Αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος.

Κριτική στην Εισήγηση. Προτάσεις υπέρβασης της κρίσης.

Αγαπητές/οι συνοδοιπόροι,

το αρνητικό για το ΜεΡΑ25 αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών, που οδήγησε στην έξοδό του από του Βουλή, ανέδειξε κατά τη γνώμη μου τις οργανωτικές και τις στρατηγικές αδυναμίες του κόμματος. Αδυναμίες που πολλές φορές στο παρελθόν έχουν επισημανθεί τόσο στην Κεντρική Επιτροπή όσο και στο Συνέδριο, αλλά που με μόνιμη επωδό κρύβονταν κάτω από φαντασιακές εξαγγελίες περί «τεράστιας ανόδου της επιρροής του κόμματος», απαξιώνοντας όσους χτυπούσαν καμπανάκια.

Οργανωτικά θέματα.

Θα ξεκινήσω με την ανάδειξη των οργανωτικών προβλημάτων όπως αυτά φάνηκαν μέσα από την εκλογική διαδικασία.

Παρατηρούμε πως αν είχαμε μπει στην Βουλή στις πρώτες εκλογές όπου υπήρχε σταυροδοσία, η πλειονότητα των βουλευτών θα προέρχονταν από την ΛΑΕ!

Αυτό αποδεικνύει πως στην ουσία δεν υπάρχει ένας εκλογικός μηχανισμός που να βασίζεται σε γερές Ομάδες Βάσης, αλλά μάλλον έχει προτιμηθεί ένα οργανωτικό μοντέλο με μια περίκλειστη ηγεσία με υποτυπώδεις επικοινωνιακές δυνατότητες (λόγω της συστημικής αντίδρασης αυτό) και ένα ακαθόριστο εικονικό σύνολο «φίλων». Η έννοια του μέλους αποδυναμώθηκε και το μέλος συστηματικά αποκλείστηκε από την άμεση συμμετοχή στις αποφάσεις.

Ακόμα και η ίδια η Κεντρική Επιτροπή μετατράπηκε -με διάφορες μεθοδολογίες- σε μηχανισμό έγκρισης των αποφάσεων της Πολιτικής Γραμματείας ή του Γραμματέα. Υποβαθμίστηκε ο ισότιμος και ο ελεύθερος διάλογος στις συνεδριάσεις της, τις περισσότερες φορές χρησιμοποιώντας παλιάς κοπής συνδικαλιστικά τερτίπια ή και κατά περίσταση κάποια τυπικά ζητήματα.

Στις εκλογές του 2019 το ΜεΡΑ25 έκανε την τεράστια υπέρβαση να μπει στη Βουλή γιατί ευαγγελίστηκε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και μια διαφορετική σχέση των μελών του με την πολιτική.

Και πράγματι, ήταν η εποχή που ψηφίζαμε ακόμα για το… πόσα θα είναι τα χελιδόνια στο έμβλημα! Αργότερα όλα αυτά άρχισαν να φθίνουν και έτσι μέσα σε ολόκληρη πανδημία, μέσα στα πρόθυρα παγκοσμίου πολέμου, μέσα στην ενεργειακή φτώχεια, την ακρίβεια και την καταστολή δεν διεξήχθη ούτε μία ψηφοφορία! Στο Συνέδριο απορρίφθηκε η πρόταση για πρόκληση εσωτερικών δημοψηφισμάτων από την Βάση και προκρίθηκε αυτή από την ΠΓ ή την ΚΕ. Αλλά και πάλι, η πρόταση εκκίνησης σχετικής διαδικασίας ενάντια στην ληστρική Ρήτρα Αναπροσαρμογής το 2021, απορρίφθηκε.

Εμφανίστηκε μια εμμονική αντιμετώπιση της συμμετοχικότητας της Βάσης, κάτι που οδήγησε σε ραγδαία αποδυνάμωση (σχεδόν διάλυσης) των Ομάδων Βάσης. Η ζημιά εκτιμώ πως θα ήταν πολύ μικρότερη για το κόμμα, ακόμα κι αν τύχαινε η Βάση να έπαιρνε την πιο λανθασμένη των αποφάσεων. Πιθανώς αυτό να σχετίζεται και με την εμφάνιση ενός γραφειοκρατικού απαράτ στην ηγεσία, που πέτυχε να συγκεντρώσει επάνω του σχεδόν όλες τις αποφασιστικές αρμοδιότητες.

Μέσα σε όλα αυτά, διαγραφές αρχίσανε να πέφτουνε σύννεφο με μεθόδους που δεν αρμόζουν -όχι σε αμεσοδημοκρατικό αλλά ούτε καν σε αστικό κόμμα. Χαρακτηριστική μου έχει μείνει η περίπτωση που η ίδια η ΚΕ(!) απεμπόλησε με ψηφοφορία την υποχρέωσή της να συζητήσει μια ένσταση επί διαγραφής, με την πρωτότυπη επιχειρηματολογία πως «διαφορετικά θα πικραίναμε τις καρδιές μας»!

Όλα αυτά τα φαινόμενα και οι πρακτικές όχι μόνο αποδυνάμωσαν οργανωτικά το κόμμα αλλά το απομάκρυναν και από τις αμεσοδημοκρατικές του εξαγγελίες.

Ακόμα και η εμβληματική για την αμεσοδημοκρατία διαδικασία κληρώσεων απαξιώθηκε, αφού όπως γίνονται τώρα μοιάζουν περισσότερο με λοταρία, καθότι στην κληρωτίδα μπαίνουν ακόμα και όσοι/όσες δεν εκδήλωσαν σχετικό ενδιαφέρον.

Η συμμετοχή στην κληρωτίδα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως υποψηφιότητα -ίσου μεταξύ ίσων- και όχι σαν τυχερό παιχνίδι.

Παρομοίως, η Επιτροπή Δεοντολογίας πρέπει να στελεχώνεται από τουλάχιστον 30 κληρωτά μέλη 6μηνης θητείας ώστε να μην εργαλειοποιείται από τη ηγεσία. Δεν είναι επίσης δυνατόν η Επιτροπή Δεοντολογίας να έχει τον ίδιο πρόεδρο με άλλα ανώτερα Όργανα.

Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που οδηγεί στην απαξίωση της Κεντρικής Επιτροπής είναι το θέμα των εμμίσθων. Ή θα πρέπει να γίνει η θέση του μέλους της ΚΕ έμμισθη, ή δεν θα πρέπει να συμμετέχει κανένας έμμισθος σε αυτήν – πόσο μάλλον όπως γίνεται τώρα όπου μια κρίσιμη αποφασιστική μάζα είναι έμμισθοι!

Για να διορθωθούν όμως αυτά και άλλα καταστατικά προβλήματα που υποσκάπτουν την οργανωτική ανάπτυξη του κόμματος, πρέπει εκ των πραγμάτων να συγκληθεί Έκτακτο Συνέδριο το συντομότερο δυνατόν, κάτι το οποίο και εισηγούμαι στην Ολομέλεια της ΚΕ.

Θέματα στρατηγικής.

Πριν προχωρήσω επί των κυρίως θεμάτων θα ήθελα να πω ότι ένα από τα δύο τινά συνέβησαν:

• Ή η συμμαχία με την ΛΑΕ δεν προσέφερε τίποτα,
• Ή χωρίς αυτήν θα είμασταν γύρω στο 1,5%

Ας προβληματιστούμε πάνω σε αυτό και ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.

Το βασικό και κύριο πρόβλημα της στρατηγικής μας είναι το ότι δεν καθορίσαμε το ποια είναι η κεντρική πληθυσμιακή ομάδα στην οποία απευθύνουμε το μήνυμά μας και πως αυτούς θα τους πείσουμε να μας ακολουθήσουν στον δύσκολο δρόμο της Ρήξης.

Ας πούμε για παράδειγμα πως επιλέγουμε να απευθυνθούμε  προς τους «νέους», γενικά και αόριστα, αλλά οι νέοι που θα συγκινούταν από τη Ρήξη τυχαίνει ιστορικά να την έχουν ταυτίσει όχι με Δημόσια Συστήματα Πληρωμών ή τεχνοκρατικά Bad Banks, αλλά με πέτρες και μπουκάλια… ενώ οι υπόλοιποι να μην ενδιαφέρονται καν για ρήξη, αλλά να θεωρούν «αγώνα» πχ το να βρουν εισιτήριο στη συναυλία του Λεξ… Το αποτέλεσμα θα ήταν απογοητευτικό και τελικά να πλαισιώνουν το κόμμα μόνο κάποιοι νεαροί γουαναμπίδες που προσβλέπουν σε κάνα κομματικό μεροκάματο, δηλαδή φορείς του χειρότερου παλιού.

Επίσης κατά τη γνώμη μου δόθηκε άκριτα και υπερβολική βαρύτητα σε φορείς/ομάδες/συλλογικότητες με αμφιλεγόμενη ιδεολογική τοποθέτηση, όπως για παράδειγμα σε ομάδες που υποτίθεται πως είναι ενάντια στον Σεξισμό αλλά ο λόγος τους είναι διάχυτος με τον διαχωρισμό των ανθρώπων με βάση το φύλο τους (πχ γυναίκες καλές, άντρες κακοί) ή ακόμα χειρότερα με αιτήματα μετατροπής των ποινών σε τιμωρητικές αντί για σωφρονιστικές. Δεν βάλαμε δηλαδή κάποια κριτήρια στην αποδοχή τους, χαρακτηριστικό δείγμα οπορτουνισμού.

Μιλάμε για Ρήξη αλλά δεν έχουμε καθορίσει ποιο είναι το υποκείμενο που θα την προκαλέσει, ποια είναι τα χαρακτηριστικά του (κοινωνικά, οικονομικά, ιδεολογικά) και ποιο είναι το εικαζόμενο μέγεθός του (απαιτούμενο αλλά και αντικειμενικά υπαρκτό).

Αναρωτηθήκαμε άραγε το γιατί σε μια χώρα όπου 700.000 ακίνητα θα βγουν στο σφυρί, κάτι που αφορά περίπου 2 εκ. πολίτες, ελάχιστοι από αυτούς συγκινήθηκαν από το σχέδιο Οδυσσέας; Έλλειψη επικοινωνίας/κατανόησης ή έλλειμμα εμπιστοσύνης στο κόμμα;

Θα αναρωτηθούμε το γιατί σε μια κοινωνία που πιέζεται από την ενεργειακή φτώχεια και αφορά πάνω από 3 εκ πολίτες, ελάχιστοι συσπειρώθηκαν στο μοναδικό κόμμα που προτείνει την κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας; Είναι απλά η αποδοχή της ΤΙΝΑ ή και πάλι είναι έλλειμμα εμπιστοσύνης στο κόμμα;

Οπότε όπως και να το πάμε όπως και να το φέρουμε… πάλι στο ίδιο ζητούμενο καταλήγουμε:

• Πώς θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου στο κόμμα;

Θεωρώ πως ο μόνος τρόπος για να προσεγγιστεί και να αναδειχθεί το Υποκείμενο της Ρήξης είναι να φτιάξουμε μια πραγματικά δημοκρατική πλατφόρμα:

• Με λίγες αλλά σαφείς Αρχές και Αξίες που να περιχαρακώνουν ιδεολογικά «εμάς» από τους «άλλους». Κάτι που πέρα από τα άλλα, θα περιορίσει και τα τωρινά φαινόμενα οπορτουνισμού.
• Με μια περιεγραμμένη ή έστω σκιαγραφημένη εικόνα της μετασχηματισμένης από την Ρήξη κοινωνίας. Το πώς θα λειτουργούν τα βασικά τμήματα της καθημερινότητας (εργασία, εμπόριο, φορολογία, Υγεία, Παιδεία, κοινωνικά αγαθά, κατοικία κλπ). Με λίγα λόγια, με ένα πλήρες και ρεαλιστικό όραμα που να εμπνέει.
• Με απαράβατους δημοκρατικούς κανόνες που σε καμία των περιπτώσεων δεν θα υπόκεινται σε κανενός είδους έκπτωση, ακόμα και υπό το ρίσκο να μας πάρει κάποιο εύλογο χρόνο για να αποφασίσουμε. Με μια ρεαλιστικά Άμεση (αλλά λειτουργική) Δημοκρατία, που να εγγυάται την ισοτιμία και την συμμετοχή. Με όλες τις αποφάσεις να παίρνονται από την Βάση και τα Όργανα να είναι αποκλειστικά συντονιστικού και εκτελεστικού χαρακτήρα.

Αντί αυτών των ουσιωδών, μπήκαμε σε έναν μικροαστικό χορό που δεν τον ξέρουμε και που δεν ξέρω πόσοι από τους φίλους του ΜεΡΑ25 θα ήθελαν να χορέψουν. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, μάλλον όχι και τόσοι πολλοί.

Αδικούμε τον εαυτό μας ως κόμμα, γιατί έχουμε εξαιρετικές προτάσεις, αλλά τις απευθύνουμε με λάθος τρόπο στους λάθος ανθρώπους. Έτσι απομακρύνουμε ή κάνουμε να δυσπιστούν εκείνους που αποτελούν το πιθανό Υποκείμενο της Ρήξης. Έτσι απομακρύναμε χιλιάδες μέλη των Ομάδων Βάσης, που μόνο στα λόγια –όπως φάνηκε-αντικαταστήσαμε με «περισσότερα και ποιοτικότερα».

Όσες καλές και σωστές ιδέες να έχει ο καθηγητής, το μοντέλο «ο καθηγητής διδάσκει και οι μαθητές θαυμάζουν» μάλλον δεν πιάνει, δεν λειτουργεί παραγωγικά. Το σωστό μοντέλο μπορεί να είναι «ο καθηγητής προτείνει και οι μαθητές επεξεργάζονται και αυτοί αποφασίζουν».

Το ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντάει το οργανωτικό μοντέλο είναι απλό:

• Ποιος ο λόγος να είναι κάποιος μέλος στο ΜεΡΑ25, αν το κόμμα τον περιφρονεί και του υποβαθμίζει το δικαίωμα άμεσης συμμετοχής στις αποφάσεις;

Μερικές απαντήσεις επί της εισήγησης της Πολιτικής Γραμματείας

Όσον αφορά τα ερωτήματα που τίθενται και οι απαντήσεις  που δίνονται σε αυτά στην εισήγηση της ΠΓ, θα αναφερθώ μόνο σε εκείνα που θεωρώ πως είχαν βαρύνουσα αξία στις αιτίες που οδήγησαν -όχι τόσο στην εκλογική αποτυχία- αλλά στην συρρίκνωση της επιρροής του ΜέΡΑ25.

Σε όσα δεν αναφερθώ, θα είναι γιατί δεν νομίζω πως αυτά έπαιξαν κάποιο σημαίνοντα ρόλο. Μάλιστα μερικά από αυτά (όπως πχ τα περί «σχεδίου Δήμητρα» και «καταγγελία ολιγαρχών») τα θεωρώ από παρελκυστικά έως σε αντίθετη κατεύθυνση.

Πανδημία

Το να μιλάμε γενικά και αόριστα περί Επιστήμης, χωρίς να τολμάμε να διαχωρίσουμε την πραγματική Επιστήμη από την… υπαλληλεπιστήμη όπως αυτή αναδύεται μέσα από την αμείλικτη σχέση μεταξύ Big Pharma  και επιδοτούμενων ΑΕΙ και ερευνητικών ομάδων, είναι σαν να επιλέξαμε για το συγκεκριμένο θέμα να δηλώσουμε πως …ζούμε στην κοσμάρα μας, χωρίς πυξίδα, χωρίς εργαλεία πολιτικής ανάλυσης και με μόνο μας καημό μη τυχόν και μας κακοχαρακτηρίσουν ως «ψεκασμένους» οι εκφράζοντες την Κυρίαρχη Άποψη.

Μέσα σε ένα πλαίσιο, όπου τα δισεκατομμύρια φεύγανε σαν τα στραγάλια παγκοσμίως (εκεί μέσα φτιάχτηκε και η ελληνική Λίστα Πέτσα), εμείς καταλήξαμε (βασικά, όχι ακριβώς «εμείς», αλλά η ηγεσία μας που αυτονομήθηκε…) πως όλα βαίνουν καλώς, χωρίς ουσιαστικό αντίλογο, παρότι τα περισσότερα από τα μέτρα δεν είχαν καμία επιστημονική βάση. Θα αναφέρω μόνο δύο από τα δεκάδες:

• Στην αρχή μας έλεγαν πως ο ιός ίπταται για περίπου 2 μέτρα και με βάση αυτό το αντιεπιστημονικό επιχείρημα (αφού γρήγορα αποδείχτηκε πως ο ιός παραμένει αιωρούμενος) επιβλήθηκε το μέτρο της «αποστασιοποίησης».
• Στην αρχή μας έλεγαν «επιστημονικά» πως οι απλές μάσκες προστατεύουν (ακόμα και οι αυτοσχέδιες υφασμάτινες!) ενώ ο ιός ήταν χίλιες φορές μικρότερος ακόμα και από τους πόρους των χειρουργικών μασκών! Μετά παραδέχτηκαν πως ούτε και οι τύπου Ν90 προστατεύουν για πάνω από μια ώρα και πάλι υπό ειδικές συνθήκες.

Δεν θα κάτσω τώρα να πω για άλλα «επιστημονικά» μέτρα όπως πχ το κλείσιμο των περιπτέρων το απόγευμα, ή την απαγόρευση της μουσικής στα μαγαζιά, γιατί πιθανώς η Επιστήμη θα βάλει τα κλάματα…

Όσον αφορά τα εμβόλια, αρνηθήκαμε να αναδείξουμε το προφανέστατο, δηλαδή πως τα εμβόλια ήταν πειραματικά! Κάτι που φαίνεται από τις εντελώς διαφορετικές αρχικές προδιαγραφές (επίπεδο προστασίας, χρόνος προστασίας, δοσολογία/αριθμός δόσεων, ενδείξεις, αντενδείξεις) και οι οποίες διαρκώς άλλαζαν. Τελικά απ ότι φαίνεται η πανδημία υποχώρησε παγκοσμίως όπως όλες οι πανδημίες, μέσω της φυσικής διαδικασίας ανοσίας, δηλαδή αυτό που οι επιστήμονες από το 1930 έχουν ορίσει ως «ανοσία αγέλης».

Μετατραπήκαμε σε τόσο φανατικούς εμβολιαστές ως κόμμα, που ακόμα και αυτούς τους ήρωες υγειονομικούς που δώσανε την μάχη στην πρώτη γραμμή, παρότι δεν ασθένησαν και που επέδειξαν φυσική ανοσία, τους πετάξαμε στα σκυλιά επειδή δεν δέχτηκαν να εμβολιαστούν!

Και δεν θα ήταν πλήρης η κριτική αν δεν ανέφερα πως η στάση του ΜέΡΑ25 ήταν υπερβολικά παρόμοια με την αντίστοιχη του αμερικάνικου Δημοκρατικού Κόμματος –στην κόντρα τους με την τότε προεδρία Τραμπ. Κάτι που παρεμπιπτόντως συνέβη και με την παράδοξη απόφαση της ΚΕ το 2020 να καταδικάσει την λειτουργία του Nord Stream 2!

Δεν υπήρχε κανένας λόγος ο Γραμματέας μας να εμβολιαστεί δημοσίως και μάλιστα από τους πρώτους.

Αλλά τα χειρότερα δεν ήταν αυτά! Ήταν πως οι κρίσιμες αυτές αποφάσεις, που διέλυσαν την Βάση του κόμματος, πάρθηκαν χωρίς να ζητηθεί η άμεση συμμετοχή των μελών μας στις αποφάσεις.

New Green Deal – Πράσινη συμφωνία.

Υπήρξαμε πάρα πολύ αντιφατικοί στα θέματα Ενέργειας.

Για παράδειγμα, αρχικά (χωρίς κλασικά να ρωτηθεί η Βάση…) είμασταν αναφανδόν υπέρ των καταστροφικών ορεινών ανεμογεννητριών, κάτι που ευτυχώς το διορθώσαμε στο Συνέδριο, οπότε και ταχτήκαμε μόνο υπέρ των πλωτών.

Μετά ταχθήκαμε υπέρ του υδρογόνου, όταν προς το παρόν μόνο ένα ελάχιστο κλάσμα αυτού δεν παράγεται από ορυκτά καύσιμα! Αλλά υπάρχουν και αξεπέραστες τεχνικές δυσκολίες στην διανομή του και την αποθήκευσή του, λόγω των φυσικών και χημικών ιδιαιτεροτήτων του.

Ταχθήκαμε υπέρ της πανάκριβης ηλεκτροκίνησης, χωρίς να έχουμε κάνει έναν υπολογισμό για το αν αρκεί αυτή η οριακή παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας μας για την αντικατάσταση όλων των κινητήρων εσωτερικής καύσης. Συντηρητικοί υπολογισμοί καταλήγουν πως θα έπρεπε να δεκαπλασιαστεί(!!!) η ηλεκτροπαραγωγή μας! Πως μπορεί να γίνει όμως κάτι τέτοιο με τις υπάρχουσες τεχνολογίες, όντας μέσα σε ενεργειακή φτώχεια;

Τον Μάιο η ΡΑΕ ανακοίνωσε πως πάνω από το 50% του ρεύματος στην Ελλάδα πλέον παράγεται από ΑΠΕ. Αυτό που ο λαός βλέπει είναι όμως πως «ο άνεμος και ο ήλιος» παράγουν ακριβό ρεύμα που αυτός δεν μπορεί να το πληρώνει…

Και φυσικά αδιαφορήσαμε για το γεγονός πως η δήθεν Πράσινη Ανάπτυξη βασίζεται σε στρατιές παιδιών/σκλάβων στα λατομία της Αφρικής που βγάζουν το κοβάλτιο για τις μπαταρίες, όπως και σε πραξικοπήματα που γίνονται στη Λατινική Αμερική για τον έλεγχο των κοιτασμάτων λιθίου.

Αυτή η Πράσινη Συμφωνία, στα μάτια των λαών, βρωμάει καπιταλιστική εκμετάλλευση και όχι τυχαία την στηρίζουν τα πιο πολεμοχαρή γεράκια της παγκόσμιας ελίτ. Δεν είναι μια αντισυστημική πρόταση. Είναι μια εντελώς συστημική -και χοντρά επιδοτούμενη- πρόταση, αιχμή του δόρατος του καπιταλισμού της καταστροφής.

Γενικά θα έλεγα πως οι θέσεις μας στα ενεργειακά, ταυτίζονται με τις πιο προωθημένες καπιταλιστικές επιδιώξεις. Θα τολμούσα να τις χαρακτηρίσω ως «οικολογικό μάρκετινγκ».

Η όποια εσωκομματική συζήτηση έχει γίνει, δεν ήταν ελεύθερη, ήταν καθοδηγούμενη και με προκαθορισμένα συμπεράσματα. Πρέπει αυτή η μεγάλη κουβέντα να γίνει με ειλικρίνεια και από τη Βάση του κόμματος. Να μπουν οι λαϊκές προτεραιότητες μπροστά, γιατί χωρίς επαρκή ενέργεια δεν μπορεί να υπάρξει ούτε παραγωγή, ούτε οικονομία, ούτε και φυσικά κάποιο υποφερτό βιοτικό επίπεδο για τον λαό.

Η ήττα του ΟΧΙ

Το ΟΧΙ προφανώς και δεν έχει ηττηθεί!

Θα είχε ηττηθεί εάν η μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ είχε αναιρέσει και τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, όπως το χρέος, το ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας, η συμπίεση του πραγματικού εισοδήματος του μεγαλύτερου μέρους των πολιτών, η καταβαράθρωση της όποιας δημοκρατίας καθώς και η συρρίκνωση δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Επειδή όμως κάτι τέτοιο προφανώς δεν συνέβη και ούτε πρόκειται να συμβεί, ένα παρόμοιο πολιτικό συμπέρασμα θα καταδίκαζε το κόμμα στην ανυποληψία, όταν το αίτημα εφαρμογής του ΟΧΙ -κατά την επερχόμενη κρίση- θα αναδειχθεί ως η μοναδική λύση από το αδιέξοδο!

Ας μη χαρίσουμε –αυτοκτονικά- το ΟΧΙ στην Ακροδεξιά!

Η ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος

Μέσα σε όλη αυτήν την πολυσέλιδη -και διανθισμένη με στοιχεία- ανατομία του εκλογικού αποτελέσματος, μισή γραμμή δεν σπαταλήθηκε για τις αιτίες που το κόμμα δεν κατάφερε να προσελκύσει έστω και ένα 10% των μονίμως απεχόντων, κάτι που θα σήμαινε ένα εκλογικό αποτέλεσμα γύρω στο 5% ως βάση.

Μάλιστα λόγω της πανσπερμίας ακροδεξιών κομμάτων αλλά και της αύξησης των ψήφων της ΝΔ, είναι εύλογο να θεωρήσει κανείς πως οι απέχοντες δεν είναι Δεξιοί.

Επίσης δεν καταλάβαμε από αυτήν την ανατομία, το γιατί δεν μας ψήφισε έστω το 10% όσων χάνουν τα σπίτια τους, το 10% όσων είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, το 10% όσων δεν έχουν φράγκο στις τράπεζες. Το «Δήμητρα» τους πείραξε όλους αυτούς ή το «Οδυσσέας»;

Γενικά θα έλεγα πως απ ότι φαίνεται είμαστε στο απόλυτο σκοτάδι, όσον αφορά την ανατομία και τα χαρακτηριστικά του σώματος του 48% των απεχόντων. Καμία προσπάθεια δεν έγινε μέσα στην προηγούμενη τετραετία για να αναλυθεί η συμπεριφορά του και με ποια κλειδιά θα μπορούσαμε να το προσεγγίσουμε. Αναλωθήκαμε στα πόσα σημεία θα μπορέσουμε να συνυπάρξουμε με τον δήθεν «προοδευτικό χώρο» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Τελικά καταλήξαμε στα 3 έως 7 σημεία…

Για το 48% -το μεγαλύτερο πολιτικό «κόμμα»- που έχει σιχαθεί το κοινοβουλευτικό παραμύθι ούτε που νοιαστήκαμε! Αδιαφορήσαμε προκλητικά. Το θεωρήσαμε συλλήβδην απολιτίκ! Και δε λέω… Μπορεί πράγματι ένα μεγάλο μέρος του να είναι. Αλλά το υπερβάλλον τμήμα του, αυτό δηλαδή που μπήκε στην Αποχή μετά το ξεφτίλισμα του Δημοψηφίσματος, είναι απόλυτα συνειδητοποιημένο και αυτό πρέπει να αποτελέσει τον μελλοντικό πολιτικό μας στόχο.

Ποια ήταν άραγε η επικοινωνιακή δύναμη του ΜεΡΑ το 2019, όταν δεν είχαμε ούτε τον ελάχιστο κοινοβουλευτικό χρόνο παρουσίας;

Ποια ήταν άραγε η επικοινωνιακή  ισχύς του ΟΧΙ όταν συνέτριψε το ΝΑΙ;

Δηλαδή τι θα πούμε στον κόσμο μας; Πως θέλαμε να υπερβούμε τον καπιταλισμό, αλλά δεν μας στήριξαν επικοινωνιακά στο έργο μας οι ολιγάρχες;

Οπότε, κάνω έκκληση στους συνοδοιπόρους της ΚΕ, να αναλάβουν τον ιστορικό τους ρόλο:

Καλό θα ήταν να μην ψηφίσετε αυτήν την εισήγηση, γιατί αν περάσει παραέξω, θα γελάσει μαζί μας κάθε πικραμένος!

Αγαπητές/οι συνοδοιπόροι

Η μόνη ελπίδα για να ανακάμψει το ΜέΡΑ25 είναι να ξαναγυρίσει στις ρίζες του.

Τότε που, όπως και τώρα είχαμε τα ΜΜΕ ενάντια, είχαμε την ΛΑΕ να βυσσοδομεί προσωπικά κατά του Γραμματέα, τότε που παρότι δεν είχαμε ούτε το κανάλι της Βουλής, επιτυγχάναμε τους στόχους που βάζαμε.

Τότε που οι αποφάσεις παίρνονταν από την Βάση, γιατί είχαμε την ευφυία να εκμεταλλευτούμε προς την θετική κατεύθυνση τις νέες τεχνολογίες και έτσι να ξεφύγουμε από τις στενές συζητήσεις μεταξύ έμμισθων στελεχών σε διαδρόμους και γραφεία.

Τότε που το σύστημα εξουσίας δεν το αντιπαλεύαμε μόνο με προτάσεις, αλλά κυρίως με την προσπάθεια προώθησης μιας νέας άμεσης σχέσης του πολίτη με την πολιτική.

Τότε που το ΜέΡΑ25 φιλοδοξούσε να γίνει αντι-γραφειοκρατικό όχημα χωρίς κομματόσκυλα και μαρμίτα κοινωνικών ζυμώσεων.

Πιθανώς η τόσο γρήγορη είσοδός μας στη Βουλή το 2019, ενώ ακόμα δεν είχαμε ωριμάσει οργανωτικά, να αποτέλεσε και την αιτία που περιθωριοποιήθηκε η Βάση και μετατραπήκαμε σε έναν γραφειοκρατικό/αρχηγικό μηχανισμό, ενίοτε με σταλινικές αποχρώσεις.

Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν δημιουργικά αυτήν την τετραετία για να ξανασυναντήσουμε τις ρίζες μας.

Προτείνω:

Να συγκληθεί άμεσα έκτακτο Συνέδριο για την επανίδρυση εκ βάθρων του κόμματος και την έγκριση νέου απλού Καταστατικού με βασικές δομικές αρχές τις παρακάτω:

1. Όλες οι κεντρικές πολιτικές αποφάσεις να παίρνονται από την Βάση, χωρίς καμία εξαίρεση.
2. Τα Όργανα να έχουν αποκλειστικά συντονιστικό χαρακτήρα.
3. Κατάργηση τόσο της ΚΕ όσο και της ΠΓ, ως πολιτικά Όργανα.
4. Αναβάθμιση του πολιτικού ρόλου των Τομέων και μετατροπή τους σε σκιώδη υπουργεία, που θα καταθέτουν ΑΜΕΣΑ τα συμπεράσματά τους στην κομματική Βάση. Για κάθε κυβερνητικό υφυπουργείο να υπάρχει και ένας ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ και ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΣ Τομέας παραγωγής πολιτικής.
5. Ο Γραμματέας -και μόνο αυτός- να εκλέγεται και να επιλέγει ο ίδιος τους στενούς του συνεργάτες στην Γραμματεία του κόμματος, αλλά χωρίς δικαίωμα απόφασης.
6. Να αναβαθμιστεί ο θεσμός των κληρώσεων και αυτός να είναι ο μόνος τρόπος επιλογής στελεχών στα συντονιστικά Όργανα.
7. Η Επιτροπή Δεοντολογίας να αποτελείται από ικανό αριθμό κληρωτών μελών.

Δημήτρης Βουζουναράς

Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΜεΡΑ25

Οι πολιτικές συνέπειες του εγκλήματος των Τεμπών.

Πολλά και διάφορα έχουν ήδη γραφεί για τις συνθήκες και τις αιτίες του σιδηροδρομικού δυστυχήματος που οδήγησαν στον θάνατο τουλάχιστον 57 ανθρώπους, κατά κανόνα νεαρής ηλικίας φοιτητές, στα Τέμπη την τελευταία νύχτα του Φλεβάρη του 2023.

Αυτό που μέσα από το συγκεκριμένο άρθρο επιδιώκεται να αναλυθεί, δεν είναι η απόδοση των ποινικών ευθυνών στους υπαίτιους (αυτό ελπίζουμε να το κάνουν οι Δικαστικές Αρχές, όπου θα πέσει άπλετο φως και το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο…) αλλά οι πολιτικές συνέπειες ενός τόσο εμβληματικού τραγικού γεγονότος που δύσκολα θα ξεχαστεί, μιας και ο αριθμός των θυμάτων αποτελεί –τουλάχιστον για τον ευρωπαϊκό χώρο- ιστορικό ρεκόρ. Σε κάθε δε περίπτωση, οι πολιτικές αυτές συνέπειες θα είναι πολύ πιο έντονες λόγω του ότι το δυστύχημα συνέβη σε άτυπη προεκλογική περίοδο.

Δεν είναι όμως δυνατόν να γίνει μια τεκμηριωμένη ανάλυση του πολιτικού κόστους του «προμελετημένου δυστυχήματος» χωρίς πρώτα να γίνει μια αντίστοιχη αναφορά στο ιστορικό πολιτικό υπόβαθρο της άρρωστης κατάστασης που οδήγησε σε αυτό.

Η απαξίωση του ενιαίου Δημόσιου ΟΣΕ

Λόγω των μορφολογικών ιδιαιτεροτήτων της χώρας, αντικειμενικά, η ανάπτυξη του Σιδηροδρόμου στην Ελλάδα είναι μια δύσκολη και κοστοβόρα υπόθεση, υπό την έννοια πως το δίκτυο θα πρέπει να περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό γεφυρών και τούνελ για να επεκταθεί σε όλη την επικράτεια. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν αποτελεί αξεπέραστο πρόβλημα, αν αναλογιστούμε το πυκνό σιδηροδρομικό δίκτυο χωρών πολύ πιο ορεινών από την δική μας, όπως πχ η Ελβετία ή η Αυστρία.

Παρά όμως τις, στο παρελθόν, μεγαλύτερες οικονομικές δυσκολίες της χώρας, το συνολικό μήκος των γραμμών είναι τώρα μικρότερο απ’ ότι ήταν εκατό χρόνια πριν! Μπορεί τα τελευταία χρόνια να βελτιώθηκαν οι σιδηροδρομικές υποδομές, αλλά μερικοί παλαιοί προορισμοί/διαδρομές εγκαταλείφθηκαν, ενώ σχεδόν κανένας δεν προστέθηκε.

Είναι προφανές πως όταν η ελληνική οικονομία άρχισε να ανακάμπτει μετά την δεκαετία του 1950, αποφασίστηκε το βάρος των μεταφορών να μην δοθεί στην επέκταση και τον εκσυγχρονισμό του Σιδηροδρόμου, αλλά στο Οδικό Δίκτυο, στα φορτηγά, τις νταλίκες και τα λεωφορεία. Έτσι το τρένο υποβαθμίστηκε σε τέτοιο σημείο που κατά την δεκαετία του 1990 ελαχιστοποιήθηκε η ζήτηση μεταφορικού έργου προσώπων ή αγαθών, τόσο ώστε ο ΟΣΕ άρχισε να καταγράφει μεγάλες οικονομικές ζημιές.

Η απαξίωση του Σιδηροδρόμου στην Ελλάδα ήταν μια κεντρική πολιτική απόφαση και την υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως ιδεολογίας.

Όλες οι παρεμβάσεις των κυβερνήσεων, επί της ουσίας επέτειναν την υποβάθμιση, την λεηλάτηση και την απαξίωση του ΟΣΕ. Οι χρηματοδοτήσεις έγιναν μόνο προς την κατεύθυνση της κάλυψης του παθητικού της εταιρίας παρά στην εκτέλεση ενός αναπτυξιακού σχεδίου επέκτασης και αναβάθμισης, παρότι ήταν πλέον τεχνικά πολύ πιο εύκολη η διάνοιξη σηράγγων και η ανέγερση γεφυρών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της γέφυρας Ρίο-Αντίρριο που χτίστηκε το 1999 και η οποία δεν υποστηρίζει σιδηροδρομική σύνδεση…  

Η κατάτμηση και η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ

Αφού συστηματικά και με συντονισμένες διακομματικές προσπάθειες απαξιώθηκε ο Σιδηρόδρομος, το πρώτο βήμα της συνταγής «εξυγίανσης» ήταν η κατάτμηση των υπηρεσιών/δικαιοδοσιών του ενιαίου ΟΣΕ σε 5 κομμάτια: ΡΑΣ (ρυθμιστική  Αρχή) , ΓΑΙΟΣΕ (διαχειριστής ακινήτων), ΕΡΓΟΣΕ (εκπόνηση μελετών έργου), ΟΣΕ (διαχειριστής/συντηρητής δικτύου), ΤΡΑΙΝΟΣΕ (εκτελεστής μεταφορικού έργου).

Το επόμενο βήμα ήταν το ξεπούλημα του «φιλέτου» δηλαδή της ΤΡΑΙΝΟΣΕ η οποία αρχικά αποτιμήθηκε σε κάτι παραπάνω από 300εκ € επί κυβέρνησης συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Υπήρξε όμως τεράστια αντίδραση από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και έτσι η πώληση ματαιώθηκε. Η μεγάλη κοροϊδία ήταν πως τελικά την υπογραφή για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ την έβαλε ο επόμενος πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και μάλιστα με το αστείο τίμημα των 45εκ € ( το 1/7 της αρχικής!!!) στην ιταλική κρατική εταιρία FERROVIE dello STATO (FFSS).

Ως ανταποδοτικό όφελος η FFSS θα έφερνε «σύγχρονα τρένα», τα οποία όμως δεν ήταν παρά μερικοί ελαττωματικοί συρμοί, που δεν πρόλαβαν να διαλύσουν σε σκραπ οι Ελβετοί, και τους άρπαξαν στον αέρα οι Ιταλοί για να τους προσφέρουν στους Έλληνες ιθαγενείς…

Σαν να μην έφταναν αυτά, οι «νέοι» συρμοί δεν ήταν συμβατοί με το προϋπάρχον από την δεκαετία του 2000 εγκατεστημένο Σύστημα Ασφαλείας, επιδοτημένο από την ΕΕ, το οποίο παράλληλα είχε αφεθεί στην τύχη του όλα αυτά τα χρόνια και εν μέρει λεηλατηθεί ή αχρηστευτεί.

Για να μην μπερδευόμαστε όμως πως τάχαμου η ιδιωτικοποίηση σταμάτησε μόνο στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η μεν ΓΑΙΟΣΕ έγινε «αδειανό πουκάμισο» αφού όλη η περιουσία της μεταφέρθηκε προς εκποίηση στο Υπερταμείο του τρίτου μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την στήριξη των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, αλλά και ο δήθεν «δημόσιος» μικρός ΟΣΕ αδυνατεί πλέον και καρφί που λέει ο λόγος να βάλει για την συντήρηση της υποδομής, αφού όλο το έργο του διεκπεραιώνεται μέσω ανάθεσης σε ιδιώτες εργολάβους και ΣΔΙΤ…

Το μεγάλο φαγοπότι γίνεται μέσα από τις αναθέσεις έργων σε ιδιώτες, για τις οποίες συχνά τρώγονται μεταξύ τους οι ίδιοι οι εργολάβοι λόγω της διάχυτης διαφθοράς, προσφεύγοντας έτσι στην δικαιοσύνη, δημιουργώντας κατά συνέπεια ακόμα μεγαλύτερες καθυστερήσεις και σπατάλες στην εκτέλεση των έργων συντήρησης/βελτίωσης.

Στην ίδια την ΤΡΑΙΝΟΣΕ η διαφθορά βασιλεύει, ιδιαίτερα στο τμήμα που αφορά τις εμπορικές αμαξοστοιχίες, αφού μετακινούνται στις γραμμές όχι μόνο «βαγόνια φαντάσματα» αλλά και ολόκληρα «τρένα φαντάσματα»!

Ένα άλλο φαινόμενο που αναπτύχθηκε ακριβώς λόγω της κατάτμησης του ενιαίου Δημόσιου ΟΣΕ είναι εκείνο της ασυνεννοησίας των κομματιών του. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η εισαγωγή ταχέων αμαξοστοιχιών σε ανίκανους να τις εξυπηρετήσουν με ασφάλεια σιδηρόδρομους, όπως και η αδιαφορία για την ικανοποιητική φύλαξη των υποδομών από αρπαγές και καταστροφές.

Το «κυρίως ανθρώπινο λάθος»

Κάθε διαδικασία για να λέγεται έστω και στοιχειωδώς «ασφαλής» επί της ουσίας δεν κάνει τίποτα άλλο από την πρόβλεψη και αποσφαλμάτωση πιθανών λαθών, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

Το ανθρώπινο λάθος δεν είναι ένας απρόβλεπτος παράγοντας, αντίθετα είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες αστοχίας, γι’ αυτό και τα συστήματα ασφαλείας είναι εκεί για να τα αντιλαμβάνονται και να τα αντιμετωπίζουν, άλλοτε διορθώνοντας τα, ή άλλοτε διακόπτοντας με ασφάλεια την όλη διαδικασία.

Εάν τα συστήματα ασφαλείας έχουν αποσυνδεθεί, τότε το βασικό και κύριο λάθος είναι:

• Εκείνου που τα αποσυνδέει.
• Εκείνου που συνεχίζει την διαδικασία χωρίς αυτά.
• Εκείνου που εκμεταλλεύεται οικονομικά και εν γνώσει του την επισφαλή υποδομή.
• Εκείνου που αποκρύπτει από τους πολίτες τον κίνδυνο στον οποίο εκτίθενται.

Οπότε όταν ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είπε αυτολεξεί σε διάγγελμα «όλα δείχνουν πως το δράμα οφείλεται, δυστυχώς, κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος», ολοφάνερα ψευδολόγησε και προσπάθησε να εξαπατήσει τους πολίτες, από την στιγμή που όχι μόνο γνώριζε την όλη εγκληματική κατάσταση του δικτύου, αλλά ο αθεόφοβος την ίδια μέρα είχε σχεδιάσει να κάνει και εικονικά εγκαίνια στο «υπερσύγχρονο» κέντρο τηλε-διοίκησης των σιδηροδρόμων στην Θεσσαλονίκη!

Εκεί όμως που η Λογική γονατίζει, είναι πως αν δεχτούμε ότι πράγματι ο κύριος υπεύθυνος είναι ο νεοπροσληφθείς όψιμος σταθμάρχης, τότε θα αρκούσε να… αλλάξουμε σταθμάρχη για να είναι πλέον το σιδηροδρομικό δίκτυο ασφαλές, με το 1/3 του προβλεπόμενου απαραίτητου προσωπικού, χωρίς συστήματα ασφαλείας!!!

Η θεωρία περί «κυρίως ανθρώπινου σφάλματος» είναι τόσο γελοία, που εμφανίζεται περισσότερο ως αναλγησία και αναισθησία, αφού εμπαίζει το μυαλό ανθρώπων που θρηνούν τον χαμό των παιδιών τους, των συγγενών τους, των φίλων τους αλλά και των τραυματιών.

Μόνο και μόνο αυτή η δήλωση θα αρκούσε για να οδηγήσει σε παραίτηση όλη την Κυβέρνηση και πρώτα απ’ όλους τον Πρωθυπουργό. Αλλά αυτά μάλλον είναι λούσα για χώρες με λαούς που έχουν κοινοβουλευτική παράδοση και όχι αγελαία, οπαδική (κοπαδική) συμπεριφορά.

Οι πολιτικές συνέπειες για την ΝΔ.

Είναι αυτονόητη η παραδοχή πως το χτύπημα που δέχθηκε η κυβερνητική παράταξη είναι τεράστιο. Δεν επλήγη μόνο η εικόνα του Πρωθυπουργού-Μωυσή, δεν πιάστηκε για άλλη μια φορά ο Κ. Μητσοτάκης να επικαλείται την ανευθυνότητα λόγω αγνοίας όπως έκανε και με τις παράνομες παρακολουθήσεις, δεν αποδείχθηκε μια τραγική καρικατούρα το «Επιτελικό Κράτος» και η «Ελλάδα 2.0» που… μας εζήλεψαν οι Γιαπωνέζοι, αλλά πάνω απ’ όλα επλήγη το μεγάλο ιδεολόγημα των αποκρατικοποιήσεων σε συνδυασμό  με τις οικονομικές συνέπειες που ζει ο λαός λόγω και της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, αλλά και ενόψει της αντίστοιχης των Εταιριών Ύδρευσης.  

Παράλληλα τραυματίστηκε και η ευρωπαϊκή εικόνα του Πρωθυπουργού αφού η Κομισιόν αναγκάστηκε επίσημα να καταγγείλει την Κυβέρνηση τόσο για την μη-εγκατάσταση του Συστήματος Ασφαλείας καθ’όλο το μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου, όσο και για την διασπάθηση των 700εκ € που είχαν δοθεί για τον συγκεκριμένο σκοπό. Ποσά που προφανώς θα κληθεί ο ελληνικός λαός να επιστρέψει, αλλά και να βάλει άλλα τόσα αν θέλει να έχει σχετικά ασφαλή τρένα.

Για τους Έλληνες πολίτες το συγκεκριμένο ζήτημα είναι πολύ πιό σοβαρό από τα άλλα σκάνδαλα, καθότι οι περισσότεροι έχει τύχει στο παρελθόν να ταξιδέψουν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους, οι φίλοι ή οι συγγενείς τους με το «τρένο του θανάτου». Στον πόνο των χαροκαμένων γονέων βλέπουν τον εαυτό τους και ίσως κάπου να νιώθουν και συνυπεύθυνοι που κατάπιαν αμάσητα τα αφηγήματα περί «αξιοκρατίας» και «αριστείας» όταν ο καμβάς των ρουσφετιών και της ευνοιοκρατίας ζωγραφίζεται με το αίμα της νεολαίας ενός γηράσκοντος πληθυσμού.

Δεν μπορεί επίσης να αγνοηθεί το πλήγμα στον Τουρισμό, αφού η Ελλάδα όντας ήδη στην κορυφή των τροχαίων δυστυχημάτων λόγω του παραμελημένου επαρχιακού της οδικού δικτύου, τώρα μπήκε στην διεθνή δημοσιότητα για πολλές ημέρες, με τα μεγάλα ΜΜΕ να αναδεικνύουν αυτές ακριβώς τις κρατικές εγκληματικές αμέλειες πάνω σε ένα φόντο κρατικής διαφθοράς. Άραγε πόσα δισεκατομμύρια διαφημιστικών εκστρατιών να κάηκαν μαζί με τους δολοφονημένους επιβάτες στα Τέμπη;

Ακόμα και το παντοτινό χαρτί της νεοφιλελεύθερης παράταξης κάηκε, αφού οι εξορισμού φταίχτες για τα πάντα, οι συνδικαλιστές, δικαιώθηκαν γιατί όχι μόνο είχαν προβλέψει και προειδοποιήσει με εξώδικα για τα κυβερνητικά εγκλήματα και τις συνέπειές τους, αλλά είχαν κηρύξει απεργιακές κινητοποιήσεις με αιτήματα ασφαλείας, τις οποίες με τον νόμο Χατζηδάκη η Δικαιοσύνη μονίμως τις έβγαζε παράνομες και καταχρηστικές! Αυτό ήταν κάτι που πρέπει να πόνεσε πολλές δεξιές καρδιές… Βγήκε επίσης στη φόρα πως οι σταθμάρχες προσλαμβάνονταν με εξάμηνη σύμβαση(!) μια θέση που αν μη τι άλλο απαιτεί εμπειρία, ειδικά όταν τα τρένα είναι τυφλά και χωρίς φρένα.

Βλέπουμε δηλαδή πως μέσα σχεδόν στην προεκλογική περίοδο, καταρρέει σαν χιονοστιβάδα τόσο η εικόνα της αριστείας, της ευρωπαϊκής πορείας, της αναπτυξιακής, εκσυγχρονιστικής, επιτελικής Κυβέρνησης, όσο και οι βασικοί πυλώνες της ιδεολογίας της, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις και η εργασιακή απορρύθμιση.

Τα διλλήματα των εκλογών

Από μεριάς ΝΔ η κατάσταση δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη ακόμα και από την στρατιά καλοπληρωμένων διεθνών συμβούλων του Πρωθυπουργού. Οι βασικές προτάσεις θα είναι δύο:

• Εκλογές σύντομα γιατί τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα.
• Εκλογές αργότερα, μπας και συμβεί κάποιο άλλο γεγονός που θα επισκιάσει το έγκλημα των Τεμπών.

(αυτή η δεύτερη επιλογή θα πρέπει μάλλον να μας ανατριχιάζει… Τί μπορεί να είναι αυτό; Θα είναι τυχαίο ή σχεδιασμένο;)

Επειδή όμως ζούμε σε Αστική «δημοκρατία» δεν πρέπει ποτέ να λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από τους ξένους και ντόπιους ολιγάρχες. Δικό τους είναι το μαγαζί που λέγεται «Ελλάδα», ειδικά όταν έχουν να αντιμετωπίσουν αδύναμες κυβερνήσεις που ελέγχουν μόλις το 22,5% των εχόντων δικαίωμα ψήφου (τόσους πήρε η ΝΔ το 2019).

Οι ολιγάρχες ξέρουν την πραγματική εικόνα της οικονομίας της χώρας. Γνωρίζουν πως είμαστε πολύ χειρότερα σε όλους τους μακρο-οικονομικούς δείκτες απ’ ότι ήμασταν στο 2010, όταν και χρεωκοπήσαμε. Αναμένουν το Μεγάλο Ξεφούσκωμα της παγκόσμιας οικονομίας και το έχουν ξεκάθαρο πως τα πρώτα θύματα θα είναι οι χώρες με άθλια οικονομικά στοιχεία όπως πχ η Ελλάδα. Τα μέτρα που θα πρέπει να παρθούν θα είναι πολύ πιο οδυνηρά από τα προηγούμενα μνημόνια, για τον απλούστατο λόγο του ότι πλέον δεν έχουμε και ασημικά να υποθηκεύσουμε. Ξεπουλήσαμε τα πάντα και μείναμε με μεγαλύτερο χρέος…

Για τους ολιγάρχες -εδώ και καιρό- η λύση είναι μία:
– Κυβέρνηση ευρείας συναίνεσης.
Ειδικά οι ξένοι ολιγάρχες, τα αφεντικά της χρεοδουλοπαροικίας, την επιδιώκουν αυτήν φανερά από το 2014.

Ένα σενάριο που με τον Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ μοιάζει πάρα πολύ δύσκολο έως αδύνατο. Χωρίς να έχουν βασικές διαφορές στις πολιτικές τους παραδοχές τα τρία μνημονιακά κόμματα (μόνο σε δευτερεύοντα θέματα διαφέρουν, περισσότερο ας πούμε στο επίπεδο των Δικαιωμάτων παρά των κεντρικών πολιτικών. Και τα τρία είναι ΕΥΡΩδουλα, ΝΑΤΟδουλα, Αμερικανόδουλα και υποταγμένα στην νεοφιλελεύθερη ΤΙΝΑ (There Is No Alternative), τους είναι δύσκολο να συνυπάρξουν σε κοινή κυβέρνηση με τον Μητσοτάκη στο κάδρο. Η μόνη πρόσφορη λύση μοιάζει να είναι η αλλαγή «μπροστινού» στην ΝΔ -και αν όχι τώρα, πότε;

Το ερώτημα είναι το πότε θα τεθεί σε εφαρμογή αυτή η διαδικασία αντικατάστασης;

• Άμεσα πριν τις πρώτες εκλογές, με χρήση δημοσκοπικών βομβών ναπάλμ;
• Ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες, εφόσον καταγράψει μεγάλες απώλειες η ΝΔ;
• Μετά τις δεύτερες εκλογές, εάν κανείς δεν σχηματίζει αυτοδυναμία;

Ψάχνοντας μεταξύ του έμψυχου υλικού της ΝΔ και με δεδομένο πως κάηκε το Καραμανλέικο, δεν βρίσκονται και πολλές επιλογές, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί να προκύψουν και άλλες:

• Όλγα Κεφαλογιάννη
• Νίκος Δένδιας
• Κωστής Χατζηδάκης
• Άδωνις Γεωργιάδης
• Μάκης Βορίδης

Η πρώτη μάλλον συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες επικράτησης, καθότι στηρίζεται από ισχυρούς ολιγάρχες που βλέπουν στο πρόσωπό της έναν βελούδινο και ανθόσπαρτο συγκυβερνητικό γάμο της ΝΔ με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Ο Δένδιας θα το πάει ήπια γιατί το γουστάρισε το διπλωματιλίκι, ο Χατζηδάκης είναι «ειδικού σκοπού» και «περιορισμένης ευθύνης», ενώ οι άλλοι δύο μάλλον θα εκπαραθυρωθούν μαζί με τον Πλεύρη και τα άλλα χουντικά υπολείμματα -έτσι κι αλλιώς δεν θα τους έχουν και ιδιαίτερη ανάγκη, πόσο μάλλον αφού αυτοί έφεραν την ΝΔ σε αυτά τα χάλια με τις ακροδεξιές ιδεοληψίες τους.

Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και το προσπάθησε στην αρχή να παρουσιαστεί ως «αθώος του αίματος» και πως «δεν ξέρει τίποτα για το έγκλημα», γρήγορα του θύμισαν πως με δική του υπογραφή ξεπουλήθηκε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, όπως και η ΓΑΙΟΣΕ, οπότε αμέσως κατέβασε τους τόνους και απλώς προσπάθησε -χωρίς μεγάλη επιτυχία- να εκμεταλλευτεί την κοινωνική αντίδραση και τις διαμαρτυρίες κυρίως της νεολαίας.

Από την άλλη όμως μεριά ο Αλέξης Τσίπρας το παιχνίδι της ευρύτατης συναίνεσης το παίζει απροκάλυπτα:

• Με αστείες προφάσεις έφαγε τον Παύλο Πολάκη, που ήταν κόκκινο πανί για τους Δεξιούς, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος στην «αριστερή» πτέρυγα του κόμματος του (το μόνιμο κουσούρι του) .
• Μάζεψε από το χρονοντούλαπο τον Ευάγγελο Αντώναρο
• Πλησίασε τον Γιώργο Παπανδρέου και ότι αυτός κουβαλάει
• Συναντήθηκε και με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν!
• Έγραψε εκεί που δεν πιάνει μελάνι κάθε προσέγγιση με άλλα Αριστερά κόμματα όπως το ΜέΡΑ25

Γενικά δηλαδή, μόνο που δεν το φωνάζει το παιδί: Συγκυβέρνηση χτες!

Οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων.

Η ΝΔ είναι σίγουρο πως θα υποστεί μεγάλες απώλειες οι οποίες θα διοχετευθούν:

• Στον Βελόπουλο
• Στον Κασιδιάρη
• Στον Μπογδάνο
• Στον Τζήμερο
• Σε άλλα παράξενα δεξιά, ακροδεξιά, αντιεμβολιαστικά κλπ κόμματα
• Αλλά -όπως κάνουν πάντα οι Δεξιοί- κυρίως στην Αποχή από τις εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ωφεληθεί ιδιαίτερα από τους Καραμανλικούς που πάει να δελεάσει με τον Αντώναρο. Αν μάλιστα ο Πολάκης πάρει καμιά ανάποδη και κάνει καμιά τρέλλα, τότε μάλλον θα χάσει ψήφους. Πλέον ο Τσίπρας δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και δεν εκπέμπει κάποιο όραμα. Πλήρως υποταγμένος και ακραία συστημικός με μόνη επίκληση στην αστική Δικαιοσύνη Παντού, χωρίς όμως να την αλλάξει, γιατί όποιος τολμήσει να ξεβολέψει δικαστή ή ΑΡΔ, θα έχει την τύχη του Πολάκη!

Στο μόνο που μπορεί να ελπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να επιστρέψουν από την Αποχή κάποιοι που σιχάθηκαν την πολιτική ακριβώς εξ αιτίας του Τσίπρα, αλλά πλέον θεωρούν πως δεν την παλεύουν άλλο με τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό…

Αν όμως φύγει από το κάδρο ο Μητσοτάκης και η συγκυβερνησάρα είναι ολόγιομη σαν το φεγγάρι τον Αύγουστο, τότε μπορεί οι μονίμως απέχοντες να αποκτήσουν και άλλες επιλογές, όπως ΚΚΕ, ΜεΡΑ25 ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αφού πλέον το ζητούμενο θα είναι ποιός και με ποιούς όρους θα ασκεί τα καθήκοντα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μια Βουλή που κατά 85% θα είναι συμπολίτευση!

Υπόθεση Predator: Μπορεί ο πολίτης να εμπιστεύεται το ελληνικό Κράτος;

Το Predator spyware είναι, σύμφωνα με δύο ερευνητικά δημοσιεύματα, το νέο κατασκοπευτικό εργαλείο της ελληνικής Κυβέρνησης προς τους πολίτες της.

Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει κάποιος διαβάζοντας την πρόσφατη έρευνα του CitizenLab, μιας ομάδας ερευνητών και ειδικών σε θέματα ασφάλειας από τον Καναδά.

Το Predator (= αρπακτικό) spyware θεωρείται ότι έχει δημιουργηθεί για έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό:

Εργαλείο που χρησιμοποιείται από Κυβερνήσεις και κρατικές Υπηρεσίες για να κατασκοπεύουν ανυποψίαστους πολίτες σε όλο τον κόσμο.

Ανάμεσα στις κυβερνήσεις που φέρεται να χρησιμοποιούν το εργαλείο κατασκοπείας είναι και η ελληνική, σύμφωνα με έρευνα του CitizenLab και του Meta (Facebook). Ωστόσο, η σχέση της Ελλάδας με το λογισμικό υποκλοπής φαίνεται να είναι πιο περίπλοκη και βαθιά από ό,τι μπορεί να φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Το Predator spyware που κατασκευάζει η εταιρεία Cytrox που σχετίζεται, όπως θα δούμε στη συνέχεια, με την Κύπρο και την Ελλάδα. Το κατασκοπευτικό εργαλείο έχει τραβήξει τα βλέμματα των ειδικών ασφαλείας σε όλο τον κόσμο για την παράνομη δραστηριότητά εναντίον προσωπικοτήτων υψηλού προφίλ, όπως το πρόσφατο χακάρισμα των συσκευών του Ayman Nour, ενός Αιγύπτιου πολιτικού της αντιπολίτευσης που ζει εξόριστος στην Τουρκία, ενός Αιγύπτιου δημοσιογράφου, η ταυτότητα του οποίου παραμένει ανώνυμη, του Έλληνα ερευνητικού δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και ευρωβουλευτή Νίκου Ανδρουλάκη.

Το επικίνδυνο λογισμικό υποκλοπής, πίσω από το οποίο βρίσκεται η, πλέον διαβόητη, Cytrox, σε λάθος χέρια μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στα θύματά του, συμπέρασμα στο οποίο η ομάδα ερευνητών του CitizenLab από τον Καναδά κατέληξε αφού πρώτα πραγματοποίησε σε βάθος ανάλυση των συσκευών τους.

Τα συμπεράσματα των ειδικών ασφαλείας ανακοινώθηκαν στις 16 Δεκεμβρίου 2021 αλλά τα περισσότερα ΜΜΕ στον κόσμο φαίνεται να έχουν «πνίξει» επιδέξια την είδηση, ενώ τα ελληνικά Μέσα δεν θεώρησαν την πιθανή σύνδεση του spyware με τις ελληνικές Αρχές αρκετά σημαντική ώστε να την αναφέρουν. Για να διευκρινιστεί και να κατανοηθεί καλύτερα η περίπτωση του Predator και της Cytrox, πρέπει να εξετάσουμε τη σχέση τους.

Η Cytrox που ιδρύθηκε το 2017 περιγράφεται ως «πάροχος κυβερνο-λειτουργικών λύσεων» σε κυβερνήσεις και περιλαμβάνει τη συλλογή πληροφοριών από συσκευές και υπηρεσίες cloud. Επιπλέον, η τεχνολογία τους ορίζεται ως «κυβερνο-ευφυή συστήματα σχεδιασμένα να παρέχουν ασφάλεια στις κυβερνήσεις και να βοηθούν στο σχεδιασμό, τη διαχείριση και την εφαρμογή συλλογής πληροφοριών στον κυβερνοχώρο στο δίκτυο, επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να συλλέγουν πληροφορίες τόσο από τελικές συσκευές όσο και από υπηρεσίες cloud. »

Ως εκ τούτου, η εταιρεία κατασκεύασε το spyware για να εξυπηρετήσει ανάγκες κυβερνήσεων.

Η Cytrox φέρεται να ξεκίνησε τη ζωή της ως start-up στη Βόρεια Μακεδονία. Μια εξέταση των εγγράφων εταιρικού μητρώου δείχνει ότι η Cytrox φαίνεται να έχει εταιρική παρουσία στο Ισραήλ και στην Ουγγαρία. Οι ισραηλινές εταιρείες Cytrox ιδρύθηκαν το 2017 ως Cytrox EMEA Ltd και Cytrox Software Ltd. Και οι δύο εταιρείες μετονομάστηκαν το 2019 σε Balinese Ltd και Peterbald Ltd, αντίστοιχα. Υπήρχε επίσης μια εταιρία στην Ουγγαρία, η Cytrox Holdings Zrt, η οποία επίσης ιδρύθηκε το 2017.

Τουλάχιστον μέχρι τον Φεβρουάριο του 2022, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Cytrox ήταν (και είναι ακόμα, εάν δεν έγινε κάποια αλλαγή έως σήμερα) ο Ivo Malinkovksi, σύμφωνα με τη σελίδα του στο LinkedIn.

Μια αναφορά του 2019 στο Forbes σχολιάζει ότι η Cytrox «σώθηκε» από τον Ταλ Ντίλιαν, πρώην στρατιωτικό διοικητή της Μονάδας 81 των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων (IDF), του οποίου η ιδιωτική εταιρεία WiSpear (η οποία φαίνεται να έχει μετονομαστεί σε Passitora Ltd) εδρεύει στην Λεμεσό, στην Κύπρο και φέρεται να εξαγόρασε τη Cytrox το 2018. Ο Dilian είναι επίσης γνωστός ως ο ιδρυτής της Circles, μιας κορυφαίας εταιρείας επιτήρησης δικτύων κινητής τηλεφωνίας. Ο Dilian είναι επίσης ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Intellexa.

Η Cytrox είναι μέρος της λεγόμενης «Intellexa Alliance», ένας τίτλος που αγκαλιάζει μια σειρά από παρόχους συστημάτων επιτήρησης. Η κοινοπραξία περιλαμβάνει την Nexa Technologies (πρώην Amesys), WiSpear / Passitora Ltd, Cytrox και Senpai, μαζί με άλλα νομικά πρόσωπα που δεν κατονομάζονται. Στόχος τους είναι να ανταγωνιστούν άλλους παίκτες στην αγορά της κυβερνο-επιτήρησης, όπως ο Όμιλος NSO και η Verint.

Με έδρα την Κύπρο αρχικά, μια πρόσφατη έκθεση δείχνει ότι η Intellexa δραστηριοποιείται πλέον στην Ελλάδα, η οποία αναφέρεται στο site του ιδρυτή της, Dilian. Ρίχνοντας μια ματιά στο εταιρικό μητρώο, θα παρατηρήσει κανείς ότι το κονσόρτσιουμ έχει εταιρική παρουσία όχι μόνο στην Ελλάδα (Intelexa SA), αλλά και στην Ιρλανδία (Intelexa Limited).

Η εγγραφή στο μητρώο Dun & Bradstreet για την Intellexa SA και την Intellexa Limited αναφέρει τη Sara-Aleksandra Fayssal Hamou (ή Sara Hamou) ως κύρια διαχειριστή και των δύο εταιρειών. Η Χάμου λέγεται ότι είναι η δεύτερη σύζυγος του Ντίλιαν.

Δυστυχώς, η σχέση μεταξύ Cytrox και Intellexa, καθώς και άλλων εταιρειών «συμμαχίας», παραμένει στην καλύτερη περίπτωση θολή. Κατά την εξέταση των αρχείων στο μητρώο επιχειρήσεων του Ισραήλ, υπήρξε μεταβίβαση το 2020 όλων των μετοχών που κατείχε η Cytrox Holdings Zrt (Ουγγαρία) των Cytrox EMEA Ltd/Balinese Ltd (Ισραήλ) στην Aliada Group Inc, μια εταιρία εγγεγραμμένη στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους (αρ. εγγραφής 1926732).

Πριν από αυτή τη μεταβίβαση, η Cytrox Holdings Zrt φαινόταν να είναι ο μοναδικός μέτοχος της Cytrox EMEA Ltd/Balinese και μετά τη μεταβίβαση αυτή φαίνεται να παραμένει ο μοναδικός μέτοχος της Cytrox Software Ltd/Peterbald. Επιπλέον, ένα άρθρο από το Intelligence Online το 2017 σημειώνει ότι η WiSpear Systems είναι ιδιοκτησία της Aliada Group Inc.

Οι πληροφορίες για την Aliada Group Inc είναι επίσης σχετικά λίγες. Το ίδιο άρθρο του 2017 από το Intelligence Online σημειώνει ότι «η Aliada Group Inc υποστηρίζεται από την εταιρεία ιδιωτικών μετοχών Mivtach-Shamir, η οποία επένδυσε 3,5 εκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσει μερίδιο 32% στην Aliada τον Δεκέμβριο του 2016». Η Mivtach-Shamir είναι εισηγμένη Ισραηλινή επενδυτική εταιρεία που ιδρύθηκε από τον Meir Shamir.

Κατά τον έλεγχο των εγγραφών για τη WiSpear / Passitora Ltd στο μητρώο επιχειρήσεων της Κύπρου, σημειώνεται ότι η Mivtah Shamir Technologies (2000) Ltd είναι δηλωμένη ως διευθυντής / διαχειριστής της Passitora Ltd, μαζί με την Dilian. Είναι επίσης εγγεγραμμένη στο μητρώο επιχειρήσεων του Ισραήλ και μια εταιρεία που ονομάζεται Mivtach Shamir Technologies (2000) Ltd, η οποία προφανώς ιδρύθηκε το 2000.

Επιπλέον, ένα άρθρο της Haaretz του 2020 σημείωσε ότι ο Avi Rubinstein, ένας επιχειρηματίας τεχνολογίας, είχε καταθέσει αγωγή κατά του Dilian στο Περιφερειακό Δικαστήριο του Τελ Αβίβ. Σύμφωνα με τη Haaretz, η Aliada Group Inc περιέγραψε στη δίκη ως «όμιλο εταιρειών κυβερνο-όπλων που φέρουν το σήμα της Intellexa«. Δύο άλλα άτομα, ο Oz Liv, ο οποίος ήταν επίσης ο διοικητής της στρατιωτικής ομάδας επιτήρησης της Μονάδας 81 στο Ισραήλ, και ο Meir Shamir, κατονομάζονται επίσης ως κατηγορούμενοι. Σύμφωνα με τη Haaretz, αυτά τα δύο άτομα, μαζί με τον Rubinstein, ο οποίος υπέβαλε την αγωγή και τον Dilian, είναι όλοι μέτοχοι της Aliada Group Inc.

Η Haaretz σημειώνει περαιτέρω ότι ο Rubinstein κατηγορεί τους Dilian, Liv και Shamir ότι ενήργησαν «παράνομα για να μειώσουν τις μετοχές του [Rubinstein] μέσω μιας πυραμίδας εταιρειών που έχουν συσταθεί στο εξωτερικό». Μερικές από αυτές τις εταιρείες ιδρύθηκαν μέσω πληρεξουσίων που συνδέονται με τον Dilian, συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης συζύγου του, Sara Hamou (όπως σημειώθηκε παραπάνω, το όνομα της Sara Hamou εμφανίζεται στις εταιρικές εγγραφές στη βάση δεδομένων Dun & Bradstreet για τις εταιρείες της Intellexa στην Ιρλανδία και στην Ελλάδα).

Η μήνυση ισχυρίζεται ότι «αυτή η μεταφορά των δραστηριοτήτων της Aliada από το Ισραήλ μέσω αλυσίδας εταιρειών, αρχικά στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους και αργότερα στην Ιρλανδία, παραβίασε τόσο τους ισραηλινούς όσο και τους ξένους νόμους για τον έλεγχο των εξαγωγών στον τομέα της Άμυνας».

Η δεύτερη πηγή επαλήθευσης είναι μια αναφορά της Meta (πρώην Facebook) η οποία δηλώνει ξεκάθαρα ότι πελάτες της Cytrox είναι μεταξύ των άλλων εταιρίες στην Αίγυπτο, την Αρμενία, την Ελλάδα, τη Σαουδική Αραβία, το Ομάν, την Κολομβία, την Ακτή Ελεφαντοστού, το Βιετνάμ, τις Φιλιππίνες και τη Γερμανία και ότι οι παράνομες επιθέσεις που εντοπίστηκαν, ξεκίνησαν από πελάτες της Cytrox.

Συγκεκριμένα, στην ξεχωριστή έρευνα που έκανε η Meta για 7 διαφορετικά malware κατέληξε στα ίδια συμπεράσματα, επιβεβαιώνοντας τη διείσδυση του λογισμικού Cytrox στην Ελλάδα αλλά και σε ελληνικούς στόχους. «Οι στόχοι της Cytrox και των πελατών της περιλαμβάνουν πολιτικούς και δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο», αναφέρει η έρευνα του Facebook.

Ωστόσο, η έρευνα της Meta στους λογαριασμούς Facebook και Instagram αποκάλυψε έναν μεγάλο αριθμό domain που χρησιμοποιούσε η Cytrox για την παραποίηση ειδησεογραφικών ιστοσελίδων σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, για να μολύνει τους επισκέπτες με κακόβουλο λογισμικό. Το σχετικό παράρτημα περιλαμβάνει περισσότερες από 310 ψεύτικες ιστοσελίδες, με τις 42 από αυτές να έχουν δημιουργηθεί αποκλειστικά για χρήση στην Ελλάδα.

Μερικές από τις περιστασιακά παραποιημένες ιστοσελίδες είναι οι: efsyn.gr, kathimerini, enikos, newsbeast, protothema, tovima, zougla, cnn.

• Υπάρχουν Υπηρεσίες της ελληνικής Κυβέρνησης που εμπλέκονται σε αυτή την υπόθεση;
• Γνωρίζουν οι Αρχές τις παραπάνω πληροφορίες;
• Είναι δυνατή η παρακολούθηση των συσκευών των πολιτών παράνομα από τρίτους εν αγνοία των Αρχών;
• Έχει διαταχθεί έρευνα και αποχαρακτηρισμός των συγκεκριμένων πληροφοριών και έχουν εντοπιστεί εμπλεκόμενα πρόσωπα ή εταιρίες;
• Πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις phishing σε παρόχους τηλεπικοινωνιών με σκοπό τη συλλογή δεδομένων πελατών και τη χρήση τους για άγνωστους λόγους;
• Θα απαντήσει επίσημα η ελληνική Κυβέρνηση και οι αρμόδιες Αρχές εάν ιδιωτικές εταιρείες έχουν χρησιμοποιήσει παράνομα λογισμικό παρακολούθησης σε ανυποψίαστους επισκέπτες ιστοσελίδων ή οι πολίτες δεν έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν τα παιχνίδια που παίζονται εναντίον τους σε καθημερινή βάση από αγνώστους;
• Θα χρεωθούν οι όποιες ευθύνες;

Πολλοί ήταν εκείνοι που θεώρησαν ότι τα μηνύματα στο 13033 κατά την περσινή καραντίνα ήταν το μέσο «αρχειοθέτησης» και παρακολούθησης μας και χαρακτηρίστηκαν ως «ψεκασμένοι».

Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με τις νεο-εισηχθήσες ψηφιακές Ταυτότητες και Διπλώματα Οδήγησης μέσω της App GovGrWallet

Όπως προκύπτει όμως από τις δύο μεγάλες αυτές έρευνες που αναφέρθηκαν, το ελληνικό Κράτος αποδεικνύεται κατώτερο και ανάξιο της εμπιστοσύνης των πολιτών, αφού άγνωστοι, κάτω από τη μύτη του ελληνικού κράτους, ή σε ενδεχόμενη συνεργασία με διεφθαρμένους αξιωματούχους, χρησιμοποιούν παράνομα και επικίνδυνα μέσα παρακολούθησης, πράξεις για τις οποίες θα έπρεπε, σε ένα ευνομούμενο κράτος, να αναζητηθούν και να δικαστούν οι υπεύθυνοι.

Πηγές:

https://en.secnews.gr/379893/elliniki-kivernisi-kataskopeuei-polites-predator-spyware/

https://citizenlab.ca/2021/12/pegasus-vs-predator-dissidents-doubly-infected-iphone-reveals-cytrox-mercenary-spyware/

https://www.forbes.com/sites/thomasbrewster/2021/12/16/facebook-warning-50000-users-they-were-targeted-by-surveillance-for-hire-companies/?sh=270944bd427b

Υψηλές τιμές Ηλεκτρικής Ενέργειας

Target Model λέγεται ο τρόπος καθορισμού της τιμής χονδρικής της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. Το Τarget Μodel ενεργοποιήθηκε τον Νοέμβρη του 2020 και προβλέπει 4 αγορές:

1. Την προημερησία αγορά:
   Η αγορά στην οποία δημοπρατούνται οι προσφορές των μονάδων για τον ενεργειακό προγραμματισμό της επόμενης ημέρας.
2. Την ενδοημερησία αγορά:
   Η αγορά στην οποία γίνονται συμπληρωματικές αγορές και πωλήσεις την ίδια μέρα.
3. Η προθεσμιακή αγορά:
   Εδώ συνάπτονται μακροχρόνια συμβόλαια παροχής ηλεκτρικής ενέργειας σε προσυμφωνημένες τιμές. 
4. Η αγορά εξισορρόπησης:
   Εδώ οι παραγωγοί ενέργειας καταθέτουν προσφορές σε πραγματικό χρόνο, κατά τη διάρκεια της ημέρας, για πακέτα ενέργειας που μπορούν να διαθέσουν άμεσα, ώστε να καλυφθούν ελλείμματα ή απώλειες του συστήματος, δηλαδή ενεργειακές ανάγκες τις οποίες το σύστημα δεν μπορεί να καλύψει από την ενέργεια που διατέθηκε στην προημερησία και την ενδοημερησία αγορά.

Η ενεργοποίηση του εν λόγω μοντέλου συνέπεσε και με την μεταστροφή του ενεργειακού μείγματος της χώρας από τον φτηνό λιγνίτη σε ακριβότερες μορφές παραγωγής όπως το φυσικό αέριο που λειτουργεί ως καύσιμο γέφυρα προς την ολική μεταστροφή σε ΑΠΕ.

Η αλλαγή αυτή δημιούργησε συνθήκες αισχροκέρδειας καθώς οι μεγάλοι παίχτες στην ηλεκτροπαραγωγή, με μονάδες κυρίως φυσικού αερίου, να προτιμήσουν να δίνουν υψηλές τιμές στην προημερησία και ενδοημερίσια (όπου οι παραγωγοί καλούνται να μειοδοτήσουν προκειμένου να ενταχθούν στο σύστημα) ώστε να απορριφθούν και έτσι εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες που θα προκύψουν, λόγω της μη αρχικά συμμετοχής των μονάδων τους, να αποκομίσουν τεράστια κέρδη στην αγορά εξισορρόπησης, που τους επιτρέπει να ζητήσουν τιμές έως 4.240 €/ MWh έναντι του μεταβλητού κόστους παραγωγής 50-100 ευρώ.

Εδώ να σημειωθεί πως ήδη με τα τωρινά όρια που είναι κατά πολύ χαμηλότερα από αυτά των ευρωπαϊκών χωρών, στα τέλη του Δεκεμβρίου 2020 τα στοιχεία έδειχναν ότι η επιβάρυνση της αγοράς εξισορρόπησης στο συνολικό κόστος της χονδρικής του ρεύματος στην Ελλάδα ήταν 14 φορές μεγαλύτερη από τον μέσο όρο της Ευρώπης, ενώ πριν την εφαρμογή του Target Model η ενέργεια εξισορρόπησης προσφέρονταν χωρίς αντίτιμο με «χασούρα» κυρίως της ΔΕΗ, κάτι που εξηγεί και σε ένα βαθμό το παραμύθι της «ελλειμματικής κρατικής εταιρείας» που έτσι όμως ανταποκρίνονταν σε ένα βαθμό στον κοινωνικό της ρόλο ως δημόσιος πάροχος ηλεκτρικής ενέργειας, συγκρατώντας τις τιμές.

Το πρόβλημα αυτό θα γίνεται μεγαλύτερο όσο αυξάνεται η διείσδυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μίγμα.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν συστήματα αποθήκευσης της παραγόμενης ενέργειας από τα φωτοβολταϊκά και άλλες ΑΠΕ, τόσο θα αυξάνεται η ζήτηση για ενέργεια εξισορρόπησης που προέρχονται από κοστοβόρες πηγές όπως το φυσικό αέριο όταν οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες για παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται να είναι εφικτό πριν το 2025.

Στην Ελλάδα λοιπόν το σύνολο της καταναλισκόμενης ενέργειας περνάει μέσα από την εν λόγω αγορά, σε αντίθεση με την πλειονότητα των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης που οι πάροχοι αγοράζουν προθεσμιακά σε προσυμφωνημένες τιμές από παραγωγούς και δίνουν μακροχρόνια συμβόλαια με σταθερές τιμές ώστε να μη μένει μεγάλη αξία στην spot αγορά (σ.σ.: δηλαδή το Χρηματιστήριο Ενέργειας).

Έτσι εξηγούνται και οι μεγάλες αποκλίσεις χονδρικής σε σχέση με άλλες χώρες όπως η Πολωνία, όπου μόνο το 1% περνάει από την spot αγορά. 

Το 2021 μπήκε με τον Ημερήσιο Ενεργειακό Προγραμματισμό να έχει αντικατασταθεί από το ενεργειακό χρηματιστήριο του Τarget Μodel και την πάλαι ποτέ κυριαρχία του λιγνίτη στο ενεργειακό μίγμα να έχει αντικατασταθεί από την πρωτοκαθεδρία του φυσικού αερίου, με αποτέλεσμα ένα νέο σύνολο πρωταγωνιστών, κατόχων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής φυσικού αερίου, να κυριαρχεί στην ενεργειακή αγορά.

Αυτές οι αλλαγές οδηγούν μια τάση που διακρίνεται καθαρά στα στοιχεία της αγοράς ενέργειας:

 Ήδη πριν αρχίσει η ενεργειακή κρίση, το φυσικό αέριο πρωταγωνιστούσε στις ανοδικές τάσεις των τιμών. Το πρόβλημα όμως δεν σταματά εκεί.  Η ενεργειακή διασύνδεση μεταξύ των χωρών επιτρέπει τις εξαγωγές ενέργειας σε αγορές που δίνουν την δυνατότητα αποκόμισης μεγαλύτερων κερδών πιέζοντας περαιτέρω τις τιμές στην χώρα.

Στις παθογένειες της Ελλάδας προστίθεται η άρνηση της κυβέρνησης να εκκινήσει την παραγωγή των λιγνιτικών εργοστασίων καθώς και η διεθνής συγκυρία καθώς οι αυξημένες ανάγκες της Κίνας με την επανέναρξη της οικονομικής της δραστηριότητας μετά την πανδημία που απορρόφησε την πλειονότητα των φορτίων LNG, αλλά και η αδυναμία/απροθυμία της Ρωσίας να καλύψει την υπερβάλλουσα ζήτηση στην Ευρώπη, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να πέσουν τα αποθεματικά φυσικού αερίου και να οδηγήσουν σε αύξηση των τιμών της ενέργειας. Ενώ αρνητικά επέδρασσαν και το υψηλό κόστος των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα εξ’ αιτίας των υψηλών στόχων απανθρακοποίησης που έθεσε η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πολυεθνικές Φαρμάκων και Παγκόσμια Υγεία.

Μέσα στο δυστοπικό πανδημικό περιβάλλον, μια πάγια ανησυχία αποκτά ακόμα πιο κεντρική θέση και δεν είναι άλλη από τον ρόλο των μεγάλων πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών (Big Pharma) και το πως η λειτουργία αυτών επηρεάζει την Δημόσια Υγεία όλων των ανθρώπων.

Το μεγάλο ερώτημα είναι:

• Μπορεί η ανθρωπότητα να εναποθέτει τυφλά τις ελπίδες της στην παραδοχή πως η Δημόσια Υγεία συμπορεύεται με την εξυπηρέτηση των μετόχων των πολυεθνικών και ότι αυτές δεν αναπτύσσουν αυτόνομες στρατηγικές κυριαρχίας;

Με τους τεράστιους πόρους που απομυζούν από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, οι Big Pharma έχουν την δυνατότητα να μετατρέψουν σε φερέφωνά τους ΜΜΕ, δημοσιογράφους, διαμορφωτές γνώμης, όπως και να στήνουν «στρατούς» ζηλωτών στα Social Media.

Από την άλλη μεριά -η γιγάντια πλέον οικονομική τους ισχύς, αλλά και η στενή σχέση του συγκεκριμένου βιομηχανικού τομέα με τις ιατρικές και βιολογικές επιστήμες- τους δίνει την δυνατότητα να ελέγχουν μεγάλο μέρος των επιστημόνων αυτών των ειδικοτήτων, είτε γιατί είναι υπάλληλοί τους, είτε μέσω συμπράξεων/δωρεών σε πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Όποιος επιστήμονας παρόλα αυτά επιμένει να μην ευθυγραμμίζεται απόλυτα, απαξιώνεται και λιθοβολείται με συνοπτικές διαδικασίες, ακόμα και αν είναι κάτοχος Νόμπελ. Στην πράξη δεν υπάρχουν περιθώρια απόκλισης από την Κυρίαρχη Άποψη για όποιον δεν έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις.

Να μην ξεχνάμε πως πρόσφατα -με την υπόθεση NOVARTIS- φανερώθηκε πως 2.000 γιατροί στη χώρα μας ήταν στο payroll αυτής της εταιρίας και έπαιρναν ανταλλάγματα για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Οι Ιατρικοί Σύλλογοι (όπως και η Δικαιοσύνη) δεν έκαναν εκκαθάριση αυτής της υπόθεσης και η ατιμωρησία αυτή δεν μπορεί παρά να το έχει μεγεθύνει σε ένα  σχεδόν γενικευμένο φαινόμενο.

Εννοείται πως η συγκεκριμένη υπόθεση δεν μπορεί παρά να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου της διαπλοκής των Big Pharma με την ιατρική κοινότητα.

Με τον έλεγχο την Πληροφορίας και την ποδηγέτηση της «επιστήμης» πολλές κυβερνήσεις –ακόμα και να ήθελαν να αντιδράσουν, αν και οι περισσότερες ούτε καν που το σκέφτονται- μετατρέπονται σε μαριονέτες στα χέρια των Big Pharma.

Όταν αυτές εξυπηρετούν στο 100% (χωρίς εκπτώσεις!) τις επιδιώξεις των Big Pharma, όπως αυτές εκφράζονται από τους «υπαλληλεπιστήμονες» τους, τότε αποθεώνονται από τα αργυρώνητα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις καταφέρνουν να επιβιώνουν, παρά την αναπόφευκτη αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας, κρεμάμενες στην εξουσία από μια λεπτή επικοινωνιακή κλωστή.

Κάτω από αυτή την απειλή οι κυβερνήσεις/μαριονέτες όπως και οι (πλήρως ελεγχόμενοι) Ελεγκτικοί Μηχανισμοί παραχωρούν στις Big Pharma ανήκουστα προνόμια και δικαιοδοσίες (ακαταδίωκτο, αδιαφάνεια, δικαίωμα απόκρυψης στοιχείων, επέκταση πατέντων κ.α.). 

Εννοείται πως οι Big Pharma την κύρια περιοχή δικαιοδοσίας τους την θεωρούν Αποκλειστικής Χρήσης και τους πολίτες της Δύσης ως ιδιόκτητους «τεχνοκολίγες», επιτρέποντας την έγκριση στο ποδάρι μόνο όσων εμβολίων αυτές επιθυμούν και αποκλείοντας άλλα, ακόμα κι αν εκείνα στην πράξη αποδεικνύονται εξ ίσου αν όχι περισσότερο αποτελεσματικά (όπως πχ εκείνο της Κούβας).

Θα μπορούσαμε να πούμε πως όλο αυτό το διαπλεκόμενο σύστημα αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες Τεχνοδομές παγκοσμίως και ένα χειροπιαστό παράδειγμα του τι σημαίνει Τεχνοφεουδαρχία.

Η Τεχνοδομή αυτή εξυπηρετεί και άλλα περιφερειακά συμφέροντα, όπως βιομήχανους και εμπόρους παραϊατρικών υλικών και μηχανημάτων, μέσων αντι-ιικής προστασίας, αλλά και προκαλεί ένα είδος Κοινωνικής Μηχανικής (βίαιης κοινωνικής προσαρμογής)  σε τομείς όπως η Παιδεία, ο Πολιτισμός, τα Δικαιώματα, η διασκέδαση, οι κοινωνικές σχέσεις, η κινητικότητα, η εργασία, το λιανικό εμπόριο και άλλα.

Φυσικά μέσα σε αυτήν την τρομοϋστερία οι πιο αετονύχηδες κυβερνητικοί βρίσκουν την ευκαιρία για απευθείας αναθέσεις προμηθειών ή έργων, όπως και την διανομή πόρων υπό την μορφή ενισχύσεων σε παρατρεχάμενους επιχειρηματίες, αυξάνοντας το επίπεδο της διαφθοράς.

Απ’ όλο αυτό το μαφιόζικο πάρτι που στήνεται γύρω από την Τεχνοδομή των Big Pharma δεν θα μπορούσε να λείψει η ανάγκη για αυξημένη καταστολή τυχόν αντιδράσεων όσων για διάφορους λόγους ξεφεύγουν από την πλήρη αποδοχή της Κυρίαρχης Άποψης.

Πέρα όμως από τα κλασικά κυβερνητικά κατασταλτικά μέτρα (σε αρκετές περιπτώσεις με παρακρατική/φασιστική χροιά), η καταστολή σε παγκόσμιο επίπεδο χρησιμοποιεί και ιδεολογικά μέσα, βαφτίζοντας όποιον τολμά να θέτει κάποια ερωτήματα, ως «ψεκασμένο», «εγκληματία», «σχιζοφρενή», ενώ παράλληλα, παραμορφωτικά αναδεικνύονται μερικές προφανώς ηλίθιες θεωρίες ( όπως 5G, τσιπάκια, 666, Ιλουμινάτι κλπ) ως το κύριο σκεπτικό όλων εκείνων που διαφωνούν, απαξιώνοντάς τους.

Τα χαρακτηριστικά αυτού του εκτρώματος, της Τεχνοδομής των Big Pharma, που συνοπτικά περιγράφηκε παραπάνω –χωρίς να χρειαστεί να μπούμε σε ιατρικά θέματα, παραμένοντας αυστηρά στο πολιτικό επίπεδο κριτικής– μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως:

Οι Μεγάλες Πολυεθνικές Φαρμάκων (Big Pharma) αποτελούν μια άμεση και φανερά εκφρασμένη απειλή τόσο για την ελευθερία όσο και για την υγεία των πολιτών και πρέπει άμεσα οι λαοί -σε διεθνικό επίπεδο- να οργανωθούν για να την αντιμετωπίσουν.
Προτεινόμενα άμεσα μέτρα είναι:

• Απαίτηση έγκρισης με τους ίδιους όρους για όλα τα εμβόλια παγκοσμίως, χωρίς μεροληψίες.
• Άρση όλων των ειδικών προνομίων και απόλυτη διαφάνεια στοιχείων και διαδικασιών.
• Απελευθέρωση των πατέντων των φαρμάκων, ως όρο για την αποδοχή τους από τα ευρωπαϊκά Συστήματα Υγείας.

Σε βάθος χρόνου είναι αναγκαίο να αλλάξει το καθεστώς ιδιωτικοποιήσεων που εδώ και δεκαετίες έχει επιβληθεί στον ευρύτερο χώρο της Υγείας και ιδιαίτερα της παραγωγής ιατρικών σκευασμάτων, όπως επίσης και να κοπεί ο βρόχος που πνίγει την Επιστήμη μέσα από τις συμπράξεις των Πανεπιστημίων με τις Φαρμακευτικές.

Στο δικό μας όραμα για την Δημόσια Υγεία, η παραγωγή φαρμάκων θα στηρίζεται σε Εταιρίες Λαϊκής Βάσης με απόλυτη διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο, η δε ιατρική έρευνα θα γίνεται από δημόσια Πανεπιστημιακά Ιδρύματα υπηρετώντας αποκλειστικά την Επιστήμη και τα λαϊκά συμφέροντα.

Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, έχουμε την υποχρέωση να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στην Κυρίαρχη Άποψη, να προσπαθούμε να ενημερώνουμε υπεύθυνα και σφαιρικά τους πολίτες και να αναδεικνύουμε όλες τις αντιφάσεις οι οποίες και φανερώνουν την μελανή απάνθρωπη πλευρά της Τεχνοδομής των Big Pharma.

Πολιτική ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος του Ιουλίου 2019.

Όπως μετά από κάθε σημαντική εκλογική διαδικασία, έτσι και τώρα μπαίνω στον κόπο να κάνω την καθιερωμένη πολιτική ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, βασιζόμενος αυστηρά στα αριθμητικά δεδομένα, αλλά ταυτόχρονα εκθέτοντας την προσωπική μου άποψη τόσο για την πολιτική σημασία του αποτελέσματος όσο και για την κατεύθυνση προς την οποία μοιάζουν να οδηγούνται τα πράγματα.

Να σημειώσω πως πάγια θέση μου είναι, πως οι αναλύσεις αυτές πρέπει να γίνονται με βάση τον αριθμό των ψήφων, ενώ τα ποσοστά πρέπει να αναφέρονται μόνο όταν είναι απαραίτητο να αναφερθούν. Οι ψήφοι είναι άνθρωποι, τα ποσοστά δεν έχουν ψυχή! Αλλά και πάλι -κατά κανόνα- τα ποσοστά που αναφέρονται είναι επί του συνόλου του εκλογικού σώματος και όχι επί των εγκύρων.

Όποιος θέλει αποτελέσματα επί των εγκύρων, μπορεί να διαβάσει τους… πίνακες του Υπουργείου!

Το κείμενο –προειδοποιώ- είναι αρκετά μεγάλο, γι’ αυτό όποιος δεν αντέχει, καλά θα κάνει να μην συνεχίσει! Όποιος αντέξει όμως, πιστεύω πως τελικά θα έχει καταναλώσει μια ολοκληρωμένη, στέρεη λογικά άποψη, με την οποία μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, αλλά μόνο αφού προβληματιστεί στην κάθε παραδοχή της.

Πάμε λοιπόν με το κάθε ένα κόμμα ξεχωριστά και στο τέλος θα γίνει μια γενική εκτίμηση του αποτελέσματος και των προοπτικών.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Στις πρόσφατες εκλογές η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να επαναπατρίσει στις τάξεις της περίπου 725 χιλιάδες ψηφοφόρους σε σχέση με τον Σεπτέμβρη του 2015, μαζεύοντας έτσι 2,25 εκ. ψήφους, που ισοδυναμούν με το 22,6% του εκλογικού σώματος.

Η «ισχυρή εντολή» που ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει ότι έλαβε από τον ελληνικό λαό για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της ΝΔ, μόνο ισχυρή δεν ήταν! «Ισχυρή» την έκαναν ο εκλογικός νόμος (με την «απλή αναλογική» θα έπαιρνε γύρω στις 130 έδρες, αντί για τις 158 που έλαβε), αλλά και η –επαναστατική(sic) για κάποιους- αποχή.

Πέρα όμως από την ορθότητα ή όχι του δόγματος που λέει ότι «στην Δημοκρατία αποφασίζουν οι συμμετέχοντες και όχι οι απέχοντες», στην πράξη τα πράγματα αποκτούν διαφορετική πολιτική αξία, καθότι δύο πράγματα θα συμβούν σίγουρα κατά το επόμενο διάστημα:

• Μελλοντικές νομοθετικές παρεμβάσεις που θα θίγουν μεγάλα τμήματα των πολιτών, δηλαδή και τους απέχοντες της εκλογικής διαδικασίας, θα έρθουν αντιμέτωπες με την αντίδραση κοινωνικών δυνάμεων πολλαπλάσιων εκείνων που στήριξαν με την ψήφο τους την κυβέρνηση.
• Οι ντόπιοι ολιγάρχες που ενίσχυσαν με τεράστια ποσά το πτωχευμένο κόμμα του κ. Μητσοτάκη για την προεκλογική του εκστρατεία, θα έρθουν να εισπράξουν τα γραμμάτια εις πολλαπλούν, απαιτώντας συγκεκριμένες ρυθμίσεις πάνω ή κάτω από το τραπέζι για νομότυπες ή και παράνομες «επενδύσεις». Στην περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, τότε είναι πολύ εύκολο μια κυβέρνηση που χαίρει αποδοχής μόνο από το 22,6% του λαού, να ανατραπεί. Άρα κατά συνέπεια και αυτή η κυβέρνηση, θα αποδειχθεί μια άλλη μαριονέτα της ντόπιας και της ξένης ολιγαρχίας.

Βλέποντας τον πίνακα, διαπιστώνεται εύκολα πως σχεδόν το σύνολο των 380 χιλιάδων ψήφων που προστέθηκαν στην δύναμη της Νέας Δημοκρατίας σε σχέση με τις ευρωεκλογές, προέρχεται από την αποψίλωση του ακροδεξιού χώρου και ιδιαίτερα της Χρυσής Αυγής, του ΛΑΟΣ των ΑΝΕΛ αλλά και άλλων ακροδεξιών σχημάτων που είχαν εμφανιστεί τον Μάϊο. Σχετικά μικρές απώλειες, της τάξης των 30 χιλιάδων ψήφων, υπέστη και η Ελληνική Λύση. Το μόνο δεξιό κόμμα που άντεξε στην σαρωτική πίεση της Νέας Δημοκρατίας ήταν η Δημιουργία Ξανά. Όλα τα υπόλοιπα λεηλατήθηκαν.

ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε ανακινώντας στο «σκιάχτρο της Δεξιάς» να συγκεντρώσει σχεδόν 1,8 εκ. ψήφους, που αν –κάνοντας μια …μεταφυσική σύγκριση- τις είχε μαζέψει στις ευρωεκλογές πριν 40 ημέρες, θα έριχνε την τότε διαφορά κάτω από το 1%, με εντελώς διαφορετικές πολιτικές συνέπειες (ακόμα και πιθανή αμφισβήτηση της ικανότητας του Κυριάκου Μητσοτάκη από τους ίδιους τους Νεοδημοκράτες!)

Παρά όμως την απώλεια των κυβερνητικών θώκων, ο ΣΥΡΙΖΑ επέτυχε να διατηρήσει μεγάλο μέρος των δυνάμεων του, κάτι που θα του επιτρέψει να διαχειριστεί την ήττα με καλύτερους όρους, τόσο εσωκομματικά, όσο και στην Βουλή αλλά και στην κοινωνία.

Η αλήθεια είναι πως πολύ συχνά θα βρεθούν στην άβολη θέση να …καταγγέλλουν ως  «αντιλαϊκούς» νόμους τους οποίους έχουν οι ίδιοι ψηφίσει, ισχυριζόμενοι πως αυτοί όμως θα τους …ξε-ψήφιζαν πριν την εφαρμογή τους! Και εδώ που τα λέμε, ελάχιστοι πιστεύουν πως πάσχουν από «έλλειψη» θράσους για να κάνουν κάτι τέτοιο…

Ο μόνος εφικτός πολιτικός στόχος που παραμένει για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να μπει σε μια διαδικασία επανίδρυσης, με στόχο να απορροφήσει και τα τελευταία απολειφάδια του παλιού ΠΑΣΟΚ, φτιάχνοντας μια νέα σαλάτα η οποία θα σερβιριστεί ως «πατερίτσα» στους …φτωχούς και τους άνεργους, για να τους βοηθήσει να …σταθούν όρθιοι, την ώρα που η χώρα θα ξεκοκαλίζεται σε πυρετώδεις ρυθμούς για να εξυπηρετηθούν οι μνημονιακές απαιτήσεις για ματωμένα πλεονάσματα.

Από τον πίνακα γίνεται φανερό πως η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται:

• 50.000 από τους Οικολόγους Πράσινους που επέστρεψαν στο μαντρί
• 105.000 από την μείωση της αποχής
• 45.000 από την αποψίλωση της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς
• 150.000 από διάφορες κεντρώες και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που δεν κατέβηκαν στις εκλογές, αλλά και από τα υπολείμματα του Ποταμιού, της Ένωσης Κεντρώων και μάλλον μέρους των ΑΝΕΛ.

ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

Η νιοστή παραλλαγή του ονόματος του πτωχευμένου οικονομικά και πολιτικά ΠΑΣΟΚ, δεν κατάφερε τελικά –παρά της προσδοκίες της Φώφης Γεννηματά- να αποσπάσει δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και στην ουσία παρέμεινε στα ίδια, αυξάνοντας μόνο κατά 20 χιλιάδες ψήφους. Το διψήφιο ποσοστό που είχαν θέσει ως στόχο, παρέμεινε ένα όνειρο θερινής νυκτός. Αυτό λογικά θα πρέπει να είναι και το κύκνειο άσμα του ΠΑΣΟΚ, αφού –μεταξύ των άλλων- το βάρος των χρεών του είναι τέτοιο που δεν μπορεί να του επιτρέψει να λειτουργεί.

Πολύ σύντομα θα χρεωθεί στην κ. Γεννηματά η ευθύνη για την μη-ψήφιση της απλής αναλογικής, η οποία με τα ίδια εκλογικά αποτελέσματα θα έδινε στο Κίνημα Αλλαγής  γύρω στις 26 έδρες και θα το μετέτρεπε σε αποφασιστικό κυβερνητικό παράγοντα, δίνοντάς του ρόλο και προοπτική. Τώρα, όπως τους έκανε μαντάρα ο Ευάγγελος Βενιζέλος –οποίος πρωτοστάτησε σε αυτήν την αυτοχειρία, το πιθανότερο είναι πως ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ να μετακομίσει στην Νέα Δημοκρατία, κάτι που μάλλον ήδη ξεκίνησε με την υπουργοποίηση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

ΚΚΕ

Το ΚΚΕ παραμένει μια κατηγορία …από μόνο του! Η ερμητικά κλειστή εσωκομματική του λειτουργία αλλά και η απαράδεκτη συμπεριφορά των μελών του προς όποιον δεν είναι μέλος ή φίλος του κόμματος, διαρκώς το αποκόπτουν από τις κοινωνικές εξελίξεις. Υπάρχει επίσης και μια αίσθηση πτώσης του πολιτικού επιπέδου των στελεχών του, τα οποία προσομοιάζουν όλο και περισσότερο με… θεόπνευστους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Βρίσκεται σε σταθερή …»στάγδην βραδέως» απομείωση, παρότι οι συνθήκες είναι –αντικειμενικά- εξαιρετικά ευνοϊκές για το ίδιο. Για να λέμε όλη την αλήθεια, το ΚΚΕ την καταστροφή και το σάπιο υπόβαθρο του ελληνικού καπιταλισμού, τα είχε προβλέψει. Επίσης είχε έγκαιρα επισημάνει τον απατεωνίστικο και αριβιστικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι κοινωνικές συνθήκες θα έπρεπε να αποτελούν εύφορο έδαφος για την εκλογική εκτίναξη του ΚΚΕ, όπως για παράδειγμα η υψηλότατη ανεργία στο 18%, η ελαστική και ανασφαλής απασχόληση στο 50% των εργαζομένων και η φτώχεια γύρω  στο 30%!

Σε αυτές τις ιδανικές συνθήκες, το ΚΚΕ (ή ο χάρος…) «καταφέρνει» να διώχνει περίπου 1500 ψηφοφόρους κατά μέσο όρο σε κάθε εκλογική διαδικασία και όποιος τολμήσει να τους πει κουβέντα πως ίσως κάτι δεν κάνουν καλά, τον βαφτίζουν «αντικομουνιστή» και ξεμπερδεύουν!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ

Ο Κυριάκος Βελόπουλος κατάφερε να πουλήσει μια «σοβαρή (sic) Χρυσή Αυγή» όπως έλεγε και ο Μάκης Βορίδης, κατά κανόνα στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, αλλά και σε εκείνο το τμήμα του λαού που πλέον σβήνει την κατάθλιψή του βλέποντας τηλεπωλητές και χαζοκάναλα. Εδώ που τα λέμε πρέπει να είναι πιο δύσκολο να πλασάρεις στο συγκεκριμένο κοινό, το… «ΤΕΛΟΠΟΝ» ως πανάκεια, απ’ ότι την Ελληνική Λύση ως κόμμα!

Στις ευρωεκλογές είχε καταφέρει να απορροφήσει το ένα τρίτο της Χρυσής Αυγής και τώρα –παρά την ευθεία επίθεση που δέχτηκε από τον ίδιο τον Μητσοτάκη, πέτυχε να κρατήσει το μεγαλύτερο μέρος της πελατείας του, χάνοντας περίπου 27 χιλιάδες ψήφους. Δεν είναι και λίγο, για έναν καραφλό που πουλά …αλοιφή για την φαλάκρα!

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Η ναζιστική οργάνωση δεν κατάφερε για λίγο να ξεπεράσει το όριο των 170 χιλιάδων ψήφων και έτσι δεν μπαίνει στο Κοινοβούλιο – όπου εδώ που τα λέμε, τα επτά αυτά χρόνια δεν μπόρεσε αντικειμενικά να παίξει κάποιο ρόλο εκεί μέσα.

Πιθανώς μάλιστα, το κοινοβουλευτικό της κοστούμι να την στένευε και δεν αποκλείεται τώρα που δεν έχει πιά την ανάγκη της κοινοβουλευτικής προβιάς, να ξανα-αναδυθεί η εγκληματική φύση της, ενεργοποιώντας τις φασιστικές συμμορίες της.

Αυτή τη φορά πάντως οι 110 χιλιάδες ψήφοι που έχασε αποδείχτηκαν μοιραίες για την κοινοβουλευτική της παρουσία και οι οποίες το πιθανότερο είναι πως αναπλήρωσαν μεγάλο μέρος των απωλειών που είχε η Ελληνική Λύση προς την Νέα Δημοκρατία.

Έγινε τράμπα δηλαδή, 110 χιλιάδες ψήφοι από τη Χρυσή Αυγή πήγαν στην Ελληνική Λύση και 140 χιλιάδες ψήφοι από αυτήν, πήγαν στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό, ακόμα κι αν είναι απλώς το τελικό αριθμητικό αποτέλεσμα και στην πραγματικότητα δεν εξελίχθηκε ακριβώς έτσι το φαινόμενο, στην ουσία δεν αλλάζει κάτι, καθότι και στις ευρωεκλογές η νεο-εμφανιζόμενη Ελληνική Λύση είχε αρμέξει επί το πλείστον την Χρυσή Αυγή και κατά το έλασσον την Νέα Δημοκρατία.

Άρα η έμμεση ή άμεση σύνδεση των δεξαμενών της Χρυσής Αυγής και της Νέας Δημοκρατίας είναι μάλλον προφανής.

ΜέΡΑ25

Το κόμμα του οποίου ηγείται ο Γιάνης Βαρουφάκης -παρά την εξαιρετική πόλωση και την λεηλασία που έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο, με το σκιάχτρο της Δεξιάς- κατάφερε να αυξήσει τις δυνάμεις του και να μπει στη Βουλή, ξεπερνώντας και την πρόσφατη απογοήτευση της μη-εισόδου στην ευρωβουλή για μόλις 350 ψήφους!

Πλέον είναι η μόνη πολιτική δύναμη που εκφράζει το αμεσοδημοκρατικό «62% ΟΧΙ του ΛΑΟΥ» στη Βουλή! Αυτό το γεγονός, του προσδίδει ένα σαφές προβάδισμα σε σχέση με τις άλλες ομόλογες δυνάμεις (Πλεύση Ελευθερίας, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ κ.α.). Κατά μία έννοια έχει αντικειμενικά κατακτήσει την ηγεμονία του συγκεκριμένου χώρου, με ότι αυτό συνεπάγεται (να μην ξεχνάμε πως το ΚΚΕ είχε ψηφίσει «άκυρο» στο Δημοψήφισμα).

Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον τόσο στη Βουλή, όσο και στα ΜΜΕ θα ακούγεται μια διαφορετική φωνή που θα αμφισβητεί την υποταγή της χώρας και την προοπτική της να μετατραπεί σε μια αποικία χωρίς καμία –ούτε καν τυπική- εθνική κυριαρχία. Και μόνο αυτό μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικό, για σημαντικές και ραγδαίες πολιτικές ανακατατάξεις.

Το ΜέΡΑ25 έχει τρία καινοτόμα όπλα στη φαρέτρα του, που πιθανώς και να το οδήγησαν στην επιτυχία:

• Το γεγονός ότι είναι αναπόσπαστο τμήμα ενός ευρωπαϊκού δικτύου αντίστοιχων κομμάτων, του DiEM25
• Το ότι έχει μια πρωτοποριακή οργανωτική δομή, αμεσοδημοκρατική και βασισμένη κατά κανόνα στο διαδίκτυο.
• Το ότι είναι το μόνο πραγματικά διεθνιστικό αντιμνημονιακό κόμμα, το οποίο απορρίπτει την παράξενη «εθνική» ιδέα, που ισχυρίζεται εσφαλμένα πως οι «περιούσιοι» Έλληνες είναι αυτοί που θα νικήσουν την ενοποιημένη νεοφιλελεύθερη επιδρομή, μόνοι τους και ανεξάρτητα από όλους τους άλλους λαούς της Ευρώπης!

Ο επόμενος στόχος του ΜέΡΑ25 θα πρέπει να είναι να εκπληρώσει τις προσδοκίες του κόσμου, που προδόθηκε από ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό το 2015 και συνέπραξαν για την καταστροφική για την Δημοκρατία ανατροπή του ΟΧΙ του Λαού, στη Βουλή.

Αν αποτύχει στους βασικούς του στόχους, δηλαδή στην δημιουργία ενός πραγματικά δημοκρατικού κόμματος για τον 21^ο αιώνα, τότε μάλλον θα χαθεί οριστικά και κάθε ελπίδα για την συγκρότηση ενός απελευθερωτικού μετώπου. Ο μεγάλος κίνδυνος, ο οποίος και θα αυτό-αναιρέσει την ύπαρξή του, είναι να αποδειχθεί άλλο ένα κόμμα που πούλησε νεωτερισμό στα γεννοφάσκια του αλλά μετά, η ηγετική του ομάδα ανακάλυψε τη γλύκα του να είσαι πατρίκιος στις πλάτες των πληβείων…

ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ – ΛΑΕ

Τα άλλα δύο κόμματα που προσπαθούσαν και αυτά να εκφράσουν στη Βουλή το ΟΧΙ του ΛΑΟΥ, τελικά δεν τα κατάφεραν. Παρόλες τις διαφορές προσέγγισης των τριών κομμάτων (ΜέΡΑ25, Πλ.Ελ και ΛΑΕ) για την αναζήτηση εξόδου από την μνημονιακή υποτέλεια, θα έπρεπε να είχε προκριθεί από όλους μια ενωτική πρόταση, κάτι που τελικά δεν έγινε εφικτό, με αποτέλεσμα όχι μόνο την διάσπαση των λιγοστών δυνάμεων, αλλά και την τραυματική εμπειρία ενός εμφυλίου πολέμου, σε κάποιες φάσεις μάλιστα με σκαιά χαρακτηριστικά προσωπικών επιθέσεων.

Αν υπήρχε ήδη μια λειτουργική, δημοκρατική πλατφόρμα διαλόγου και συναπόφασης (η μόνη ρεαλιστική πρόταση που μπορεί να καλλιεργήσει την ενότητα) τότε ίσως τα πράγματα να ήταν τώρα διαφορετικά.

Κρίμα πάντως, γιατί και η παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βουλή θα ήταν σημαντική, έχοντας τα ειδικά προνόμια παρέμβασης ως τέως Πρόεδρος της Βουλής, όπως άλλωστε και η δυναμική κινηματική παρουσία της ΛΑΕ στους δρόμους.

Τελικά το… τρίλλημα τέθηκε στον κατακαημένο ψηφοφόρο της διαλυμένης Αριστεράς που μέσα από τις δύο αλλεπάλληλες ψηφοφορίες προέκρινε τον διεθνιστικό αγώνα που προτείνει το ΜέΡΑ25, σε συνδυασμό με την υπόσχεση δημοκρατίας, ισονομίας και διαφάνειας στις εσωτερικές διαδικασίες του κόμματος.

ΓΕΝΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

Ένα από τα προφανή χαρακτηριστικά του εκλογικού αποτελέσματος είναι η παλινόρθωση του δικομματισμού. Το 71% των ψηφισάντων πήγε στη κάλπη για να παίξει μαύρο-κόκκινο στην πολιτική ρουλέτα. Και εδώ που τα λέμε είναι τεράστια η επικοινωνιακή επιτυχία των δύο μονομάχων, αφού κατάφεραν να μοιάζουν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους οι δύο αποχρώσεις του «ΝΑΙ σε όλα»!

Για να το επιτύχουν αυτό, μετατόπισαν την «διαμάχη» σε ασήμαντες ανουσιότητες  όπως:

• Ο αψύς χαρακτήρας του ΝΑΙνέκου «επαναστάτη» υφυπουργού Πολλάκη.
• Η απειλή της ασφάλειας της χώρας από τα πέντε δρομάκια γύρω από την πλατεία Εξαρχείων.
• Το επίπεδο γνώσης της αγγλικής γλώσσας του Αλέξη Τσίπρα.
• Η έλλειψη στιλιστικής κουλτούρας από την πλέμπα.
• Το σκοτεινό παρελθόν των μπαμπάδων τους.
• Οι διακοπές σε κότερο εφοπλιστή και όχι σε… κότερο μεροκαματιάρη.

Και άλλα τέτοια φαιδρά…

Εντέχνως αποφεύχθηκε και δεν έγινε κανένας ουσιαστικός διάλογος. Για παράδειγμα, τα εργασιακά αναλώθηκαν σε ηλιθιότητες που πέταγε κάθε τόσο ο Μητσοτάκης περί επταήμερης εργασίας (κάτι που ρυθμίζεται νομοθετικά από το 1918 στη χώρα μας) και στο οποίο εξέφρασε τον αποτροπιασμό(!) του ο ΣΥΡΙΖΑ!

Με λίγα λόγια, το τσίρκο βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία κάτω από την τέντα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, παρότι ο μπερντές της πλέον στερείται της «πολύτιμης» παρουσίας των Πάνου Καμμένου, Σταύρου Θεοδωράκη και Βασίλη Λεβέντη.

Κατά τα άλλα -και πέρα από τις ψευτομαγκιές και των δύο «εικονομάχων» (νικητών και ηττημένων) – το μόνο σχέδιο που πρόκειται να εφαρμοστεί είναι το Μνημόνιο που ψήφισαν μαζί ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ στις 14 Αυγούστου του 2015. Απλά, μετά την λαϊκή απόρριψη της εκδοχής του «ΝΑΙ του Τσίπρα», τώρα θα σερβιριστεί στο λαό η εκδοχή του «ΝΑΙ του Μητσοτάκη».

Η ίδια συνταγή δηλαδή, αλλά σε διαφορετικό σερβίτσιο…

Μία από τις πιο γελοίες εικόνες που θα δούμε, θα είναι οι πύρινοι αντιπολιτευτικοί λόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια στην εφαρμογή από την ΝΔ των νόμων που οι ίδιοι ψήφισαν!   Το κωμικοτραγικό θέαμα, αν μη τι άλλο, είναι και πάλι εξασφαλισμένο.

Αυτό δυστυχώς, είναι το επίπεδο της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Ένα επικοινωνιακό reality show, που εξελίσσεται πάνω στις πλάτες ενός λαού που κατά το ήμισυ δέχεται να παίξει το ρόλο του κομπάρσου, με την σκηνή όμως να γεμίζει με πραγματικά πτώματα και το άλλο μισό να απέχει νομίζοντας πως έτσι… αντιπαλεύεται(!) το Σύστημα.

ΑΜΕΣΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα και αφήνοντας τις εικονικές κοκορομαχίες της καθυποταγμένης πολιτικής ηγεσίας της χώρας, τα προβλήματα μας είναι πολύ βαθύτερα, πολύ πιο πολύπλοκα και εξαρτώνται άμεσα από τις ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις τόσο στην γειτονιά μας, όσο στην Ευρώπη αλλά και σε πλανητικό επίπεδο.

Η ανατολική Μεσόγειος μυρίζει μπαρούτι και πετρέλαιο. Η Ευρώπη μοιάζει να επιστρέφει στην οικονομική ύφεση, αδυνατώντας να αντιδράσει στον ανταγωνισμό ΗΠΑ – Ρωσίας – Κίνας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τον άκρατο μονεταρισμό της και την τερατώδη γραφειοκρατία της, που την έριξαν στην ομφαλοσκόπηση αλλά και στην διεθνή απαξία, δεν είναι σε θέση πλέον να έχει κάποιο διεθνή ρόλο. Οι αστυνομικές ωμότητες σε Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, η σταδιακή κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, η απόλυτη κυριαρχία της  αυτό-αναπαραγωγής των κεφαλαίων των Τραπεζών και των funds, σε βάρος της εργασίας και της πραγματικής οικονομίας, μετατρέπουν την Ευρώπη σε απωθητικό πρότυπο, σε ένα Ζόμπι, που διώχνει τις επενδύσεις σε άλλα, πιο ήρεμα νερά.

Στην ζώνη των 19 του ευρώ, οι 4 έχουν ήδη πτωχεύσει και έπονται Ιταλία και Γαλλία που θα τσακιστούν αύτανδρες στην επόμενη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, που μοιραία κάποτε θα εμφανιστεί.

Η Ελλάδα έχει ένα χρέος ρεκόρ της τάξης του 180% του ΑΕΠ της, άρα θα είναι το πρώτο θύμα, το καναρίνι στο ανθρακωρυχείο,  όταν για παράδειγμα ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας οξυνθεί ή συνδυαστεί ακόμα και με πολεμικές συρράξεις πχ στο Ιράν.  Μέσα σε αυτό το κλίμα και με αυτές τις συνθήκες, οι επενδυτές που θα εμφανιστούν στα μέρη μας, θα είναι τύπου … Πιεγκμπονσάντ στον Παναθηναϊκό! Ανύπαρκτοι, αεριτζήδες, απατεώνες που θα προσπαθήσουν να αρπάξουν κάνα μεζέ από το διαμελισμένο πτώμα της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ και ότι τέλος πάντων απομένει ακόμα για ξεκοκάλισμα.

Μέσα στο τρέχον εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές οικονομικό πλαίσιο, το «ΝΑΙ του Μητσοτάκη» είναι καταδικασμένο και αυτό στην αποτυχία. Οι μεγάλες επενδύσεις θα συγκεντρωθούν στην ΝΑ Ασία, την Κ. Αφρική και την Κ. Αμερική. Αν μάλιστα η πολεμική ένταση στο Αιγαίο αυξηθεί, ή υπάρξει μόνιμη υποβάθμιση του Περιβάλλοντος εξ αιτίας της εξόρυξης υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή, το πιθανότερο είναι να χάσουμε και το μεγάλο στήριγμα της οικονομίας μας, τον Τουρισμό.

Παράλληλα η αυτοματοποίηση που εισάγεται σε κάποιους τομείς ( Τράπεζες, Διόδια και ακολουθούν τα Σούπερ Μάρκετ)  θα εξαφανίσει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεων σε ταμεία, δημιουργώντας νέες στρατιές ανέργων. Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχει και η επέκταση του ηλεκτρονικού εμπορίου, κάτι που θα βγάλει στην ανεργία τόσο χιλιάδες εμποροϋπαλλήλους, όσο και άλλες τόσες χιλιάδες μικρο-μαγαζάτορες. Τρύπιο βαρέλι θα αποδειχθεί η Απασχόληση. Εκατό χιλιάδες θέσεις θα φτιάχνονται από τη μια και 500 χιλιάδες θα χάνονται από την άλλη. Το … «ένα προς πέντε» θα ισχύσει και στον ιδιωτικό τομέα!

Οι δημοπρασίες ακινήτων θα ενταθούν μέσα στους επόμενους μήνες. Εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα θα βγουν στο σφυρί, από την Νέα Δημοκρατία μέσω των  ηλεκτρονικών δημοπρασιών που θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι χιλιάδες άστεγοι, η κοινωνική ένταση και η συνεπακόλουθη μικρο-εγκληματικότητα θα επιδεινώσουν το αίσθημα ασφάλειας και θα οδηγήσουν σε ηθική κατάπτωση μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Όποιος νομίζει πως αυτές οι συνθήκες θα οδηγήσουν νομοτελειακά σε λαϊκή εξέγερση, είναι απλά ανιστόρητος, πιθανώς και αρκετά αφελής. Αν ήταν έτσι, τότε απλά δεν θα υπήρχε φτώχεια στον κόσμο όλο! Αντίθετα, οι «λύσεις» που προκρίνονται κατά κανόνα, είναι η μετανάστευση, η πορνεία και εγκληματικότητα συνοδευόμενη από ναρκωτικά και αλκοολισμό. Τα βασικά δηλαδή χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας με περιθωριοποιημένη την πλειονότητα των πολιτών της, έτσι όπως τα έχουμε δει να εμφανίζονται και σε άλλες αποικίες.

Γιατί η Ελλάδα είναι ένα αποτυχημένο αστικό κράτος που αδυνατεί –παρά την κατάπτωσή της τρέχουσας πολιτικής πρότασης- να δημιουργήσει μια πραγματικά ριζοσπαστική κυρίαρχη πολιτική πρόταση, η οποία να καταθέσει ένα αξιόπιστο σχέδιο κοινωνικής ανασυγκρότησης και λαϊκής κυριαρχίας.

Και αν δεν υπάρξει μια χαραμάδα ρεαλιστικής ελπίδας για την αποτροπή του προδιαγεγραμμένου μέλλοντος, τότε είναι μια χώρα καταδικασμένη να μετατραπεί, μέχρι περίπου το 2025, σε μια ψυχαγωγική/γηροκομική αποικία, με το 80% των Ελλήνων και των Ελληνίδων –που ακόμα δεν μετανάστευσαν- σε ρόλο υπηρετικού προσωπικού και αναψυχής των εποίκων, έτοιμους να κάνουν τα πάντα για λίγα ευρώ.

Αλλά ας μην χαλάμε τις καρδιές μας, θα έχουμε «ευρώ»!

Περί εκλογικών συστημάτων.

Με την ευκαιρία της πρωτοβουλίας που πήρε ο επιτετραμμένος των €-ναζί στη χώρα (προφανώς για να προωθηθούν καλύτερα τα σχέδια των αποικιοκρατών, οι οποίοι εδώ και 4 χρόνια απαιτούν «ευρύτερες κυβερνητικές συνεργασίες») βρίσκω την ευκαιρία να πω λίγα λόγια για τα εκλογικά συστήματα ώστε να αναδειχτεί το προφανές, πως δηλαδή κανένα εκλογικό σύστημα δεν μπορεί να οδηγήσει σε Δημοκρατία, παρά μόνο σε μια καρικατούρα αυτής.
Να ξεκαθαρίσω απ’την αρχή πως ως εκλογικά συστήματα μπορούν να θεωρηθούν μόνο δύο:
Α) η απλή αναλογική,
Β) το πλειοψηφικό σύστημα.
Όλα τα υπόλοιπα (ενισχυμένη αναλογική, μπόνους, μικτά συστήματα κλπ) δεν είναι εκλογικά συστήματα, αλλά καλπονοθευτικά συστήματα.
Στην Ελλάδα -σταθερά και κατά κανόνα- τα κοινοβούλια εκλέγονται με καλπονοθευτικά συστήματα – και πιθανώς γι’αυτό να φτάσαμε την απόλυτη κατάντια, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας. (Αυτά τα συστήματα οι υποστηρικτές τους λένε πως …δημιουργούν πολιτική σταθερότητα!!! Προς το γκρεμό…)
Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι πολιτικά σταθερή, μαγειρεύοντας τους αριθμούς. Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός πως μέσα σε έξι χρόνια που εφαρμόστηκε το καλπονοθευτικό σύστημα του «μπόνους 50», έγιναν πέντε (5!) φορές βουλευτικές εκλογές!

Απλή αναλογική.
Στην απλή αναλογική υποτίθεται πως αντιπροσωπεύεται με αναλογικό τρόπο η δύναμη των πολιτικών δυνάμεων της κοινωνίας, στο κοινοβούλιο.
Και ενώ αυτό ακούγεται σωστό, στην πράξη αποδεικνύεται πως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Όπου έχει εφαρμοστεί η απλή αναλογική, με όριο εισόδου ή χωρίς όριο (χαρακτηριστικό παράδειγμα για «χωρίς όριο» η Ιταλία από το 1946-1995) δημιουργούνται μικρά «κόμματα-σούπερ-μάρκετ», που μπαίνουν στο κοινοβουλευτικό «ράφι», έτοιμα να συνεργαστούν με τον οποιονδήποτε, αρκεί να πάρουν μέρος στη νομή της εξουσίας. Κόμματα δηλαδή τύπου Ποτάμι, ΑΝΕΛ, Λεβέντη, ΔΗΜΑΡ κ.ο.κ.
Μέσα από τον παραμορφωτικό μηχανισμό των κομμάτων, στην πραγματικότητα γεννιέται ένα τέρας διαπλοκής και συναλλαγής.
Το ότι η Αριστερά έχει κάνει «ιδεολογική σημαία» (τρομάρα της) την απλή αναλογική, είναι ακόμα μια απόδειξη της αδυναμίας της να επεξεργαστεί πραγματικά ριζοσπαστικές ιδέες και ότι το μόνο που την ένοιαζε (και συνεχίζει να την νοιάζει…) ήταν απλά να κατακτήσει περισσότερες έδρες στο αστικό κοινοβούλιο.

Πλειοψηφικό
Στο πλειοψηφικό, η επικράτεια διαιρείται σε μικρές ισοπληθυσμιακές μονοεδρικές περιφέρειες, τόσες όσες είναι και οι προς διανομή έδρες.
Με αυτόν τον τρόπο η κάθε περιφέρεια εκλέγει μόνο έναν βουλευτή, ο οποίος είναι και ο εκπρόσωπος της στο κοινοβούλιο.
Το σύστημα αυτό λειτουργεί αξιοπρεπώς σε συνθήκες defacto δικομματισμού. Σε διαφορετικές περιπτώσεις ή σε συνθήκες ανάπτυξης τοπικιστικών νοοτροπιών, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν διαλυτικά (χαρακτηριστικότερο των παραδειγμάτων το Ηνωμένο Βασίλειο).
Επίσης με το πλειοψηφικό σύστημα, είναι πολύ εύκολο να αναπτυχθούν «βαρονίες» και για να γίνει σαφές, ας πήγαινε να βγάλει κάποιος άκρη με τα …βαφτιστήρια του Μητσοτάκη σε μια υποτιθέμενη μονοεδρική στα Χανιά!
Έτσι λοιπόν γίνεται σαφές πως δεν μπορεί να υπάρξει ένα κάποιο εκλογικό σύστημα που να εγγυάται την δημοκρατία, καθότι δημοκρατία και κοινοβούλιο είναι δύο έννοιες διαμετρικά αντίθετες!
Η μόνη σοβαρή κατεύθυνση για την αναζήτηση ενός δρόμου πραγματικής δημοκρατίας είναι η επεξεργασία μιάς λειτουργικής πρότασης πολιτικού συστήματος χωρίς την ύπαρξη κοινοβουλίου αλλά με την όσο το δυνατόν αμεσότερης συμμετοχής των πολιτών.

Γιαυτό, η συμμετοχή μου στον διάλογο για τον εκλογικό νόμο της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» θα περιοριστεί σε μία μόνο πρόταση:
Στο κοινοβούλιο να εκλέγονται τόσοι βουλευτές, όσοι αντιστοιχούν στο ποσοστό των εγκύρων ψήφων.
Αν δηλαδή υπάρξει 40% [Αποχή/Άκυρα/Λευκά] τότε ο αριθμός των βουλευτών να μην είναι πάλι 300 όπως γίνεται σήμερα, αλλά μειωμένος κατά 40% δηλαδή να εκλέγονται συνολικά μόνο 180 βουλευτές.
Να δίνεται δηλαδή η δυνατότητα να μην στέλνει κανέναν βουλευτή στην Βουλή αυτός που απαξιώνει με τη στάση του το αστικό κοινοβούλιο και αποστασιοποιείται από ετούτον τον κωμικοτραγικό τρόπο αντιπροσώπευσης.
Για μια σχηματική περιγραφή του προτεινόμενου τρόπου διακυβέρνησης με Πραγματική Δημοκρατία, μπορείτε να δείτε αυτό το βιντεάκι.
Για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο «Πραγματική Δημοκρατία – Από την υποταγή στην απελευθέρωση» εδώ.

Μια ακόμα απόδειξη της γελοιότητας των «εθνοπατέρων».

Βγήκαν μετά το πρόσφατο Eurogroup όλα τα κυβερνητικά παπαγαλάκια και άρχισαν να λένε το παρακάτω ψέμα, το οποίο πέρα τούτου πρόκειται για μια ηλιθιότητα:

Είπαν λοιπόν πως –αν και δεν έχει καταγραφεί στο κείμενο της απόφασης- ουσιαστικά έχει συμφωνηθεί να «περιοριστούν» οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας στο 15% του ΑΕΠ κάθε χρόνο!!!

Πέρα ότι αυτό είναι ένα ψέμα, καθότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμφωνηθεί, απλά είναι ένα από τα σενάρια που εξετάζει το ΔΝΤ, ας δούμε τι αυτό θα σήμαινε, αν ήταν αλήθεια:

Για αρχή ας βάλουμε κάτω τους αριθμούς. Οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας μέχρι το 2025 είναι οι παρακάτω (υπολογίζοντας το ΑΕΠ στα 185δις του 2015):

ΕΤΟΣ  ΔΙΣ  %ΑΕΠ
2016 13,11 7,08
2017 13,89 7,51
2018 11,26 6,09
2019 16,57 8,96
2020 13,41 7,25
2021 18,13 9,80
2022 33,36 18,03
2023 28,74 15,54
2024 24,50 13,24
2025 17,83 9,64

Με δεδομένο πως το 15% του 185 είναι 27δις, γίνεται φανερό πως μόνο το 2022 και 2023 θα ξεπερνιόταν αυτό το όριο. Αντίθετα όλες τις άλλες χρονιές οι δανειακές υποχρεώσεις (πριν αυτήν την γενναία διαπραγμάτευση του Τζίφρα…) ήσαν περίπου στα μισά λεφτά!

Αυτά για να βλέπουν όλοι, για το τι γίδια μπαίνουν στο μαντρί της Βουλής, ποιοι μας «κυβερνάνε», ποιοι ψηφίζουν τους νόμους που διαλύουν τις ζωές μας και ποια γομάρια δήθεν τους ελέγχουν… κάνοντας αντιπολίτευση.
Μιλάμε για βόδια με καπίστρι και πρόβατα με λοφίο.

Φτάνει πια με την ανάθεση και την αντιπροσώπευση!
Έχει φτάσει η ώρα να παλέψουμε για την ανατροπή αυτής της σαπίλας.
Μιαν Πραγματική Δημοκρατία χωρίς παραμορφωτικούς/παραχαρακτικούς μηχανισμούς της λαϊκής βούλησης και χωρίς καρεκλοκένταυρους, κομματόσκυλα και ξεπουλητάρια της εξουσίας.

Όλες οι εξουσίες στο λαό, χωρίς μεσάζοντες, ηγετίσκους και «σωτήρες».

Μια προδομένη χώρα, παραδομένη στο έλεος των €ναζί.

Μετά την ολοκληρωτική παραχώρηση της κυριαρχίας επί του συνόλου της Δημόσιας περιουσίας για να την διαχειρίζονται όπως βολεύονται οι €ναζί, η 4η κατά σειρά κυβέρνηση προδοτών, βρίσκεται κυριολεκτικά υπό την αίρεση των νέο-αποικιοκρατών.

Γράφω αυτό κείμενο, επίτηδες πριν να λήξει η συνεδρίαση του σημερινού eurogroup, καθότι όποιες αποφάσεις και να παρθούν σε αυτό, το ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν πρόκειται να μεταβληθεί.

Αυτή, όπως και οι επόμενες και οι προηγούμενες «κυβερνήσεις» του ίδιου φυράματος, θα απολύονται από τα αφεντικά τους με μιαν απλή καθυστέρηση της καταβολής μιας δόσης ή με την μείωση του ύψους αυτής, όταν οι €ναζί θα κρίνουν ότι μπορούν να βρουν μιαν αποδοτικότερη (για τους ίδιους φυσικά) λύση.

Ο τρομοκρατημένος λαός, βομβαρδιζόμενος από εικόνες «Βενεζουέλας», θα πιάνεται από τα μαλλιά του και από τα παπάρια του κάθε απατεωνίσκου νέο-σωτήρα «της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας». Για όσους όμως αντιδρούν, θα υπάρχουν πάντα «τα σώματα προστασίας του πολίτη», τα οποία μάλιστα, ο «αριστερός ηγέτης» (τρομάρα του…), ανέδειξε προχτές στη Βουλή ως «την χρίζουσα περισσότερης προστασίας, κοινωνική ομάδα της χώρας» (!!!) και γι’ αυτό  πρέπει αυτοδικαίως σε αυτούς να πάει το μεγαλύτερο μέρος του περισσεύματος από την ανεξέλεγκτη αφαίμαξη των πολιτών.

Ειρήσθω εν παρόδω, προχτές ο Τζίφρας έδωσε άλλο ένα ρεσιτάλ ξεφτίλας, όταν ούτε λίγο  ούτε πολύ, κατηγόρησε τη Ντόρα πως… του έκλεψε την ιδέα για το Υπερ-ταμείο, το… 2012! Έχει φτάσει πλέον να μην διαφωνεί με τους ακραίους νέο-φιλελεύθερους επί της ουσίας, αλλά… απλά και μόνο για την πατρότητα των εκτρωμάτων που τον βάζουν να σερβίρει!

Άξιος ο μισθός του!

Η ουσία όμως είναι πως η χώρα βαδίζει προς την διάλυση, έχοντας πλέον απωλέσει, τόσο την κυριαρχία των δημοκρατικών θεσμών, όσο και την διαχείριση της δημόσιας περιουσίας.

Η πορεία που έχει χαραχτεί για την Ελλάδα, είναι να γίνει ένα αδειανό και κουρελιασμένο πουκάμισο.

Μέχρι να μπορέσουν να μετατρέψουν οι €ναζί την οικονομική τους σαπουνόφουσκα* σε υλικά αγαθά (σε λιμάνια, αεροδρόμια, ΔΕΗ, νερό, νοσοκομεία, σχολεία κλπ) θα μας έχουν «με τα σωληνάκια», έως ότου πάρουν και την τελευταία σταγόνα αίματος από την χώρα.

Με τον άλφα ή με τον βήτα τρόπο (έχοντας κάνει τα πλάνα τους και τα κουμάντα τους) θα ορίσουν το πότε θα προγραμματιστεί η οριστική διάλυση της χώρας. Αυτό θα καθοριστεί από την χρονιά που θα τοποθετήσουν ως το όριο της «περιόδου χάριτος» (τα… σωληνάκια που λέγαμε δηλαδή). Η κυριαρχούσα πρόταση είναι τα μαζέψουν όλα κάτω από το χαλί ως το 2040, οπότε και θα κληθούμε να πληρώνουμε περίπου το 60% του ΑΕΠ κάθε χρονιά για τοκοχρεολύσια… (καλά κρασά).

Η ειδοποιός διαφορά, σε σχέση με το 2016, θα είναι πως το 2040 δεν θα έχουμε τίποτα άλλο να ξεπουλήσουμε για να πάρουμε ένα νέο «πρόγραμμα δανειακής εξυπηρέτησης».

Αυτήν την προοπτική είναι αναμενόμενο πως ο Τζίφρας, ο Καημένος και ο Ευκοιλίδης θα την παρουσιάσουν ως « μια μεγάλη εθνική επιτυχία» και ως το εφαλτήριο μεγάλης ανάπτυξης (της τσέπης τους προφανώς, από τις «νόμιμες» μεσιτικές προμήθειες για τα ξεπουλήματα). Καλύτερες μέρες έρχονται (για αυτούς, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους και τα δισέγγονά τους, σε κάποια άλλη εξωτική χώρα).

Αυτή σε γενικές γραμμές είναι η προβλεπόμενη πορεία της χώρας και όποιος δεν την βλέπει, μάλλον εθελοτυφλεί. Αντί να σπουδάζει τα παιδιά του, καλύτερα να τους μαθαίνει καλό κολύμπι, γιατί σε λίγα χρονάκια μάλλον θα πρέπει να λαθροπερνάνε την Αδριατική κολυμπώντας.

Το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχεται πως όλες εκείνες οι κουβέντες που έγιναν το 2012 για μιαν υποχώρηση του χρέους κάτω από το 120% έως το 2022 ήσαν απλές ηλιθιότητες. Τώρα μάλιστα λέει πως αν δεν γίνει ένα γενναίο κούρεμα του χρέους άμεσα, τότε αυτό θα τείνει μεσοπρόθεσμα να φτάσει γύρω στο 250%.

Οι υπόλοιποι όμως €ναζί, απορρίπτουν αυτήν την προοπτική και αντιπροτείνουν το μάζεμα «κάτω από το χαλάκι» ως «εναλλακτική μορφή απομείωσης του χρέους», ώστε να προλάβουν μέχρι το 2040 να ξεκοκαλίσουν ότι ξεκοκαλίζεται.

Το ΔΝΤ και οι Αμερικάνοι δεν αντιδρούν στους €ναζί τόσο για το οικονομικό ζήτημα, όσο για το γεωστρατηγικό, καθότι θεωρούν πως η προγραμματισμένη διάλυση της Ελλάδας δεν είναι μια απόλυτα ελεγχόμενη από αυτούς διαδικασία, πόσο μάλλον τώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη μια σειρά από εκρηκτικά φαινόμενα στην γύρω περιοχή.

Με αυτά και μ’ αυτά, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε… και κοιτώντας πίσω μας με μια ιστορική ματιά, γίνεται προφανές πως η βασική αιτία που οδήγησε σε ετούτα τα τραγικά αποτελέσματα είναι η έλλειψη μιας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Με μια Πραγματική Δημοκρατία θα ήταν εντελώς αδύνατον να καταλήξουμε σε αυτήν την άθλια και αναξιοπρεπή θέση, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα υπήρχαν επαγγελματίες πολιτικοί, κομματικά μαντριά και το αντικοινωνικό Μεγάλο Κεφάλαιο.
Πρέπει αυτή η πρόταση για μια Πραγματική Δημοκρατία, να διαδοθεί, να επεξεργαστεί, να εμπλουτιστεί, όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ώστε να δούμε τι μπορεί ακόμα να σωθεί.

Κάθε μέρα που περνάει χωρίς να γίνεται κάτι προς αυτή την κατεύθυνση, αν προσέξεις καλά, θα ακούς στο βάθος ένα: «τικ-τακ, τικ-τακ».

Και δεν θα είναι ένα κανονικό ρολόι…

Σημείωση:

(*) Σήμερα ανακοινώθηκε από την Moodys, πως τα εκτεθειμένα ομόλογα που κατέχει η Deutsche Bank υποβαθμίστηκαν δύο μόλις σκαλάκια πάνω από την κατηγορία «σκουπίδια»! Κάποιοι λένε πως αυτά ανέρχονται σε δυό-τρεις δεκάδες ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ! Μωρέ μπράβο «σαπουνόφουσκα» που έχουν φτιάξει τα €ρωναζάκια!

Αυταρχικό Κράτος: Ο νόμιμος νταβατζής, με τους πολίτες σε ρόλο ξεφτιλισμένης πουτάνας.

Από το αστυνομικό δελτίο:

Στις 20 Αυγούστου 2015 εξαρθρώθηκε στην Μύκονο ένα κύκλωμα πορνείας, όταν και συνελήφθησαν τρία άτομα, τα οποία -κατά την αστυνομία- έκλειναν τα ραντεβού και οργάνωναν τα πάρτι σε βίλες, κότερα και ξενοδοχεία.
Από την παρακολούθηση των τηλεφώνων προέκυψε πως για κάθε κοπέλα (στάρλετ, μοντέλα, πρώην Σταρ Ελλάς κλπ)  η μέση ταρίφα ήταν 700€, εκ των οποίων τα 100€ πήγαιναν στον μαστροπό.
Δηλαδή ο παράνομος νταβατζής απαιτούσε το 14,3% των κερδών που η κοπέλα γαμήθηκε -στην κυριολεξία- να βγάλει. Και ντροπή του!

Ευτυχώς όμως, υπάρχει το Κράτος και μας προφυλάσσει από τέτοιες κακοτοπιές…

Φερειπείν, μπορούμε να διαβάσουμε στο Δελτίο Τύπου του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, μεταξύ των άλλων και το συγκεκριμένο παράδειγμα, από τα όσα σε αυτό συμπεριλαμβάνονται:

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΜΕ ΕΤΗΣΙΟ ΚΑΘΑΡΟ ΚΕΡΔΟΣ 12.000,00 €

ΕΤΗΣΙΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ (26,95%) 3.234,00 €
ΦΟΡΟΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ 1.928,52 €
ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΟΥ (100%) 1.928,52 €
ΤΕΛΟΣ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΟΣ 650,00 €
ΕΙΣΦΟΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ 0,00 €
ΤΕΛΙΚΟ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝ ΕΤΗΣΙΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ 4.258,96 €

ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΕΝΑΝΤΙ ΑΡΧΙΚΟΥ 35,49%

Έτσι λοιπόν σε έναν «ελεύθερο» (χαχαχα) επαγγελματία που καταφέρνει να βγάλει, με την τρέχουσα κατάσταση που κυριαρχεί στην αγορά, 1000€ το μήνα (και να τα εισπράξει… ένα μικρό θαύμα δηλαδή τέτοιες εποχές…) τελικά μένουν μόλις 355€ το μήνα!!!

Αλλά ο νόμιμος νταβατζής δεν αρκείται σε αυτά!
Από αυτά τα 355€, το 24% (δηλαδή άλλα 85€) επιστρέφουν στον νταβατζή μέσω του ΦΠΑ. Αν μάλιστα υπολογιστούν και οι Ειδικοί Φόροι (σε καύσιμα, ποτά, τσιγάρα, τηλεφωνία, ίντερνετ κλπ) η πραγματική αγοραστική αξία των χρημάτων του μειώνεται ακόμα περισσότερο.
Αν για παράδειγμα βάζει 100€ βενζίνη το μήνα, τα 60€ περίπου είναι ΕΦ.
Στο τέλος δηλαδή, στα χέρια της ξεφτιλισμένης πουτάνας/πολίτη, θα μείνουν –το πολύ- 200€ το μήνα για την αγορά προϊόντων και υπηρεσιών μπας και επιβιώσουν αυτός κι η οικογένειά του!!!
Ο δε ΦΠΑ και οι διάφοροι ΕΦ, εισπράττονται αμισθί, από άλλους συναδέλφους πολίτες/πουτάνες, για λογαριασμό του Μεγάλου Νόμιμου Κρατικού Νταβατζή.

Είναι προφανές λοιπόν, πως μέσα από την υπάρχουσα πολιτική και οικονομική δομή είναι αδύνατον, το κρατικό πουτανάκι να ανακτήσει την ιδιότητα του Πολίτη.

Τέρμα με τις αυταπάτες πως δήθεν κάποιοι άλλοι «καλοί» θα σώσουν την κοινωνία από τους «κακούς».

Είναι αποδεδειγμένο πως το Σύστημα αλέθει σαν μύλος τα πάντα και όποιος και να βγει, σαν βολευτεί στην καρέκλα, θα το υπηρετήσει θέλοντας και μη.
Χρειάζεται ένα νέο πολιτικό σύστημα με νέους κανόνες λειτουργίας της οικονομίας έτσι ώστε να εξυπηρετούνται οι πραγματικές ανάγκες των πολιτών για άμεση παρέμβαση, κοινωνική συμμετοχή, ασφάλεια, ειρήνη και ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Μια κοινωνία απαλλαγμένη από το Μεγάλο Κεφάλαιο και την Κοινοβουλευτική «Δημοκρατία».
Πρέπει να αρχίσει το χτίσιμο μιας Πραγματικής Δημοκρατίας.

Διάβασε δωρεάν το βιβλίο «Πραγματική Δημοκρατία – Από την υποταγή στην απελευθέρωση».
Προσπάθησε να συνεισφέρεις με τις ιδέες σου σε αυτόν τον διάλογο.