφεθούμε έρμαια στην βούληση των ΜΜΕ, πότε να πατρονάρουν ότι γουστάρουν και πότε να συκοφαντούν ότι φοβούνται πως μπορεί να χαλάσει τα σχέδια τους.

Σήμερα, μας έχουν φτάσει σε αυτή την τραγική και φαινομενικά χωρίς διέξοδο κατάσταση, χειραγωγώντας συστηματικά τη κοινή γνώμη και τη βούληση του ελληνικού λαού.

Δυστυχώς για χρόνια πολλοί από εμάς τους πολίτες (περίπου το 80%) στήριξαν τον μηχανισμό που μας οδήγησε στο γκρεμό. Πολλοί από εμάς «τσίμπησαν» στις χάντρες και στα καθρεφτάκια που μοίραζαν οι αποικιοκράτες στους ιθαγενείς.

Τσιμπήσαμε και τρέξαμε πίσω από την Αλλαγή, την Κάθαρση, τον Εκσυγχρονισμό, την Επανίδρυση.

Νιώσαμε περήφανοι με την ΟΝΕ , την Ισχυρή Ελλάδα και την Ολυμπιάδα. Πειστήκαμε εύκολα πως οι τράπεζες θα λειτουργούν καλύτερα ως ιδιωτικές, μέχρι που καταλάβαμε πως τα χρήματα που δάνειζαν δεν είχαν στόχο να μας διευκολύνουν αλλά να βάλουν χέρι το σπίτι μας.

Υπήρξαν κι άλλοι όμως, που αντιστάθηκαν.

Που δεν φίλησαν κατουρημένες ποδιές για μια θέση στο δημόσιο ή για μια εξυπηρέτηση.

Κάποιοι που άντεξαν να αγωνίζονται γνωρίζοντας τη χλεύη από εκείνους που ένοιωθαν μέρος του συστήματος, επειδή νόμιζαν πως τους εξυπηρετούσε ένας Υπουργός ή ένας Βουλευτής.

Τον ίδιο ίσως Βουλευτή που τώρα αποδοκιμάζουν.

Υπάρχουν κάποιοι που έχουν πάθει ήδη ανοσία από τα δακρυγόνα.

Υπήρξαν κάποιοι που ένοιωσαν πολύ μόνοι, καταθλιπτικά μόνοι και παρόλα αυτά συνέχισαν να αγωνίζονται.

Πολλοί από αυτούς τους ανυπόταχτους αγωνιστές, έκαναν το χρέος που τους επίτασσε η συνείδησή τους μέσα από Κόμματα της Αριστεράς και με προσωπική συνεισφορά σε κόπο, χρόνο, χρήμα αλλά και υγεία.

Έχουν τουλάχιστον την ηθική δικαίωση πως είχαν  δει μπροστά πως ο δρόμος που μας έσπρωχναν -με το μαστίγιο και το καρότο- οδηγεί στο γκρεμό.

Συμβαίνει όμως το παράδοξο, σήμερα, αντί σαν λαός να προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε αυτή την εμπειρία αγώνων, να μεταλαμπαδεύσουμε δηλαδή εκείνο ακριβώς το πνεύμα που έκανε κάποιους να αντισταθούν και να μη στηρίξουν ποτέ το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ, αυτοί οι αγωνιστές να είναι  από αυτή τη πλατεία υπό διωγμό, ως δήθεν συνένοχοι των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν με τη συναίνεση πολλών αλλά χαλαρών συνειδήσεων.

Την πρόφαση του γιατί συμβαίνει αυτό το γεγονός, δε θα σας την πω εγώ.

Τα γνωστά. Όλοι το ίδιο είναι κλπ κλπ.

Εγώ θα ήθελα να δώσω μια άλλη διάσταση και ένα πεδίο προβληματισμού όλων μας.

Ας κάνουμε δύο παραδοχές:

Παραδοχή πρώτη: Ας κρατάμε και μικρό καλάθι, σε ότι πατρονάρουν τα ΜΜΕ.

Για να το κάνουν, κάποιο λόγο θα έχουν και ότι μεγεθύνουν προφανώς εξυπηρετεί κάποια σχέδια τους, ενώ ότι εξαφανίζουν ή συκοφαντούν, απλά «δεν τους κάνει.»

Παραδοχή δεύτερη: Μπορούμε να κάτσουμε εδώ ένα μήνα να εκδηλώνουμε την αγανάκτηση μας.

Σιγά σιγά δεν αποκλείεται να γίνει και καμιά πολιτική κουβέντα.

Πιθανώς χαοτική, χαμένη μέσα σε αντιεξουσιαστικές νότες και ρατσιστικά ζιζάνια.

Ίσως να βγουν και κάποια ψηφίσματα.

Και εγώ εύχομαι να βγουν εκατοντάδες ψηφίσματα από αυτή τη πλατεία, προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως έγινε και στο Σύνταγμα.

Αν αγαπητοί μου συναγωνιστές και συναγωνίστριες δεν υπάρχει ένας μηχανισμός να υλοποιήσει αυτές τις αποφάσεις, τότε θα παραμείνουν «έπεα πτερόεντα» – λόγια του αέρα.

Και πώς λέγονται οι μηχανισμοί που εφαρμόζουν τις αποφάσεις; Λέγονται ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ.

Να λοιπόν γιατί τα ΜΜΕ πατρονάρουν εκδηλώσεις όπου δεν συμμετέχουν Οργανώσεις. Γιατί ξέρουν πολύ καλά πως ενώ τα ΜΜΕ από τη μια δεν θα δημοσιοποιήσουν ποτέ τις αποφάσεις των Συνελεύσεων, από την άλλη οι ευνουχισμένες Συνελεύσεις δεν θα μπορέσουν ποτέ να υλοποιήσουν τις αποφάσεις τους.

Και μιας και αρκετοί κόπτονται από τον φόβο του καπελώματος.

Προχθές ο ΣΚΑΙ σκυλεύτηκε ήδη την συγκέντρωση στο Σύνταγμα.

Ενώ η Συνέλευση ψήφισε ενάντια στο ξεπούλημα της ΔΕΗ, το ΣΚΑΙ είπε πως η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ πρέπει να εγκαταλείψει τον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση γιατί ο κόσμος έχει αηδιάσει από όλα τα κόμματα που έθρεψαν το συνδικαλιστικό τέρας όπως και την ίδια τη  ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.

Αυτό είναι αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες το πραγματικό καπέλωμα. Από αλλού κάποιοι το περίμεναν και από αλλού τους ήρθε.

Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να βάλουμε μυαλό;

Μήπως μετά τα παραμύθια τους εκσυγχρονισμού και του μεγαλείου της Ολυμπιάδας πρέπει να αρχίσουμε να φτύνουμε τα κουκούτσια της αγανάκτησης που μας πλασάρουν σαν ορεκτικό μαζί με την αναδάσωση και την ανακύκλωση με κυρίως πιάτο τη  ίδια τη Χώρα;

Αναδάσωση, Ανακύκλωση, Αγανάκτηση, Αλαφούζος.

Εγώ συναγωνιστές και συναγωνίστριες, έκανα αυτό που θεώρησα σωστό, κατέθεσα τους προβληματισμούς μου και θα ήθελα να μου επιτρέψετε να κάνω μια τελευταία δήλωση:

Αυτήν εδώ τη σημαία του Κοινωνικού Φόρουμ Κορινθίας την γέμισαν δακρυγόνα τον Φλεβάρη του 2003 όταν ο Σημίτης αποφάσισε να βοηθήσει το ΝΑΤΟ στην ισοπέδωση του Ιράκ. Το καλοκαίρι το 2003 στην σύνοδο κορυφής στη Θεσσαλονίκη ήταν στην πρώτη γραμμή. Το ίδιο ενάντια στο άρθρο 16, το ίδιο το Δεκέμβρη του 2008, το ίδιο σε όλες τις γενικές απεργίες, το ίδιο ενάντια στην υπογραφή του μνημονίου πέρσι το Μάη.

Αυτό που για το ΣΚΑΙ και για κάποιους εδώ, είναι μισητό σύμβολο, για μένα είναι σύμβολο τίμιων αγώνων. Το τιμώ και θα το τιμώ.

Και ντρέπομαι. Ντρέπομαι που το είχα τόση ώρα κρυμμένο.

Καλώ όλους και όλες αύριο στα προπύλαια του Πανεπιστημίου σε Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση για να αποφασίσουμε όλοι μαζί δημοκρατικά, χωρίς περιορισμούς τον δύσκολο αγώνα που μας περιμένει.

Και μιας που η όλη φάση ξεκίνησε από τους indignados της Μαδρίτης  θα χαιρετήσω τη συγκέντρωση,  με κάτι άλλο ισπανικό

HASTA LA VICTORIA, SIEMPRE

βίντεο

Ζάππειο 2: Από τον γιατρό στον παπά και μετά στο νεκροθάφτη.

Την Πέμπτη ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ανέπτυξε τη πρόταση του κόμματός του για την –όπως ο ίδιος υποστήριξε- έξοδο από την οικονομική κρίση.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια συρραφή νέο-φιλελεύθερων προτάσεων που έχουν ήδη εφαρμοστεί σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη και οδήγησαν τις χώρες αυτές στο όριο της πτώχευσης.

Είναι προφανές πως το πρόβλημα δεν λύνεται με «συνταγές» και «μαγειρέματα».
Τα προβλήματα θα διογκώνονται, εφόσον τα μέτρα που παίρνονται προσπαθούν απλά να εξευμενίσουν τη μήνη της μοναδικής σύγχρονης «θεάς», της Αγοράς.
Όσες θυσίες εργαζομένων και να γίνουν στο βωμό της από τους ιερείς του νέο-φιλελευθερισμού, στην ουσία δεν θα αλλάξουν τίποτα. Τα όποια οφέλη προκύψουν, θα είναι απλά μερικές όλο και πιο βραχύβιες αναλαμπές στο ολοένα και πυκνότερο σκοτάδι.

Όλα τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Σαμαράς, σκοπό έχουν την άμεση κερδοφορία των «επενδυτών», μπας και έτσι περισσέψει το κάτι τι και για τους «φόρου υποτελείς ιθαγενείς». Του αναγνωρίζουμε όμως πως τουλάχιστον δεν είναι ψεύτης -όπως ο Γιωργάκης- αφού δήλωσε ευθαρσώς τις προθέσεις του.

Η νέο-δημοκρατική γενικοποίηση του πασοκικού fast-track, σε ελεύθερη μετάφραση μπορεί να αποδοθεί με την φράση «μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε».
Ότι «ενοχλούσε» το ξένο και ντόπιο Κεφάλαιο (δικαιώματα, περιβαλλοντικοί όροι, τοπικές κοινωνίες κ.α.) θα προσπερνάται ως δια μαγείας!
Φυσικά δεν σπατάλησε ούτε μια κουβέντα για το γεγονός πως, μετά το τριετές πρόγραμμά του, το χρέος θα βρίσκεται γύρω στα 500 δις και πάνω από το 200% του ΑΕΠ! Προφανώς αυτή είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια με την οποία θα απασχοληθούν κατά τη νεκροψία…

Μαθητευόμενοι μάγοι, γιατροί, ιερείς και θεραπαινίδες της Αγοράς, γυρίζουν το ρολόι της Ιστορίας, των εργατικών και των κοινωνικών δικαιωμάτων αιώνες πίσω, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ελαχίστων, που δυστυχώς όμως εμείς -οι υποταγμένοι εργαζόμενοι- τους επιτρέπουμε να έχουν τη δύναμη να εκβιάζουν ολόκληρη την Κοινωνία.